Alle inzendingen over regen / wind / verlangen

Als zondagavond treurnis samenbalt, Staar ik droefgeestig uit de natte ramen, En krijg bezoek van rijen dode namen, Wee, waar niet tegenop te drinken valt. ’t Is duidelijk: dit huidige seizoen Heet herfst; daar moet ik het dan maar mee doen.…

regen en harde wind tergen het gemoed bij vlagen wakkert het verlangen aan naar warme zomerdagen maar 't is zoals het is hier helpt geen klagen er zit niets anders op dan weerzin te verdragen…

De zomer nu wel echt vaarwel gezegd en dansend met de winden in het rond; wat lieve vrienden weergezien en dan gegroet, gepraat en veel gezwegen. Wat kan een herfstdag zalig zijn, al valt de regen ook als tranen neer; de bladeren vertellen over sterven gaan en nieuw geboren worden zeker ook.…

Door dezelfde bomen suist nog steeds dezelfde wind. Het is de gelijke regen die ruist over eendere daken. Het is het oude verlangen dat geen overkant vindt. Snel gaan regen en wind voor eeuwig over ons beider namen. Ze vervagen. Ik wil je weer begraven onder bloemen eer niemand, niemand ons meer vindt.…

Weemoedig klinkt geruis mijn bloedbaan zingt een verlangend lied op 't ritme van de wind door samenzang met regen wordt melancholie ritmisch weergegeven in gedempte melodie…

wanneer de wind zijn adem mengt in een regen van verlangen een zee van sterren de nachtelijke hemel spiegelend overheerst dan laat ik mij dromend meedrijven in de saamhorigheid van een mooie werkelijkheid…

Als schaduwen in de wind ontglippen ze mijn handen om in nachtvlucht op mijn huid te stranden. Vochtig nat van het dagwalsen druppelen dromen verloren in het nachtelijk dwalen. De winterwind geurt nog naar bloeiende klimrozen, draagt gestorven leven de herfst en winter voorbij.…

Frisse, verkoelende wind. Een eindeloze lucht, strakblauw en zinderend. Heel in de verte piepkleine wolkjes. De aarde zucht, de aarde smacht met al haar poriën naar regen. De zon vervolgt zijn weg, zich niets aantrekkend van ons verlangen, onze inmense behoefte aan regen en nog eens regen. Rode, purperen en oranje vlammen.…

Val tegen de wind in val de regen aan voel nattigheid en kou voel mij verraden tegen reistijd scheen onlangs de zon als ochtendlicht van laat september nu striemen regenvlagen zelfde tijd het wil niet dagen terwijl oktober net begon ik val de regen aan voer strijd met harde wind zoek woorden om terug te slaan ga druipend door het lint…

een herfststorm steekt op als het niet regen regent regent het blaadjes…

Bij regen en wind zie je de blaadjes vallen dwarrelend in 't rond.…

Aan de kust is er ook nog veel wind. De dag is bewolkt, maar de dag leeft en je neemt hem zoals hij is. Regen, wind en ook nog eens grijs. Het leven gaat verder, ook op deze dag. Doe gewoon dingen die leuk zijn, morgen zal vast en zeker weer anders zijn.…

De regen blijft al dagen droevig hangen en zonlicht zien we haast zo zelden weer. De wind en ook de wolken doen zo zeer en doen ons naar de lente al verlangen. Maar plots is er de glimlach van een kind dat zorgt dat ik mijn vreugde toch hervind. Snelsonnet…

in mijn hart Die naar jou blijft verlangen…

de hemelsluizen volledig open alles wordt kletsnat zelfs mijn slimme kater schrikt ,verdrinkt bijna , door al dat spoelend water wandelende mensen , schuilen vlug in een portaal of zetten het op een lopen, wippen vlug de winkel binnen om een paraplu te kopen de kinderen uit mijn buurt vinden dergelijk weer wel fijn met gummibotten…

Als de regen langs mijn haren druipt En de wind mij in mijn jas verjaagt Als mij langzaam het gevoel bekruipt Dat de kou mij persoonlijk heeft uitgedaagd Als mijn haren druipen in mijn nek En ik huiverend mijn jas ophang Bedenk ik tevreden, en dat is gek Dat ik steeds vaker naar dit weer verlang…

