Alle inzendingen over rare gedachten heeft

ik als door een waas als een schim leef ik zo voort in de nacht zelfs nog gestoord door pijn en rare gedachten wat kan ik nu weer verwachten?…

Als ik even denk, dat het weer niet goed gaat En jij weer alle rare gedachten uit mijn hoofd praat Jij die mij dat fijne gevoel weer geeft Jij die naast en in mij leeft Jij die zegt dat je begrijpt wat ik voel, maar dan toch niet weet wat ik bedoel Jij die met mij mee leeft, en me zoveel liefde geeft Liefde die ik soms niet verdien, maar dat…

Soms zijn er woorden, scherp en vol vernijn. Lijkt de band even verbroken, omdat we ons zelf niet zijn. Dan groeit er een kloof, die niet te overbruggen lijkt. Er valt een stil onbehagen, omdat de een voor de ander niet wijkt. Soms lijkt het bijna, of wij elkaar niet verstaan. Allebei een andere taal spreken, wij alleen door zullen gaan.…

Soms, als je iemand belt, of je wordt gebeld zeg je aan 't eind van het gesprek: groetjes hoor. Toch is het iets wat niet hoort, omdat: ik soms mensen aan de lijn heb, die alleen zijn. Aan wie zij dan de groeten moeten doen 'k heb werkelijk geen idee, dus zeg voortaan maar: Tot de volgende keer!…

Er groeiden pinda’s uit mijn huid vannacht, Ik kon niet anders dan ze uit te delen, Dat ik tot voedsel dienen zou voor velen, Had ik in stoutste dromen nooit gedacht. Als ik weer denk daaraan, met ogen dicht, Krijg ik weer kippenvel op mijn gezicht.…

het rare is dat, wat jij ook zou doen, ik het nooit raar zou vinden. altijd, bij alles wat jij zegt, zal ik daverend applaudisseren hoe erg ook, jouw vergissingen zijn, mijn oordeel zal relativeren. want de fout, jou lief te hebben, overtreft alles.…

daar waar raar haar staar gebaar.…

die voelen elkaar aan Dat gevoel is heel raar Niet echt te beschrijven En niet te begrijpen Twee zielen één gedachte…

Ik kon tenminste haar gedachten lezen: Met Prinsjesdag had ik een rare tekst, Maar die vertaling hier vind ik het gekst.…

Wie aan een akelige ziekte lijdt Die hij dolgraag met anderen wil delen Doet op zijn medehomoseksuelen Een raar beroep op solidariteit En als hij hen daartoe verdoofd verkracht Wordt er erg zeropositief gedacht.…

Ik heb er velen lang zonder zonde los en/of gebonden volstrekt onoverdacht verleid en genomen in slaap vannacht…

ik vind niet altijd wat ik zoek de gedachten zijn er wel maar mijn ogen staren zonder glans mijn geest zoekt in het duister naar dingen die niet eens bestaan ooit moet ik toch iets vinden al was het maar iets raars iets wat niemand anders kent en dan geef ik het mijn naam!…

Nou heb ik zoveel gelezen over allerlei zaken, ik ben van hot naar her gereisd, als een zot, ik heb zoveel gedichten zitten maken, braken, ik heb het geheim willen ontdekken van God. Tenslotte ben ik net als iedereen, heel broos, mijn gebit brokkelt af, mijn buikspieren verslappen, bij tijd en wijle impotent, hoe mooi ook de doos, het imponeert…

In mijn dromen Kan jij heel dicht Bij mij komen In gedachten Kan ik naar je Smachten Maar, Zien wij elkaar Dat is heel raar Dan is alles gewoon Heel vertrouwd Alleen Bij het afscheid Krijg ik het Een kein beetje benauwd!…

Als ik mij neerzet om te schrijven, is er een remming om mij heen. Door al die hoge muren, ik bouwde zelf….ja, steen voor steen. Ik voel me daar zo veilig, ja, ze zijn hoog genoeg. Houd deuren veilig dicht, blijf zelf wel uit het zicht. Men hoeft toch niet te weten, hoe klein ik werk’lijk ben. Met schaamrood en met tegenzin, schrijf ik…

Raar, het gevoel wat ik krijg als zij naar mij kijkt , dat gevoel is verliefdheid is mij ooit geleerd. Als ik met haar vrij heb ik wat mijn hartje begeerd, ze is dan mijn minnares, van iemand anders wordt zij niet. Terwijl ik na de daad het plafond bekijk voel ik me raar, ik voel me machtig en onzeker tegelijk, maar eigenlijk bang.…

verleden is niet voorbij het ligt in het heden je vindt het in jou en mij instinct uit de hersenstam dat van de reptielen kwam behoed de schreden vleit zich tegen emotie kust gevoelens in devotie verwarmt de stam begrijpen is zwaar en verklaring onwaar beter woorden vermeden gevoelig ondergaan betoverend aftasten mensenkern blijft raar…

