Alle inzendingen over schoentjes

hoe lang had zij al lopen kijken naar rode schoentjes met een hak schoentjes die je gaat bekijken voor kleur en maat, maar ook gemak schoentjes waar je goed op zou kunnen lopen en goed staan bij je zwarte haar ja, die ga je dan wel kopen en dan niet één, maar wel twee paar dan kom je thuis en gaat proberen te lopen op zo'n hoge hak je…

Ze pakt haar schoentjes en loopt mij na. Mama, wacht -- ik ga met je mee!…

Zoals ze speels haar rode schoentjes draagt, lieflijk. Het doet een mens aan huppelen denken. Doet een mens huppelen. De haren langs haar oor, of gewoon in haar gezicht. Een streepjesblouse die dromen maakt. De manier dat zij haar water drinkt. Maar uiteindelijk steeds weer haar rode schoentjes.…

Vroeger dansten rode schoentjes de hele wereld rond nu walst een rode rok de hele kamer door op de wals der verliefden niet te stuiten laat zij zich meevoeren in melancholie en blijdschap volledig dronken gedraaid geeft zij zich over aan de kracht van de verbeelding…

Was ik op and're schoei geleest, dan was ik nu gehakt geweest.…

Kleine schoentjes, wit een onbetreden pad een nooit geroepen naam een wiegelied dat niemand hoort…

imagowisseling dom blondje wordt vurig ros de schoentjes blijven hooggehakt dit alles wegens hoog bezoek uit Nederland…

Hier Mevrouw, kijk, ik heb ze Weet u, ik heb ook zo'n meisje maar ze is ziek, ze heeft koorts en koude voeten, we hebben geen geld om schoenen te kopen, en ineens had ze deze roze schoentjes aan!…

Het lijkt zo lang geleden en voor iemand anders dat jij danste in je brandnetel jurkjes, oogverblindend, met ijzel schoentjes. O Liefde! Kijk naar mij! De oude zottin en boze teef die blijft (aan wat over is) maanbot knagen.…

ze speelde buiten toen haar huis getroffen werd door een verdwaalde bom met as tekent zij een grote moeder op de grond trekt schoentjes uit genesteld binnen veilige lijnen zal zij slapen in de stad huilt een sirene op weg naar slachtoffers…

er zwaait een tuinhek open door de wind een vergeten grendeltje voor een verdwenen kind dan mompelt een oudje o lieve heer en slaat weemoedig haar ogen neer er klinkt geen lach geen schoentjes op het grint het is slechts het tuinhek dat zwaait door de wind…

Ik had je vandaag met een asymmetrisch topje willen zien maar het regent pijpenstelen het is koud fris is een eufemisme en dus je draagt je zwarte schoentjes je zwarte pantalon je zwart-wit geruite bloes ik had je vandaag maar het regent pijpenstelen het is koud fris is een eufemisme…

Op sinterklaasavond toch nog de schoentjes gevuld. Om 's morgens, zoals vroeger, Maarten 14, weliswaar met ironisch overstatement, te horen roepen: "Sinterklaas is geweest!" Even later aan de koffietafel zegt hij ernstig: "'k Wou, ik geloofde nog in hem." Wat wij stil beamen.…

Verborgen in een rij kleine stapjes zwarte schoentjes zij aan zij het lange pad dat leidt naar de verlossing.…

Ik ben een leuke duizendpoot en waar of ik ook ga dat hele zooitje pootjes komt me altijd na Als ik door de bocht ren of dat ik soms plotseling stop die pootjes die staan achter mij het houdt gewoon niet op Maar ik heb één gelukkie dat maakt me echt heel blij dat is dat ik geen schoentjes hoef want dat was me toch een rij.…

witte sokjes met rode schoentjes gekleurde strik in 't haar beentjes strekken zich onwennig beducht voor vallen en gevaar vader houdt haar vast aan 't zadel ze trilt nu van spanning en plezier opeens heeft ze ’t door rijdt weg; lachend en fier…

