Alle inzendingen over rusteloosheid

Niets wekt haar interesse op, kan haar nog bekoren, álles gaat toch langs haar heen, ze zit daar zó verloren. Haar handen rusten in haar schoot, dan weer dwalen ze, handen die ooit, nooit stil konden liggen, ze weet nu niet, wáár ze te laten. Net als haar hoofd, haar héle lijf, haar geest heeft dit leven al verlaten. 't Begin van…

in de nacht komen de beelden van geweld gesloten ogen kleverige vlieg op je vel sla ze weg vind labyrint naar overdag daar komen beelden met open ogen ontduik geweld vlucht in dromen…

plaats van verzilting van mentale aanslagen die naar gelang het duurt, steeds levenslang vragen bij zich dragen en gekoesterde littekens achterlaat in het verstand met z‘n wonderlijke inblazingen en dat het er op neerkomt, wat slechts een uitstel van executie is, raakt iedereen, maakt alles relatief en gelijk, toch in de ziel een rusteloos…

Tussen rusteloze spinsels dwaalt de slaap verloren rond kan geen ruimte vinden voor een echte eigen plek In de luwte van de chaos waar geen maanlicht valt probeert het schaduwbeest de nacht te overleven Met zware zwarte vleugels vliegt het dwars door de tijd naar het land van bloemenhoning waar een zoete rust zal wachten met de morgen…

Heerst er rust in mijn vermoeidheid Heerst er strijdlust in mijn verzoening Komen mensen nader als ik hen vermijd Is er afdoende waardering te vinden als genoegdoening Is er een wezenlijk doel in mijn ademhaling Komen eenzame zielen op mijn pad zodat ik hen inwijd Is de achterlijke wereld me liever niet kwijt Zijn mijn woorden sterk genoeg…

het spook der eenzaamheid loert in de nacht passie dwaalt rusteloos tranen omdat ik je gezicht zag in het donker geluk en kwelling oh, ik mis je… ben tot niets in staat lachwekkend is het ook wel als dwaze verliefden die elkaar missen al na een paar dagen hoort zo niet bij mij.…

Is eenzaam zijn Echt eenzaam Een straf Of juist een zegen Mij voelt het als een straf Ik kan er niet goed tegen Ik haat het echt Het doelloos dwalen Het zwerven in mijn huis De nutteloze uren Dat eeuwige gehang En het staren naar de buis Ik haat de stiltes die er zijn Het kille internet Maar het ergst haat ik dat rotgevoel Als ik alleen…

Een vlinder fladdert rusteloos door de fabriek. Wat wil hij vinden?…

hem nog vreugde geven niemand wilde hij om zich heen hij liep over straat te dwalen niets kon hem nog overhalen terug te keren naar zijn huis hij voelde zich daar niet meer thuis zijn moeder vertrok naar de tropen hij sprak emotioneel ik durf er niet op te hopen dat ik je ooit nog terug zal zien dat was voor hem teveel vandaar zijn rusteloos…

Altijd ben ik rusteloos op zoek, maar na een handdruk of een knuffel, want dan pas is sprake van ontmoeting. Mensen lezen is mooier dan een boek.…

Silhouet van liefde in een vers voor haar, onstuimig als de zee mijn hart is rusteloos…

het heelal in jouw hoofd is de bron van mijn gedachten oneindigheid in denken beëindiging van leven stuurt rusteloosheid naar waanzin…

Rusteloos zoeken handen in de koude nacht, vinden de leegte van vluchtig warme naaktheid die verlangend naar me lacht!…

Terwijl wolken het zonlicht roven, vliegen vogels rusteloos naar de zee. Ik kan geen behouden reis beloven maar in je schaduw vlieg ik mee.…

vaak loopt ze rusteloos op en neer of staat ze bevroren bij het raam waar ze in haar eigen schaduw naar vervlogen jaren en verloren mensen staart…

woorden ik tel ze een twee drie vijf zes zeven in de rivier wuift het riet naar rusteloos water zo gaan die dingen en ik denk dat ze altijd…

rusteloos dolend dwaal ik rond in huis trap op trap af op zoek naar afleiding, verlichting, om de pijn het zwijgen op te leggen weer een poging tot…

weer thuis na weken onderweg ergens tussen nooit en ooit weer thuis voor wat het waard is een reis voorgoed gekoesterd als herinnering weer thuis nog gloeit de warmte in mijn ziel gelijk de hartstocht in mijn lijf weer thuis genietend van doorleefde dagen en toch nog steeds zo rusteloos als toen weer thuis laat…

