Alle inzendingen over schenkt vreugd en troost

Een klein torretje dat veel mensen vreugde schenkt en ons vertederd.…

Weinig verlangen: dat maakt het leven makkelijk, schenkt dan meer vreugde.…

Geurende rozen daarvan kan ik nog blozen als jij me ze schenkt.…

ook al lijkt zo’n dag als vandaag vol met valkuilen en beren te zitten Het is als een warme deken van troost dat de zon een glimlach schenkt en de wind speels door warrige krullen streelt dans als je te moe bent om te lopen…

voor jou is leven nog slechts een tussendoortje dat je bij de koffie schenkt met zijn foto in de hand een wachten tot ook jij zal opstaan uit de levenden tot dan is er voor het slapengaan een steeds groter kopje troost met een koekje -als het echt moet- want elke dag hongert dit bitter-zoet verlangen een hartslag vroeger…

ons voetbalspel bezorgde geen extase bij kleumenden die spraken van een klucht de regen viel met bakken uit de lucht het herfstweer riep om goed gevulde glazen het najaar schenkt geen vreugde aan dit land en als het weer de vreugde niet wil schenken dan schenken wij die vreugd met eigen hand alzo begon het rituele tanken de vale regen kreeg…

O, wat is het fijn om in vreugde ziekte en pijn een vriend van God en mens te zijn een troost om te ontvangen in droefheid van de tijd liefdevolle menselijke saamhorigheid…

Over wat valt verbergen soms te tergen, maar soms ook vreugde om de arbeid doet geven. Die vreugde om de arbeid wordt beleefd en wordt benijd. Schenkt erkenning aan een drager waar men niemand snel over hoort klagen. Hij maakt soms deel uit van de wet. Bij overlast wordt hij dan opgezet.…

vanmorgen stond ze op ze had een goed gevoel, want wetend dat geliefd zijn niet vanzelf gaat sprong ze over pijn gewoon niet er aan denken schenkt de beste troost vandaag al had ze graag veel meer dan wazige verbeelding rond een oud portret gehad traag vergaat de tijd dat onoverkomelijke respijt tot ooit, waar nooit niets meer…

Het moment waarop je huilt van geluk, een tranenval van vreugde, als je eenmaal beseft, dat vreugde van binnen zit.…

Hij zegt: “Kom maar bij mij Met je vreugde, verdriet en pijn Ik zal er steeds weer voor je zijn En blijf je heel dicht nabij.” Wat een troost, om dit te weten God, Hij laat ons nooit alleen Hij slaat Zijn armen om ons heen En zal ons ook nooit vergeten.…

Kon ik nog je stem eens horen dichterbij dan als fluistering van voorbijgaande woorden tijdens nachtelijke dromen maar te ver ben je weg te lang geleden van hier dus moet ik troost vinden in alle droomwoorden die je me af en toe schenkt het niet verouderend beeld dat ik daarbij doorkrijg ach kon ik je maar aanraken zachtjes strelen door…

Wat maken al die krokusjes mijn hart en ziel weer blij want na die lange, droeve tijd van weinig licht en zon is't nu alsof de lente mij weer troosten wil en nieuwe ogen schenkt om echt te zien - of droom ik dat misschien?…

op 't gemoed Verheft de ziel, spoort krijgers aan Tot strijd, schenkt arbeidsvreugd En troost bij tegenslag en geeft Wanhopigen weer moed en kracht.…

en verdriet ik zorg er voor dat men mijn verdriet niet ziet Het verdriet is groot groter dan men denkt want het gaat met mij alleen maar achteruit maar er is altijd iets dat mij vreugde schenkt Daar hou ik me aan vast want het leven is te mooi en gaat het niet meer zoals het moet dan moet het maar zoals het gaat…