Wind en regen, helemaal geen voorbereiding voor een witte Kerst, maar het is goed zo. Waar zouden we ook steeds de vreugde halen wanneer nog zoveel mensen op de vlucht zijn? Hoe kunnen we zo bekommerd zijn om dure geschenken wanneer er mensen zijn die dolen in de kou en zelfs niet weten of ze morgen ook zullen leven?…

Secondes... een lichtjaar het zijn maar getallen een kind met rood haar uit de hemel gevallen kometen... planeten ze zagen haar vliegen en spanden de nevels om haar in te wiegen een hemelse... zegen op aarde gevangen naar windvlaag en regen bleek zij te verlangen de winden... de stormen...…

Nog spreekt winter taal: van plotse bui sneeuw of regen Kille wind tegen laan en straat spiegelglad Buien? je kunt ze zien hangen aan het loodgrijs van het gehemelte Nog hoor ik de taal in het kaal van bomen spreken Hoeveel weken.... voor m'n diep verlangen naar Lente?…

Ik probeer de wind te vangen De rusteloze wind Het is een soort verlangen Dat ik nergens anders vind Ik sta op de storm te wachten De storm zal als hij komt Mijn eenzaamheid verzachten Tot zijn gesprek verstomt Dan ga ik weer begeren Dat hij zich in m'n armen legt Het lukt me niet te leren Van dit eindeloos gevecht…

Ik druk mijn vingers tegen mijn lippen Als laten ze elkaar nooit meer los En zijn ze verwikkeld In een innige omhelzing Ik druk mijn kus vast op mijn vingers Maar niet te stevig Open mijn lippen een klein, heel klein stukje En laat op de wind van verlangen Die mijn adem voorbrengt De kus brengen Naar de droom van mijn gedachten Laat het…

ik zit hier maar te zitten luiheid druppelt samen met het zweet van mij af wat een absurde temperaturen voor mij is dit een straf ik verlang naar twintig graden blauwe lucht een zuchtje wind de zon die mij zacht toelacht mijn huid lichtbruin getint ik zie alleen maar grijs en regen valt met bakken neer subtropisch voelt…

waar zijn de dagen dat ik als vrije vogel op de rug van de wind gedoopt in regen sneeuw of zonnestralen met de stroom mee of soms er tegenin overal vliegen kon met vastgebonden voeten de vleugels geknipt achter tralies van glas zing ik nu gekooid het lied van verlangen dat snel een einde komt aan de horror van angst die ons het leven…

De regen valt Een sobere symfonie Een bloedend hart Als verwelkte rozen Het sombere hart In de regen De wind waait Een lichte bries Een somber akkoord Een sobere melodie Het schrijnende hart Dan de wind Het is koud Het hart kreunt Een smeulend vuur De liefde verteerd De dichter verkleumd De regen De wind De koude De storm…

als de regen Droog ben jij onder mijn dak…

De zonaanbidders klagen het regent. De schaduw-mensen hoor je niet, 't maakt hen niet uit dat je nu een regengordijn ziet. Kinderen spelen binnen, want buiten worden ze nat, voorzien van t.v. boek of ipad hier en daar een p.c. worden ze niet nat. Vakantie in het regenwater, gewoon een buitje en toch: zit iedereen verscholen omdat het…

Soms zingt de wind van oude dromen ijle beelden van zacht verlangen schoonheid die wasemt over zomerheuvels... Ik zie een schaduw in het oker van de ochtendmaan... Even denk ik aan jou, zoete regen in de tuin van mijn ziel... Ik luister naar de tedere klanken van de dageraad wachtend op je naam...…

Val tegen de wind in val de regen aan voel nattigheid en kou voel mij verraden tegen reistijd scheen onlangs de zon als ochtendlicht van laat september nu striemen regenvlagen zelfde tijd het wil niet dagen terwijl oktober net begon ik val de regen aan voer strijd met harde wind zoek woorden om terug te slaan ga druipend door het lint…

Als de wind nooit meer zou waaien en 't altijd windstil zou zijn dan zal ik dat briesje missen aan het strand dan minder fijn... Als er nooit geen wolk zou wezen die geen regen meer bevat ja, dan zou ik biddend vrezen want al het groene ligt dan plat...…

het waait regent stormt binnen is het warm en kil ik wil naar buiten laat de regen razen spoel het van me af sla me tegen de ruit en til me op laat me gaan een beetje regen kan ik heus wel aan…