Alle inzendingen over raak me even aan

Op mijn vensterbank leeft een man van cactusbladen Al vele jaren wacht hij daar tot ik hem zie Dan raak ik even vingerzacht zijn naaldenjas en vraag hoe het hem gaat Maar hij zegt niets hij prikt…

mag ik je vingers raken contact even maken je warme hand weer drukken en voelen wat we samen bedoelen het is nevelig en grijs maar toch gaan wij komen in het jaar van onze dromen…

mag ik je raken nog even bij je slapen als je wakker wordt ik ken het nachtenwaken de ogen dicht voor al het donkere licht geen mens om even aan te gapen ja ik als ik je nu mag raken het witte van je ogen zien en in samen fluisteren gaan we de spoken weer verjagen zacht sluimer je de spanningen voorbij ik telde schaapjes maar…

laat jouw vingertippen zachtjes tijd aanraken ontglippen uit handen als een korreltje zand tot waar eeuwigheid verglijdt in angstig dromen de herinnering vervaagt door eenzaamheid omhels dan heel even de dag het ontwaken de tijd zal jou raken nog even te gaan…

De laatste magere zonnestralen raken nog even de toppen van de goudgele halmen aan. De wind streelt zacht de pluimen die zich koesteren in het tere zonlicht. Op de achtergrond rolt de branding en speelt met de schelpen die aan de oever liggen.…

ga maar fluistert mijn innerlijke stem had je niet meer moeten roepen je bent door de verstreken tijd gekropen aldoor een mengeling ademend van afstoten en hopen mijn handen raken nog even aan jouw huid de ziel ervaart met tegenzin een afwezig geluid ga maar zwijgen mijn lippen * ik heb niet geleerd een…

Trillend dwaalt van boven 't fijne wolken los; en met bloei bestoven in het naakte bos blijf ik in een beven teruggehouden staan, en ik raak nog even 't donker stamhout aan. ---------------------------- uit: 'Het Veerhuis', 1980.…

het volle daglicht tekent vlinders in rotsen wanneer je het baren wiegt gereed om te gaan hou van me tot waar de zee ons breekt of geef me korrels als eilanden tussen bruidsbloemen en avondmaal raak me even aan tot de maan ons in de wind zal scheiden schrei geen rozen of stranden vol wolken in een laatste, witte stilte…

Noli me tangere: Bemin mij voor een avond met jouw ogen, ontketen mij, bevrijd mij van die nooit genezen pijn. Dan kan ik jou op vleugels dragen.…

Raken elkaar even aan. Om weer fladderend verder te gaan. Is de één te ver weg. haalt de ander het weer in. Hoe fragiel en teer ze ook zijn. Woorden die een ander niet horen. Een zang van rustige melodieën en harde klanken. Worden overwonnen. Een stilte snijdt. In de schemer hun vleugels gesloten. Een heldere nacht.…

De dag is mooi als rust en werk verweven raken, omdat even niets in de bankschroef zit. De dag is mooi als zoiets verspringt in zoiets en zich oneindig benoemen laat.…

vandaag sprak alsnog de winter tot mij ik keek nam zijn schaduw op en zag hoe die veranderde in een toevluchtsoord vaarwel, zei ik en liep voorbij jouw ogen naar de verte en naar morgen een vlakte die nooit meer kwam en zo bleef ik woorden hunkeren, korter of langer dan dag en nacht mijn ruimte werd de stilte van meer dan een…

waarom, voel ik jou soms zo dicht bij me raak je even teder m'n wang en haren voel ik me ongedwongen, vrij en blij waar en hoe valt dit toch te verklaren? Als ik 's avonds voordat ik mijn ogen sluit jou met mijn woorden dit probeer te geven denk ik het is soms net een beslagen ruit veeg je ze schoon, krijg je alsnog de strepen.…

Elke nacht maak ik jacht op mijn dromen Als ze komen droom ik alleen nog maar van JOU Omdat ik zoveel van je hou…

speels beschildert het witte linnen met kleuren die kwasten dragen gemengd als woorden in een regel combineren kleuren op het palet passie laat kleuren extra spreken die door wat alcohol ontstaat een levendig en kleurrijk spel maakt van wit linnen, diepe zinnen…

Jij hebt me weten te raken mijn gevoelens zijn compleet jij maakt me echt gelukkig zoals geen ander dat ooit deed Jij hebt me weten te raken bent mijn leven binnen gestapt in mijn hart vlinders gevangen die uit hun cocon waren ontsnapt Jij hebt me weten te raken bent voor mij van betekenis jou draag ik altijd met me mee wat de afstand…