Teentjes, hielen en wat een blaren - nauw ook eng Voor mezelf wat te strak, te rechtlijnig ook vrij streng? Vaak erg wijs te filosoferen ook relativeren Nooit brood of bed hoeven te ontberen. Mijn zegeningen tellend, gewoon tig De universiteit van het leven is krachtig en erg machtig. Dromen zijn niet steeds bedrog mits ze wel eens waarheid…

rode schoentjes gaan luidruchtig over straat stappen met een ferme pas in iedere plas hebben net genoten van een scheve schaats ze blozen nog de hitte van hun kleur verdwalen bijna in de voetengeur de voordeur zit in het complot en is van slot de trap wordt stil gedaan, het rood kijkt elkaar aan niet uitgeveterd…

weet je nog dat jij me vroeg of ik het leuk zou vinden als je nog een keertje danste tussen de schuifdeuren op je rode schoentjes?…

rozenblaadjes strooit ze almaar in het rond kijk ze sierlijk dwarrelen zich neervleiend op de grond dan gaat ze rustig zitten er voorzichtig tussenin 'n glimlach rond haar lippen waant ze zich koningin zwart gelakte schoentjes glimmen in de zon haar gelaat gelijk 'n roosje zijdezacht haar roze japon…

zag voetjes gaan voelde weer hoe schelpen jaren geleden in mijn benen sneden ik mocht niet kinderachtig zijn heb toen die pijn verbeten maar niet in vergeten plastic schoentjes heb ik in de tas maar niemand die ze dragen wil ze komen niet van pas zelf het voorbeeld geven is geen goed idee zie mezelf niet met die grote schuiten…

wij waren er kind aan huis toen Anton Pieck in ons dorp ooit een sprookjeswereld schiep waar schoentjes dansen konden reusachtige paddenstoelen ons met speelse deuntjes verbaasden die pure verwondering voel ik nog steeds als ik ‘t kasteel van Doornroosje betreed waar ik m’n kindertijd verslond het jochie van toen pardoes weer…

Het zijn je schoentjes Groen en wit Waar dat leuk geluid in zit Voor jou het leven Een festijn Zo zou het altijd moeten zijn Dus stap maar rond En kijk verbaasd Geniet met volle teugen Mijn schat Jouw leven heeft geen haast Zegt men iets anders? Het is een leugen!!!…

zie, de mooiheid van een gouden zomer bespeelt de violist laat hem herrijzen in een klein vissersdorp ontwaakt een dromer in de druppels van de morgendauw speelt hij zijn zoetste klanken verkwikkend, ontluikend flaneren lady’s tussen lavendelblauw ogen gaan fonkelen als volmaakt kristal schoentjes klikken zetten minnepassen…

een zaal met witte muren om de bedden hangen witte gordijnen witte jassen rennen door de gangen witte gezichten in witte bedden een lachend kindje komt op bezoek rood jurkje rode schoentjes rode wangetjes en een rode ballon doffe ogen lichten even op handen worden uitgestoken naar de rode ballon een kleurrijk…

De heilige man graait in z'n grabbelzak naar marsepein en zoet gebak en strooit in wachtende schoentjes van brave kin'dren die nog dromen.…

Haar schoentjes van rag gesponnen goud gul gegeven door de morgenstond trippen speels over slapende grond in een poging hem te doen ontwaken Helder als een klokje klinken kan zuiver als een sneeuwwit laken zingt haar stem een lied over leven om de natuur het ontluiken te geven Als dan…

handje stevig vast geeft kusjes op een hansaplast zij niet wie zet zijn beker drinken klaar en maakt een kuifje in zijn haar zij niet wie zwaait er naar hem in de bus tuit dan haar lippen voor een kus zij niet wie doet er water bij de thee speelt er daarna voor toverfee zij niet wie brengt hem strakjes naar zijn bed heeft vast zijn schoentjes…

je drijft in het heldere azuurblauwe zeewater ik zie je ik zie je paarse schoentjes je groengele broek en hoe kan het anders, meisje?…

En het schoenlappertje dat rode schoentjes aan had. En de glazen poppenkast. Als de poezie ontpopt en mijn versje verder vlindert vol verlangen in niemandslucht ontwaakt in mij de realiteit. En de reis naar terug. Ik wil weer de witte vlinder zijn en mijn vleugels uitkleden en mij laten smelten in de mond van mijn geliefde.…