Alle inzendingen over rode schoentjes

Zoals ze speels haar rode schoentjes draagt, lieflijk. Het doet een mens aan huppelen denken. Doet een mens huppelen. De haren langs haar oor, of gewoon in haar gezicht. Een streepjesblouse die dromen maakt. De manier dat zij haar water drinkt. Maar uiteindelijk steeds weer haar rode schoentjes.…

wankelt nog wel enk'le keren maar 't lukt, oh schoen met rode lak en haar dochtertje keek opgelucht en gaf mama twee zoentjes en zei toen met een diepe zucht mag ik ook rode schoentjes?…

Vroeger dansten rode schoentjes de hele wereld rond nu walst een rode rok de hele kamer door op de wals der verliefden niet te stuiten laat zij zich meevoeren in melancholie en blijdschap volledig dronken gedraaid geeft zij zich over aan de kracht van de verbeelding…

witte sokjes met rode schoentjes gekleurde strik in 't haar beentjes strekken zich onwennig beducht voor vallen en gevaar vader houdt haar vast aan 't zadel ze trilt nu van spanning en plezier opeens heeft ze ’t door rijdt weg; lachend en fier…

rode schoentjes gaan luidruchtig over straat stappen met een ferme pas in iedere plas hebben net genoten van een scheve schaats ze blozen nog de hitte van hun kleur verdwalen bijna in de voetengeur de voordeur zit in het complot en is van slot de trap wordt stil gedaan, het rood kijkt elkaar aan niet uitgeveterd…

een zaal met witte muren om de bedden hangen witte gordijnen witte jassen rennen door de gangen witte gezichten in witte bedden een lachend kindje komt op bezoek rood jurkje rode schoentjes rode wangetjes en een rode ballon doffe ogen lichten even op handen worden uitgestoken naar de rode ballon een kleurrijk…

En het schoenlappertje dat rode schoentjes aan had. En de glazen poppenkast. Als de poezie ontpopt en mijn versje verder vlindert vol verlangen in niemandslucht ontwaakt in mij de realiteit. En de reis naar terug. Ik wil weer de witte vlinder zijn en mijn vleugels uitkleden en mij laten smelten in de mond van mijn geliefde.…

schoentjes wacht wacht wij begraven het kind we weten niet meer wie we zijn…

schoentjes Die heb je echt zelf op zak Voor je eigen gemak Gewoon dragen en klikken ermee En thuis ben je, hopsakee Gewoon blijven lopen Vooruit is de weg Wat achter je ligt Laat maar fijn liggen Dat is al geweest Tijd nu voor de toekomst Tijd voor een feest…

weet je nog dat jij me vroeg of ik het leuk zou vinden als je nog een keertje danste tussen de schuifdeuren op je rode schoentjes?…

er komt geen prins met een zwaard Om de doornenstruiken weg te maaien Dat zul je zelf moeten doen Ja, dat wordt een hele klus In honderd jaar kan veel groeien En niet vergeten uit te kijken voor oude vrouwtjes Met giftige appels Waardoor je in slaap viel Toen je nog Sneeuwwitje was Naïef sneeuwwit meisje Goedgelovig prinsesje met haar rode…

Ze pakt haar schoentjes en loopt mij na. Mama, wacht -- ik ga met je mee!…

Was ik op and're schoei geleest, dan was ik nu gehakt geweest.…

Kleine schoentjes, wit een onbetreden pad een nooit geroepen naam een wiegelied dat niemand hoort…

imagowisseling dom blondje wordt vurig ros de schoentjes blijven hooggehakt dit alles wegens hoog bezoek uit Nederland…

Hier Mevrouw, kijk, ik heb ze Weet u, ik heb ook zo'n meisje maar ze is ziek, ze heeft koorts en koude voeten, we hebben geen geld om schoenen te kopen, en ineens had ze deze roze schoentjes aan!…

