Alle inzendingen over relikwie

Straks, als ge zult sluimren, kind dat ik zo geerne zie, dàn misschien zal ik u zoenen, lijk men kust een relikwie ------------ * peluw…

slechts oude foto’s geven aan hoe ver het zicht was toentertijd nog tornen kerk en kloostermuren op tegen de westenwind groeven geladen met zout van zee en stof van de aarde in gebed met onvervuld verlangen gedragen door de wind een relikwie die aan het heilig roomse snoer is blijven hangen…

er is nog bewijs, een lichamelijk deel van jou stil bewaard, als een rond de vingers gedragen relikwie de kleine schrijn glanst zilveren gedachtes ze reflecteren stil dat lieve monogram, nooit verjaart jouw naam als ik buiten kijk en vogels beven in hun vleugels dan weet ik dat de kou slechts winters baart, maar nu verlang ik naar de…

Het dwaalbegrip dat in de poëzie spontaan gevoelens moeten overspoelen, vindt zijn evenknie in de relikwie; die zou, koud moeilijk, door er aan te voelen, de pijn verzoeten van de heresie van oergevoelens die ons overspoelen.…

gisteren kon ik huilen een explosie van verdriet in de bescherming van jouw armen veiliger kon het niet vandaag zal ik nog treuren heelt de tijd mijn wonden en laat jij mij beseffen wat ik heb teruggevonden morgen zal ik koesteren als dierbaar relikwie om wat ik was verloren maar in jouw ogen zie…

Wat ooit een scheibeek was is nu slechts spiegeling lang niet breed een kleine plas met de smaak van olie en de geur van rottend staal een relikwie van hemelwater ik was mij wakker in een nieuwe eeuw ik les mijn dorst aan versgevallen sneeuw tegen de stroom in loop ik tegen muren waarlangs een brede pijp die van de beek bevalt…

Haar botten rusten al lang in een kist en trekken zeer veel gelovigen aan die haar martelaars dood hebben gemist Zij is de onvolprezen heilige van Caen die naarmate haar meer was misdaan steeds dichter bij God kwam te staan Haar geest leeft hier bijzonder sterk om haar kist versierd met zilverwerk Wat alle harten zeer ontroert en steelt…

ik heb altijd met gretigheid gereikt naar ultieme schoonheid vond ontroering en extase in de mooiste muziek zag de ziel van een schilder in een schitterend relikwie verdwaalde in de paradijselijke rankheid van een beeldengroep maar schrok ontzettend van oceanen vol met niet afbreekbare troep kan schoonheid nog bestaan als…

de klei is niet gekozen zij is je toebedeeld kleur structuur en kneedbaarheid zijn ingrediënten voor je leven je spatelt vormt strijkt en plakt erbij eraf al naargelang de dag soms snijd je weg wat overbodig is geworden bewaart restanten in herinnering zet aan wat in de mode is gekomen een relikwie uit overlevering in dit levensbeeld…

wij zijn niet gelijk maar waarom ligt het onderscheid op de trap omhoog genetisch is die kennis al paraat aan wie het best kan overleven zal de wereld worden weggeven gekroonde hoofden zijn een relikwie uit vroeger tijden laat die mensen niet langer lijden haal ze uit hun protocol geen blauw bloed en oude dwaze titels de symboliek…

Toch is hij er nog steeds duurzaam mooi mag hij al jarenlang mij zijn grootsheid tonen als een relikwie van zijn bestaan.…

het was tweede klas maar meer kon ik echt niet vragen stralende ontvangst met warme lach bloemen fleurig net geplukt in de kas blijheid recht uit het hart dus weg met het etiket tweede klas het is iets dat niet meer past in de maatschappij die wij dragen vandaag een relikwie uit rangen en standen wij kiezen voor stranden…

Zij sloeg haar slag als ware fetisjiste, En kocht zichzelf dat zeldzaam relikwie. Of was het een gevolg van hysterie? Want over goede smaak valt best te twisten. Maar weer mis ik de slag in de cultuur, Ik heb nog steeds geen slipjes aan de muur.…

