Rusteloos?

In de klimmende jaren
moet steeds veel worden
weggegooid, het idee dat
verwachting en geluk
mild en duurzaam zijn, een
subtropisch klimaat, een
omhelzing als warme deken,
in plaats van verzilting van
mentale aanslagen die naar
gelang het duurt, steeds
levenslang vragen bij zich
dragen en gekoesterde
littekens achterlaat in het
verstand met z‘n wonderlijke
inblazingen en dat het er op
neerkomt, wat slechts een
uitstel van executie is, raakt
iedereen, maakt alles relatief
en gelijk, toch in de ziel een
rusteloos heimwee broedt
naar de stilte van een vroeg
begin, resten van een ander
leven wat de weerstand naar het
einde voedt die bijzonderheid
te ontdekken, zolang dat kan.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 22 augustus 2010

pebmartenskpnmail.nl

Rusteloos heimwee

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 12 stemmen 205