Netgedichten

netgedicht (nr. 18.829):

'L'enfant c'est moi'

De dag dat ik zou gaan varen
voelde ik mij wat lusteloos
ik maakte tussen gele leliebladen
met een hand een doorgang in het kroos.

Er lichtte een gezicht op van beneden
uit de zwarte moddergrond
ik zag een donker trappenhuis
nog onbetreden en het
kind dat daar stond
voelde zich nergens thuis.

Het stond met z'n schrijfgerei
druk te schrijven in een schrift
de woorden onder de pen
waren die van mij, zoals ik die ken
in de periode die erop volgde
te vaak wat negatief uitgelicht.

Het heeft z'n leven geschreven
vaak in haast en vaak met schroom
en al wat ik mocht beleven
ooit nog te schrijven droom.

Telkens als ik even
herkende wat ik reeds wist, en
onafhankelijk het water beroer
als huivering door mijn leven en
als rimpels over het water voer
werd dit beeld geleidelijk uitgewist