Alle inzendingen over schoft

Nog voor ik iets kon zeggen tot die schoft Is haar mobieltje toen spontaan ontploft.…

de kom in mijn handen trilt en zabbert als de verschoppeling op de mat verwoed dep ik streel ik vervloek ik de schoft water druppelt langs de blessen van het beest versnijdt zijn bloed en mijn hart ‘t meest .…

Bill Gates: is hij een goeroe of een schoft? Hij vroeg laatst aan een groepje op het werk 'Bespiegel deze woorden: groot en sterk' De ondervraagden schreven: Microsoft Dus nu vraagt Bill 't rechtstreeks aan het brein Voordat men zelf bedenkt wat het moet zijn…

Als een schoft om een praatje verlegen zit Vindt hij altijd wel op straat Een schoft die om een praatje verlegen zit Met wie hij dan praat Maar koning, met wie praat jij in zo'n geval Je zoekt je dood, je blijft alleen, ik zie het al Want een koning heeft alleen maar minderen En z'n kinderen en z'n vrouw Zelfs als een hond wil…

ook Moskou vangt nu drones op uit de lucht ze doden goede mensen, niet die ploert wanneer wordt deze schoft de mond gesnoerd? de doorsnee rus verstijft van angst en zucht de Kremlindwerg jankt angstig om zijn baan: de strijd verloren ik ga naar de maan…

de stem van Hellas zal voor altijd zwijgen fascisten kregen dát niet voor elkaar M.T. stond, met zijn vrienden, altijd klaar het lukte schoften niet hem klein te krijgen voor ploerten is het moorden iets als feesten - ontmasker steeds door haat verziekte geesten! Jan woordenaar Bontje, 5 september 2021…

mag ik de dag dichten van zoveel aspiraties hoop verlangen en beloften de meeste schoften nog een kusje geven omdat zij in reglementen alles wisten van het metrum ritme en vooral verboden rijm maar toch altijd het gevoel steeds misten om met schrijvers ooit eens samen echt te zijn ik geef gedichtendag mijn zegen alleen de lezer…

De vrede die werd wreed verpest door Poetin, ISIS en de rest van beulen, schoften, idioten die ‘t voor anderen verkloten. Kakelvers staat 2015 nu te dringen Zie hem springen, hoor hem zingen! 365 keren, dag en nacht, brengt hij vrede, voorspoed, kracht.…

Hoe gulzig is het gers en goed om in te baden tot boven uwe boeg, o gierig rundervee, dat, in de oude stal, hebt oude voederbladen en vuile draf geteerd, zo menig maand alree! Hoe geren zie ‘k u, hoorne omhoge, neuzegaten wijd open, almedeens, in ‘t gulzig gers gelaten! Ge'n weet uw weelde niet, noch uwe weg! Ontheven…

ik kras je hart waar gaten vallen ben een schoft en balanceer de waarheid in het midden op het valse tussenschot verdomme waarom ben ik het nu die stenen keert je lucht geeft waar je sterven moet omdat jouw tijd is gepasseerd ik heb geraakt wat slapen moet je hebt het niet verleerd nog schreeuwt de werkelijkheid geen reden…

er staat een paard te suffen in de kou zijn schoften zijn hoog maar ingezakt het schijnt te dromen misschien dient hij de koning van spanje of knelt la reina castiza Isabel haar zachte dijen om zijn rug of dient hij trots een lansier met knevels onder een zadeldek van goudgalon en werpt hij fier met zijn hoeven het spaanse stof op en ziet hij…

begint de drek pas bij 'maar' en schoppen ze je na 'helaas' met een fluwelen trap in elkaar iemand die het weten kon zei ooit: hoe groot je ellende ook is, bedenk dat het altijd erger kan – en zo bedenk ik nu dat dictator Franco dódenlijsten bij de koffie schreef dat zal deze lapzwans niet gebeuren want dit sujet, deze harteloze schoft…

De schoft, die verkiest de materiële schade boven de immateriële pijn, verliest. Stille getuigen bijeen... de brutale personen verdwijnen. Een heel fel, stil helder licht blijft altijd schijnen.…

slechts verdoofd me verschuilen in mijn mistig brein Zo dacht ik starend in de rollende ogen van een oude merrie die in`t weideveld slachtoffer werd van zulk bruut geweld dat niet past in gangbaar denkvermogen een zielloze gek, ziek, geobsedeerd plantte een mes, sneed scherp en diep vermoordde kil haar vrouwelijke zacht het bloeden kon de schoft…

zeuren schelden zeiken poepen rammen sluipen wijzen knallen samen spannen kijven lallen schuimen ruimen klagen coupen draaien dreigen treffen troepen vuilen bekken kwellen gallen tieren mieren plagen slachten schillen schoppen raken schaden ploegen plaggen bluffen blaten kraken breken slopen haten spugen kotsen overladen schenden schoften…

Sust met geduld al noemt ze hem een schoft, geen hulpinstantie die hem van zijn post verdrijft. Maar 's avonds als zij slaapt en hem niet ziet dan huilt hij soms van wanhoop en verdriet doch besluit toch, deze geschonden liefde blijft. Tenslotte deed hij haar ooit een belofte.…

ouwe zussen Beatrix en Margriet En dan staand in het midden Zij, de langste en meest stevige vrouw Hare Koninklijke Hoogheid de Prinses van Oranje roepnaam Amalia met de hoogste Tirana De toekomstige Koningin van Nederland Waar kijk ik eigenlijk naar en zing pardoes: "DE KONING VAN HISPANJE HEB IK ALTIJD GEËERD" Ja, ja die Spaanse schoften…

Norselijk-krommende schroeve die telkens, in duizelig buitlen, biedt viervoudig de wind neigend een nijdige nek: 'k zinge u; en 'k zinge u, o vlerken die spant als den schoft van een trek-os, maar die teder en licht zijt als de vlerk der kapel; motor, 'k zinge u en ronk in me-zelf als het dommelig ronken, ('lijk aan de deur van een bie- korf…

Het Zeeuwse paard staat diep gesokkeld in zijn land en maalt het malse gras tussen zijn brede kaken zijn dikbehaarde schoft schuurt tegen ‘t oude hek want voorjaarsvogels moeten nodig nesten maken.…

die kinderen zijn dood maar de(niet alle)schoften leven. Dit gedicht is niet op rijm maar dat zal me een rotzorg zijn! ik lucht mijn hart voor Haar en Hem, en Hem en Haar, vaders ..moeders..enz. ja mijn schreeuw is niet gesmoord ik hoop dat U mij heeft geho.....…

Hij toeft bij 't vee, en luistert hoe het ademt; Rond schoft en horen hangt een warme damp, Die met een geur van zomer hem bewademt, En in een nimbus nevelt om de lamp.…

op aard gelijk gemaaid de geest verdorst verhongerd met genadebrood er wordt wat afgekloot met roze seks en schamend bloot niets blijft over kaal geplukt door democratisch overheersen kies me maar ik leid ze allemaal corrupt zijn door de gore macht een ander te schofferen te zeggen wat die doen en laten mag wij hebben ze gekozen schoften…

De timmermansknecht schoftte zes uur per dag, En kroop in de krullen, als niemand het zag, Des nachts zag het volkje de winkel in 't rond, Of 't iets te karweien, te knutselen vond: 't Nam hamer en bijl En beitel en vijl, En dan aan het kloppen, Op nagels met koppen, Aan 't dragen En zagen En schaven en spalken Van planken en balken:…