Ik voelde me van binnen leeg Toen kwam jij en bracht iets te weeg Ik kan het gewoonweg niet verklaren Alle twijfels liet ik toen varen Zoals jij mij weet te raken Ik zou het wel willen uitschreeuwen van de daken Jij bezorgt mij dat heerlijke gevoel Ik denk dat jij wel door hebt wat ik bedoel Die klik tussen ons valt niet te ontkennen…

Hij laadt het allerlaatste vuur hersenen willen stenen vreten schiet nog éénmaal op de muur ziet gezichten zonder geweten hij zoekt zijn allerlaatste doel wortels moeten uitgeroeid gesleten groeven krijgen smoel ondergronds wordt nog gesnoeid versleten laarzen raken geronnen bloed een kind speelt duveltje met verlos gebroken mannen dragen…

Hoever kunnen we nog gaan om elkaar met woorden te raken waarin alles al is gezegd waarmee we niets kunnen of willen doen uit zelfbescherming of uit angst voor diepgang en intimiteit omdat we misschien vrezen het zwarte gat in ons binnenste te ontdekken als we teveel nabijheid toestaan?…

elk gedicht is gericht op wat men er van vindt en dan kan het zomaar raak zijn…

zwijgen willen warme billen sussen raken pak en laken wissen draaien handen zwaaien stoppen haasten het allerlaatste…

zoek mij niet voel mij zo maar heel even raak mij aan beweeg mij proef mij voel mijn warmte zo maar heel even raak ik je aan heel even voel mij maar zoek mij niet .....…

Wanneer de muizenissen komen kan ik toch beter naar de vijvers gaan en kijken naar de ganzen, naar de eenden die daar in vrede bij het water staan of duiken in de koele plassen waar waterplanten groeien zonder tal alsof er nergens oorlog, nergens vete ook maar heel even ons verstoren zal.…

Dit is het jaargetij van snottebellen, verstopte neusgaten en kriebelhoest, onstoken keel, geschraap, gesnuit, geproest. Mijn eigen niesbuien zijn niet te tellen! Daardoor rijm ik met weinig fantasie: helaas, wat opkomt is alleen “hatsjie”!…

ik wist dat als ik jou wakker zou maken ik voor even de hemel zou raken jij die de slaap der onschuldigen sliep en ik die geniet van hoe jouw rust met een lach dromen vertelt onderschreven met lief klein bewegen waarin jij heerlijk uitdrukking kunt geven aan het intens plezier dat jij in dromen kunt beleven tot ik…

Je ligt er prima bij vandaag Ik raak je even aan Het is alsof je even naar me lacht Alsof je mij nog een keer Zwijgend voor je kunt zien staan Voordat je rustig inslaapt voor de nacht Net als die ene avond Toen ik trillend bij je stoel stond Omdat die ene jongen me bleef jennen En die vage angst Zo'n onbegrijpelijk gevoel vond Je zei: Laat…

Fijn, dat ik even bij u boven mag zijn neen, niet om nu al voorgoed te blijven ik wil graag weten wat u ziet als u naar de aarde kijkt ik kan me er geen enkele voorstelling van maken ik kon bedenken, dat alles heel erg klein zou zijn maar zo miniem heb ik zeker nooit gedacht hoe kan u in Godsnaam aan iedereen aandacht schenken het is een rollende…

Ik wil je zo graag duidelijk maken, dat jij me hebt weten te raken Dat je een plekje hebt in mijn hart, en dat je me steeds meer verwart Nu nog de woorden zien te vinden, om jou voor altijd aan me te binden En je voor altijd aan mijn zijde te hebben, zodat de onzekerheid weg kan ebben…

Even ben ik er geweest in die korte koude dagen wollen borstrok, kachel aan een liedje nog, dan moet je slapen gaan Even zomaar langs geweest ik zag twee mensen in een tuin haar grijze hoofd, het hoge gras alles was zoals het was Even mocht ik binnenkomen in een leven haast vergeten kom mee, dan gaan we vlinders vangen de warmte van die…

Ieder heeft behoefte, even helemaal alleen te zijn afgezonderd van jachtig leven afgesloten voor gedrein. Gevoelens tot rust laten komen de ruis van gedachten zeven de nare weg laten stromen de goede bewaren al is het voor even.…