Alle inzendingen over schaamteloosheid

ironische versie van het nieuws hangt hij spartelend in de touwen wellicht als marionet, die te weinig op de inhoud heeft gelet, context zonder besef dat hij zijn eigen uitsluiting predikt, in tegenstrijd wat bedoelt, z’n waarheid heeft vergokt, herhaling van een associatie van baatzucht in partijdigheid, zijn parochie waarvoor hij schaamteloos…

overvleugel jouw zwakte met toonbare tranen laat bitsige woorden vernieling slaan koester het recht der schaamteloosheid laat de lach haar verhaal nooit drenken in spijt maar open de vuist die waarheden klemt verlos wat verholen onthulling miskend en trots zal jou raken vergevingsgezind vernietig de leugen die waarheid hervindt…

Een klein kind werd het leven niet gegund het verdween als een bliksemschicht tussen de wolken dit is boven alle werkelijkheid gestegen het bracht mij tot een wankel denken voor altijd de ogen gesloten schaamteloos de stilte bevuild…

Jaren hield ik het voor me Molk mijn koeien en deed ongestoord mijn dagelijkse plicht Dertien lange jaren is er echt niets aan de hand Goed, wat rellen door het AZC Richt justitie, jullie pijlen maar op onschuldigen Wie de schoen past, trekt hem toch wel aan? Uiteindelijk dan gepakt wat heeft mij bezeten? Gewoon lévenslang, zonder…

Zonder gene, zonder moraal laat ze zich pakken is het verhaal! Zonder idee, wat richt ik aan, zie ‘k haar opnieuw daar staan! Ze wacht, geduldig soms met fronsende blik ze draait wat, schuifelt, ze twijfelt en ik, Denk; zonder gene, zonder moraal, heb je totaal geen verhaal!…

oudere mensen U moet zich allemaal diep schamen hiervoor En ja hoor Heer Engel traalt weer hij heeft zijn walgelijke zin voor mij het cijfer 10 min oma's en opa's wat laat u uw kleinkinderen zien honden en politiemensen voor hen het cijfer 10…

Daar was hij dan: de bontjas, het warme cadeau van Mister Hotshot, the Hunter himself, hij schoot al zoveel beren dood De vrouw blijft achter, weduwe in het dorp van duizend weduwen, vrouwen van nooit meer hetzelfde. Van kinderen zonder vader. In het dorp van niets met de smeulende geur van as daar levert de schaamteloze president een…

Je naam Lief en schaamteloos trouw lichamelijk aan vellen verscheurd bloed lelijke opgezwollen penisknollen vechtend voor de prik een laatste levensdrup hoe schaamteloos het klein geluk verkracht geen bontgenoot voor de avond en de nacht.…

Veldslagen, helden van vroeger, een eerbetoon – aan moord, schaamteloos.…

het genot van de zot eindeloos beginselloos licht van zinnen bij het schaamteloos beminnen…

het is welig soms is het mooi gewoon exuberant het kent geen maat schaamteloos gênant…

schaamteloos laat je je blad vallen wacht maar volgend jaar bloos je weer en blikken wij…

Mijn taalgebruik is niet zo kleurrijk eerder dof en soms futloos, het is schaamteloos en erg omslachtig zo sabel ik mij dan vrolijk neer iedere keer een beetje meer.…

raapte sterren bij elkaar uit een nacht vol slettebakken verbleekte met de nieuwe maan maar zelfs in het ochtendgloren kon het kroelen mij nog steeds bekoren het schaamteloze zonder haar…

Toen elke zonde tot het eind vervuld was, Toen er geen teer geheim te schennen bleef, Toen elke schaamte schaamteloos onthuld was, Dacht ik: 'Is dit alles, wat ik beleef.'…

Schaamteloos! Zedeloos! Onbeschermd foezelen leidt nogal eens tot een soa als straf Maar wat tot nu toe hielp: antibioticum helpt voor geen meter meer; het druipt eraf.…

Schaamteloos kruisoffer! Dit vindt de clerus dus zéker geen stijl! Echter, Hij zelf zegt: “Die blasfeministische escortgebeurtenis maakt Me best geil!”…

Ik heb me blijkbaar schaamteloos vervreten. Mijn ingewanden uiten klacht op klacht. Geduldig op het nieuwe jaar gewacht, maar onvoldoende matigheid betracht. Het maagzuur brandt mijn slokdarm als de neten; ik heb me blijkbaar schaamteloos vervreten. De geur die ik verspreid is hoogst verdacht: dat krijg je met die doorgegiste scheten.…

nachtogend likt de liefde ‘t hart en warm voelt jouw borst jouw rillen in catacomben lust weidt angst door Edens schaamte geurt jouw schoot slechts levenswater baart schaduw kleine dood in gouden schaal reik ik mijn ziel … ontbloot.…

de blik in de eerste schrik ging toen de wereld uit we stapten over in gelijke tred een nieuwe ruimte in de tijd was even stil gezet ik tilde sluiers op zag jou, je lach en ogen vol verbazing of het wat gaf je vinger raakte mij ontlaadde mijn gevoel handen streelden je gelijk al bleef je toen nog koel we pasten in elkaar met schaamteloos…

Die managers met hun ‘verdienmodel’ - Bargoens voor schaamteloos jezelf verwennen. Maar net zo vals als managersjargon: Gedichtjes die gewijd zijn aan Canon.…

Want wat ik van gister Over heb ligt nu allang Schaamteloos in de sloot…

Natuur is niet meer iets om op te pimpen Het rijksbeleid is schaamteloos verbleekt Al wordt om nieuwe donateurs gesmeekt Natuurorganisaties blijven krimpen Eén stichting groeit, het lijkt paradoxaal Maar het is echt geen broodje-aapverhaal…

Geen woord teveel hoop ik dan maar of 1 gebaar of oogopslag maar voelen laat zich niet verwijzen en plant zich schaamteloos voort richt zich op zeldzaamheid dat immer luistert en vertaalt een andere taal spreekt de taal van het altijd verstaan.…

Hij danst als een sjamaan, schaamteloos, theatraal, zijn jas ligt op de klinkers; de hemel, onbewogen, ziet zijn naaktheid door de vingers. Een berk in december rekent niet op mededogen.…

maar kijk toch eens die veel te kleine hokken gevuld met winstbejag en kippenleed hoe schaamteloos, wat akelig en wreed zo'n beest is toch niet enkel om te fokken het maakt me boos, opstandig en ook sip vandaag eet ik alleen maar scharrelkip…

Ik voel jouw plagende blikken goedkeurend over mijn naakte lichaam dwalen, terwijl ik schaamteloos voor je sta. Geen enkele aanraking is nodig om sensueel te beroeren. Ik laat me gewillig door jou in je fantasieën meevoeren...…

Je trekt je sokken uit, ik de mijne je ontkleedt je kleed zie bloot getrokken lijnen in het grijs je haar strengelt zich schaamteloos om het mijne heb meer gezien toen ik niet meer zag dan me lief is overviel mij de streling van een onvoorstelbare zachte wind…

naar binnen gevouwen verpulverd opgedroogd bloed schaamteloos en machteloos je mist de glans en gloed Zo sta je daar iedere maand mij lachend aan te staren gulzig maar verkrampt zodat ook hij Na het ijzige verlangen Dwergachtig verlamt…

Als schaamluis kunnen we het niet meer klaren Ons biotoop is danig aangetast Door uitrukking verliezen we houvast We smachten schaamteloos naar een paar haren Die kale neten zijn ons veel te gladjes Gedaan met ‘t luizenleven van de platjes…