Het lijkt zo lang geleden en voor iemand anders dat jij danste in je brandnetel jurkjes, oogverblindend, met ijzel schoentjes. O Liefde! Kijk naar mij! De oude zottin en boze teef die blijft (aan wat over is) maanbot knagen.…

ze speelde buiten toen haar huis getroffen werd door een verdwaalde bom met as tekent zij een grote moeder op de grond trekt schoentjes uit genesteld binnen veilige lijnen zal zij slapen in de stad huilt een sirene op weg naar slachtoffers…

er zwaait een tuinhek open door de wind een vergeten grendeltje voor een verdwenen kind dan mompelt een oudje o lieve heer en slaat weemoedig haar ogen neer er klinkt geen lach geen schoentjes op het grint het is slechts het tuinhek dat zwaait door de wind…

Ik had je vandaag met een asymmetrisch topje willen zien maar het regent pijpenstelen het is koud fris is een eufemisme en dus je draagt je zwarte schoentjes je zwarte pantalon je zwart-wit geruite bloes ik had je vandaag maar het regent pijpenstelen het is koud fris is een eufemisme…

Het is rood Rood betekent veel In de liefde tot pijn Maar rood blijft rood Rozen op Valentijn Rood als je verlegen bent, Maar ook rood van binnen Als je verliefd bent Vroeger was het zwart, Maar toen ik jouw ontmoette Veranderde deze kleur Naar mooi en fel rood Het leven had weer kleur De liefde gaf dit weer Via de gebaren die we…

Op sinterklaasavond toch nog de schoentjes gevuld. Om 's morgens, zoals vroeger, Maarten 14, weliswaar met ironisch overstatement, te horen roepen: "Sinterklaas is geweest!" Even later aan de koffietafel zegt hij ernstig: "'k Wou, ik geloofde nog in hem." Wat wij stil beamen.…

Verborgen in een rij kleine stapjes zwarte schoentjes zij aan zij het lange pad dat leidt naar de verlossing.…

Ik ben een leuke duizendpoot en waar of ik ook ga dat hele zooitje pootjes komt me altijd na Als ik door de bocht ren of dat ik soms plotseling stop die pootjes die staan achter mij het houdt gewoon niet op Maar ik heb één gelukkie dat maakt me echt heel blij dat is dat ik geen schoentjes hoef want dat was me toch een rij.…

Naast Rode Kruis en Rode Halve Maan Helpt ook de Rode Ruit in noodgevallen, Al weet ik sinds een kijkje op de Wallen Zelf al geruime tijd van het bestaan: Daar zat een vrouw achter een rode ruit; Die zag er heel erg hulpverlenend uit.…

Het was gewoon een appeltje zo'n mooi rood ding het lag gewoon te glanzen op die glazen schaal met zilv'ren ring. Gewoon een ruikend exemplaar wat niemand pakken wilde terwijl de rest van de schaal nou juist om opvulling gilde.…

Rijmen is zo makkelijk Als ik dicht over jou Elk woord zonder respect is toepasselijk Achter mijn rug mijn leven versieren, waar ik zo van hou Vele levens zijn nu verdwaald Dat van jou kabbelt doelloos voort Te lang voordat de waarheid was achterhaald Zelf schijnvrienden gun ik een leven zoals het hoort Mijn leven is mijn alles Eeuwen heeft…

Teentjes, hielen en wat een blaren - nauw ook eng Voor mezelf wat te strak, te rechtlijnig ook vrij streng? Vaak erg wijs te filosoferen ook relativeren Nooit brood of bed hoeven te ontberen. Mijn zegeningen tellend, gewoon tig De universiteit van het leven is krachtig en erg machtig. Dromen zijn niet steeds bedrog mits ze wel eens waarheid…

rozenblaadjes strooit ze almaar in het rond kijk ze sierlijk dwarrelen zich neervleiend op de grond dan gaat ze rustig zitten er voorzichtig tussenin 'n glimlach rond haar lippen waant ze zich koningin zwart gelakte schoentjes glimmen in de zon haar gelaat gelijk 'n roosje zijdezacht haar roze japon…

zag voetjes gaan voelde weer hoe schelpen jaren geleden in mijn benen sneden ik mocht niet kinderachtig zijn heb toen die pijn verbeten maar niet in vergeten plastic schoentjes heb ik in de tas maar niemand die ze dragen wil ze komen niet van pas zelf het voorbeeld geven is geen goed idee zie mezelf niet met die grote schuiten…