raak me even aan
vandaag
sprak alsnog de winter
tot mij
ik keek
nam zijn schaduw op
en zag hoe die veranderde
in een toevluchtsoord
vaarwel, zei ik
en liep voorbij jouw ogen
naar de verte en naar morgen
een vlakte die nooit meer kwam
en zo bleef ik woorden
hunkeren, korter of langer
dan dag en nacht
mijn ruimte werd de stilte
van meer dan een ogenblik
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 24 maart 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie
-op een prachtige wijze- verlangen!
Ware dichtster!