Ik wil slapen nu rust, ronken, laat mij gaan nu, slapen wieg, wieg, schapen regen Knotst KLETTerend op mijn daken bom in glASSS scherven rInkelen waarom KErft die vreemde onrust door mijn hermetische bovenkamer, gelijk door boter tegenstelling, geKRas krIIIIIIIIIpt ten einde laat mij slapen, ik wil slapen, laat mij gaan SLAPEN!…

In mij.. leeft een zwerver, Ik weet alleen niet waar hij zit, In mij..leeft een zwerver En ik weet alleen maar dit: Hij roept juist dan Op momenten dat ik hem niet gebruiken kan… In mij leeft een zwerver, Die tijdens een vergadering zich meldt Dan roept die zwerver in mij, “Lekker interessant, dat geld..’’ Die zwerver die in mij leeft, wil…

Rusteloze arme ziel ik moet je soms verdoven Blijf ondanks alles toch in het goede geloven Rusteloze ziel al wordt je door ieder benijd Ik weet wel beter door mij wordt je bevrijd....…

De dag dat ik zou gaan varen voelde ik mij wat lusteloos ik maakte tussen gele leliebladen met een hand een doorgang in het kroos. Er lichtte een gezicht op van beneden uit de zwarte moddergrond ik zag een donker trappenhuis nog onbetreden en het kind dat daar stond voelde zich nergens thuis. Het stond met z'n schrijfgerei druk te schrijven…

Rusteloze dame, zoekt de drenkeling in mij overweeg wat vrede waard is jij loom en zwaar gevoel, dicteert de herinnering aan een stille droom achter gelijnde stromen draagt het innerlijk ballasten mee. Aandacht voor het rusteloze is het dispuut om zwaar gekleurde romantiek, dwingt het schip richting pier vervalt door symmetrie of harmonie…

Hond. Vier poten in de mand. Kijken. Blaffen. Hijgen. Vier poten uit de mand. Lopen. Stilstaan. Lopen naar de mand. Hond. Vier poten in de mand. Kijken. Blaffen. Hijgen. Vier poten uit de mand. Lopen. Blaffen. Hijgen. Hond. Vier poten in de mand. Kijken. Blaffen. Hijgen. Zitten. Blaffen Hijgen. Liggen. Blaffen. Hijgen. Hond. Vier poten…

Misschien is daarom vreugde maar van korte duur, want wat innerlijk rusteloos vuur zoekt is nooit daar waar glinsterende bomen schuilen voor de milde zon. Hun bladeren werpen een schaduw op het heden, als tonen zij dat gisteren naar herinnering is vergleden. Is daar de plek waar deze reis ooit begon?…

Nooit zal ik je stap herkennen en al weten wij van elkaar niets toch hadden wij één ding gemeen: We waren beide rusteloos.…

Het heeft te maken met geborgenheid Je altijd geliefd en geaccepteerd te weten Dat je niet door je vrienden wordt vergeten En niet wordt geplaagd door rusteloosheid.…

Weemoedig staart ze naar haar handen, handen die troosten, handen die zorgden, handen die kookten, handen die streken. Waar waren ze ook weer voor? ze friemelt met een zakdoen, strijkt haar rok glad, kijkt schichtig om zich heen, om vervolgens weer te blikken op die doelloze handen! Handen die ooit nooit stillagen maar nu alleen nog: rusteloze…

Het heeft te maken met geborgenheid Je altijd geliefd en geaccepteerd te weten Dat je niet door je vrienden wordt vergeten En niet wordt geplaagd door rusteloosheid.…

Het heeft te maken met geborgenheid Je altijd geliefd en geaccepteerd te weten Dat je niet door je vrienden wordt vergeten En niet wordt geplaagd door rusteloosheid.…