aan hen die zich kwellen met vragen en medelijden ook het kaf, het gras en de mooiste bloem zullen niet eeuwig zijn maar schoonheid keert telkens terug laten we dat voorop stellen een hand, een troost, een eerste herinnering zal u verblijden beseft u nu uw eigen schoonheid en uw pijn dan heeft u straks het grote verdriet achter de…

terwijl jij lachte en mijn hart danste wisten we al dat het een vergissing was…

klein en dartel geel met wit heel lief vogeltje met veel pit vrolijk zing je keer op keer uit volle borst het hoogste lied zoveel vreugde geef je mij verjaagd verdriet en maakt me blij hoe klein je ook bent ik wil je bedanken voor wat je mij schenkt met jouw mooie klanken die dan galmen hier in huis door jouw is dit nu echt mijn thuis…

Mijn binnenste schenkt me zijn glimlach. Vol vreugde zie je naar mij uit. De weg naar binnen is gevuld met beminnen…

had ik maar één taal op sporen dat wasemt over de zilveren zee die geen vragen stelt in vergaarde schemer op tranen van lang gelee dat ik jou kan ademen met het vinden van waarheid om de dingen zwart op wit te hebben wat troost schenkt bij "het oor van mijn hart" zo diep, kalm en helder zicht en ik zacht wordt gewiegd op eindeloze golven…

In schrijver’s toewijding vol bewondering geschreven woorden van eenvoud, hoop, leven, liefde, schoonheid, stilte troost, vrede, vreugde, vriendschap, wijsheid bestemd voor luisterende ogen gebundeld in een sprekend gedicht…

Krachtig klinken onze zangen in de weerklank juicht ons prijzen en verlangen zien we uit als een verheugde bruid naar Hem die ons de vreugde schenkt in tal van zegeningen, het mooiste dat ons bindt: Voor Hem te mogen zingen!…

Dat er bijvoorbeeld Altijd iemand mag zijn Die ergens op je wacht Altijd weer klaarte Van een dag die open plooit Na de diepduk van de nacht. Altijd vroege lentes en nazomer in september Binnen de contouren van tijd En herinnering aan iets Voor straks en later. Maar altijd, altijd ook een hand Die door je haren strijkt En zegt:het is…

Je kust de vreugde in haar vlucht en koestert haar teerheid die als een dauwdruppel sterft tijdens het lachen. En in een vage droom zoek je troost bij je meest dierbare aangename metgezel: de eenzaamheid, eeuwig trouw aan je zijde. Je lacht naar de zon en koestert haar warmte.…

Kerstmis vieren dicht bij elkaar vreugde en weemoed de troost het welbehagen van trage gebeden en gebaren oude liederen rustig gepraat koffie brood taart genoten bij het haardvuur eenvoud die voor korte duur de eenzaamheid verjaagt…

Al die woorden, zo vol troost gesproken, helaas dringt het niet door ineens zonder jou !!! De tijd zal leren, of dit leven nog vol vreugde kan zijn zo ineens zonder jou !!!!…

haar kind zal recht van lijf en leden zijn ja alles op een rijtje hebben het zal niet vallen op de levensweg die effen is en platgewalst het zal de handen niet openhalen aan dorens, want de rozen zijn gekweekt het zal nooit huilen van verdriet of vreugde ook kinderlevens zijn gekweekt zonder pijn en bloed van dorens en zonder troost van…

woorden die verzachten het alleen zijn in de nachten als een vriend die nu en dan troost waarbij je soms bloost en je weet koester deze momenten houd ze vast als het glas wat barst als je het te ongeremd omklemt laat ze zijn met hun vreugde zonder venijn (oh nuit, oh douce nuit.)…

van de arme donder de troost van knapen, trots van Don Juans hij zorgt voor hartstocht en voor diepe trance al spelend gaat hij telkens kopje onder…

door muren vol weemoed barst ooit het geluk verscheurt jouw angst zichzelf aan flarden tot aan de grens van verdriet en vreugd waar tranen vloeien door elkaar heen zichzelf verweven in armen van troost mijn liefde gegeven die muren sloopt…