Een unieke relikwie uit de dynastie van Achnaton, farao die Aton, de zonnegod, behaagt: op het paneel aan de achterzijde van de sarcofaag zit zijn opvolger en schoonzoon Toet-Ank-Amon gezeten op de troon de goddelijke koning door zijn vrouw gezalfd, elk op het hoofd een kroon een zweem van ingetogen tederheid doorbreekt…

geschuurd en gelakt tot het echt duurzaam leek maar het gelach van kenners en weters verbrandde het blok als te soft koos ijzer en smeedde het heet vormde en draaide in koelend gaan kon het niet passend beslaan pas in edelmetaal heb ik met liefde en vlijt mijn doel en bestemming bereikt ragfijn bewerkt met ervaring en pijn het relikwie…

oases in de zinderende hitte trillend breken kom ik spelen met je geest wordt zand het vloeibaar goud waarop herinneringen weer tot het leven komen dat zij hadden in je dromen ik goochel met je zinnen als woorden watervlug toch sterven van de dorst en het verhaal van droogte op je perkamenten huid geschreven wordt jij bent het relikwie…

zalmen springen Reeds vallen bij de eerste tintelingen En masse de lome vlinders in het loof Ik raap ze op en prik ze, onverdoofd Met een punaise bij de dode dingen Bestaat mijn moeder enkel en alleen Als springend vis en opgeprikt insect Ofschoon zij aan de hemelpoort verscheen Spreekt zij nog in een ondoods dialect Als heugenis en relikwie…

Met een schuine knipoog naar het weemoed genererend relaxerend schoondicht van dj D, over een roebelszuipende pink Cadillac on the road, een relikwie uit het begin van de roemruchte swingende jaren zestig van de vorige eeuw, toen alles kon en alles mocht ...vervlogen jaren van weleer... ________________________________ KLATERGOUD Op mijn…

Kleinkinderen staren naar ‘t relikwie met open mond en vragen : Opa wie?…

Laat geluk niet een vaag begrip zijn, een relikwie voor hen die zijn vergeten, hoe het was vòòr al het geweldsvenijn. Het kan anders, laat het kinderen weten. Waar er overal mensen worden vermoord, luister naar de kinderen, kijk in hun ogen. Wanneer eindelijk hun kinderbede verhoord ontvouwt zich Fortuna in al haar vermogen.…

'k Maak in gedachten vaak een bedevaart: dan sta 'k weer op die plek, die zomerdag, waar ik door de eikenlaan je komen zag; als relikwie heb ik dat beeld bewaard: uit zonn'ge bomen dropte op zonnige aard' overal neer de zonn'ge vinkenslag; 'k zag op jouw gezicht die blije lach, en 'k dacht op eens: 'Ben ik die liefde waard?…

Had nu ook maar de waanzin van je af gegild, inplaats van te verstikken tot een relikwie, waarmee je zoveel rijkdom hebt verspild. Ineens slaagde je cum laude als romancière, je verhuisde naar Penacook, waar je overleed, verstikt door eenzaamheid en andere misère, als een hysterische kant van je boetekleed.…

je vlijt jezelf voornaam in Frieslands platteland bevroren in het snapshot van de fotograaf als relikwie van het verdroomde leven toen de trots van een vervlogen tijd de mens aan ’t hoofd, de kop zoals de beeldspraak luidt maar nietig toch naast jouw postuur maar ach, een brand gesticht door ’t lot in handen van een klein kind bracht boer…

De voorhoofdhagedis zo genoemd om de contouren van zijn brede schedeldak als casco van zijn trage brein plat als dwarsgeslagen haring met een smal corpus callosum gestolde relikwie temidden van twee hemisferen stamt rechtstreeks van amfibieën uit het late Trias van de oerbossen van Polska tot het eiland Portugal van droge…

Bedek je ogen met een zwarte lelie de wereld is er vol van, ontsproten uit een relikwie van zijn verbeelding ontsprongen uit de schoot van aarde waarvan we allen zijn doordrongen.…

Een relikwie waarover de mens meester moet zijn? Al spoedig blaast hij zijn laatste adem uit Als hij geveld wordt door een dodelijke spuit. Een chimpansee lacht zijn tanden bloot. Als zij gefilmd word voor een apennoot. Is zij het clowneske menselijke evenbeeld? Een spiegel, die om zijn menselijke trekken niet verveelt?…

Hemelloos ligt hij nu op de bodem van het meer der vergetelheid zonder gevreesde stem van 't water grondeloos en diep Wij de zeevaart scheepswrak kundige papyrologen piramide maritieme oudheidkundologen zien deze relikwie uit tijden lang vervlogen na jaren ploeteren en graven met heel andere ogen…

Een crisis, een conflict, een zetel minder Maar pas een functie elders wordt te veel Van Maliebaan vertrok de laatste trein De Hondekop, de Muizeneus, Kameel Naar Baarn en Hilversum, jolijt en gein Bestemming is bereikt, maar zonder hinder Geen nietsnut is een uitvreter teveel Wie roert de rimpels en de uitenhage Van Catshuis, Hofvijver…

Moeder een schreien geschokte slons Wij kunnen slechts zien een God gelijk een Harlekijn onze tijd is zo zat van leed en van pijn Uw laatste menswording is voor het janhagel alleen ik heb U zien deserteren het front Men heeft Uw weggeworpen wapens niet saamgelezen Heilige Deserteur, dees relikwie…