Het is raar, druk, en me toch vervelen Buiten zon, in mijn hoofd pijpestelen Ben je kwijt, maar ik zou je ook niet willen delen Gooide je weg, maar kan je niet missen Dat is eigenlijk wel raar. Dat is eigenlijk wél waar.…

Wanneer eindelijk de zon schijnt is er niemand die nog moppert, de kou is vergeten, maar zodra de zon achter de wolken verdwijnt is mopperen weer het onderwerp van gesprek!…

Normen en waarden, genoemd op straat, normen en waarden, geroemd door de bazen in de Kamer normen en waarden, geroepen door iedereen en toch zijn er weinig mensen die normen en waarden, op waarde weten te schatten. Normen en waarden, wie er ooit over begon, had er ook een bijsluiter bij moeten geven…

Mijn hart is van steen. Het heeft emfyseem. Het is zwart geworden, door gebrek aan toevoer van liefde, die normaal door mijn aderen stroomt. Afgesnoerd zoals bij een amputatie. Nu zal ik het aan niemand meer kunnen geven. Het is dood, het heeft het begeven. Ik kan niet meer, heb geen verweer. Ik zie wat er nog komt, Ik ben nu de mond gesnoerd…

Ik vroeg hem, wat bedoel je dan met anders droeg hij zo'n rare zwarte baard of sik of was hij kleiner dan gedacht en dik had hij zo'n modebril op van hans anders? Of viel hij door de mand daar, qua gewicht? je voelt je hopelijk niet opgelicht...…

zo plotseling, zo onverwacht zomaar weg, JIJ, wie had dat gedacht jij kijkt me aan en pakt mijn hand toen kreeg jij een hartstilstand plotseling is het afscheid daar zo abrupt, zo raar voorgoed bij mij weggegaan lamgeslagen blijf ik staan niet eens een laatste zoen ineens is het niet meer nu....maar toen…

duizend woorden wil ik schrijven maar mijn handen zijn zo zwaar honderd dingen wil ik denken maar mijn hoofd dat voelt zo raar te veel beelden in gedachten en mijn ogen zijn te nat iets van troost wil ik verwoorden maar ik weet niet hoe en wat de leegte is mij veel te groot om verdriet te verdringen en vind ik enkel nog wat…

Ze denken raar over mij, Ze lachen raar over mij, Ze praten raar over mij, Ze gaan zo over mij, Ik denk nooit over ze, Ik lach nooit over ze, Ik praat nooit over ze, Maar tot nu toe ben ik over ze.…

Een raar gevoel heb ik bij terugkomst, Een gevoel dat ik niet kende. Een raar gevoel, Maar toch ook vreemd. Een raar gevoel heb ik bij terugkomst, Terug bij de basis. Alles zo klein, En ook wel kinderachtig. Een raar gevoel heb ik bij terugkomst. Alsof dat alles daar, Iets is dat ik nooit gekend heb. De basisschool.…

Vijftig jaar, da's toch wel raar: al heb ik nog een knappe kop, er zit toch al wat storing op. Vijftig jaar, da's toch wel raar: al heb ik nog een lenig lijf, het voelt toch nu en dan wat stijf. Vijftig jaar, da's toch wel raar: al lijk ik nog vol levenslust, die lust is soms wat uitgeblust.…

Het leven heeft rare wegen vele kansen en mogelijkheden door het lot aan ons gegeven Het leven heeft rare wegen Het is aan ons zelf welke weg of mogelijkheid we zullen nemen Het leven heeft rare wegen Maar er worden genoeg kansen aan ons gegeven Het leven heeft rare wegen Maar het is aan ons welk pad wij zullen nemen…

Destijds schreef Bloem: ‘het regent en het is november’. Herfsttijd bleef zijn hart belagen dat heimelijke pijnen had te dragen, hem onderdompelde in droefenis. Ikzelf ben nu één jaar melancholiek maar dát komt door Trumps creepthroatpolitiek.…

Je woorden raken me Ze snijden dwars door mijn ziel Het zijn ook steeds de juiste Je bent een woordenkunstenaar Je woorden zetten me aan Tot nadenken over de zinnen Gedachten die ik had verdrongen Verschijnen plots weer daar Je woorden raken me Ik laat me graag leiden Door jouw doolhof van zinnen Zoekend naar de uitgang Ik vind het raar…