Alle inzendingen over schreeuwers

Ze droeg een mantel schreeuwerig groen één oorring deed ze meer zei ze…

Als een vette vogel op een dunne tak Schreeuwerig, niet waardig zoals verdriet dat soms kan zijn -stil sereen en draaglijk Zo weegt het…

Ze stappen rond op stijve poten pluimage glad gestreken, koppen in de nek, korte snavels qua volume grote bek. Zij pronken met de mooiste veren, geen die hun zangkunst evenaart of aan superioriteit kan tippen. Ik zie hen gretig pikken naar malse prooien in het gras. Ze jatten al wat glanst en bergen dat in bescheten nesten. Steeds vaker…

Beschaafd, fatsoenlijk, afkerig van Geert en solidair, geen schreeuwer, noch sloper niet elitair, geen praatjesverkoper bekwaam als bestuurder, genuanceerd Cohen is integer: bijna uniek Dus totaal ongeschikt voor de politiek…

Zijn vaak de dingen waar men over spreekt, Met schreeuwerige, opgeblazen woorden, In chocoladeletters en akkoorden, Niet juist de zaken waar het aan ontbreekt? Dit kabinet laat weten, in het kort: 'Vertrouwen' is vooral waar het aan schort.…

Een schreeuw vanuit het binnenste der aarde Die twee minuten stilte torpedeerde Een kreet die aan een oerangst appelleerde En op de Dam acute onrust baarde Gaf zó’n kabaal dat bij de sterke macht Al aan een tweede schreeuwer wordt gedacht…

Lawaai bij het herdenken van de doden Wat gaat er om in dat gestoorde hoofd Of je opnieuw het leven van hen rooft Vanmiddag heeft de rechtbank het verboden Slechts stilte past de strijd die is gevoerd De grootste schreeuwer ooit de mond gesnoerd.…

de wereld is een gekkenhuis helaas vol waanzin, bijgeloof en populisme, trumpisme, oorlog, haat en egoïsme; de grootste schreeuwers spelen vaak de baas . Erasmus zou vast inspiratie vinden en lachen om zijn vijanden en vrinden .…

schuin valt de avond door de dreef het scheve licht gooit de bomen languit in het zuchtend gras een schaduwbos van langgerekte hoge stammen daartussen schreeuwerig nooit voldane vogels in de kruinen lacht de zon al kopergroen.…

Ik wandel vaak door drukke winkelstraten En lees daar "final sales" en "toys for kids" En "discount", "special price" en "greatest hits" Op schreeuwerige posters en plakkaten. Die teksten hangen binnen voor de ruiten, Maar Nederlands is dus de voertaal buiten.…

Het hoofd weer koel, de handen niet meer klam Ons land had toch zo hard die feestroes nodig Na Pim en Theo en (heel Herman Brodig) De schreeuwer die gegaan was naar de Dam De beesies werden gruwelijk gewraakt Op 't feesie waar ze voor waren gemaakt…

de glans allengs verloren en de lichtjes uitgedaan 't kindeke weerom geboren 'signalen uit het aards bestaan' ik weet niets is eeuwig houdbaar wij zijn slechts schreeuwers in de wind die ooit bescheiden zijn begonnen zoals eens het pasgeboren kind…

Laat koning Albert II een zilte traan Of sterker nog, dreigt Filip te bezwijken, Of laten schreeuwers van hun afkeer blijken, Dan kunnen gokkers zondag cashen gaan. Zwaait Femen dan ook nog eens met wat tieten.. Gigantisch gaat de gokker dan genieten!!…

ik ween vaak binnenin misschien omdat mijn geboorte zwarte vlekken baarde zonder geluid rondom het geraamte van slapende tijd de dag verdroeg geen meisjesblikken of dronken gefluister in schreeuwerige gaten van lichtverlies de dood was elders in schroeiende ogen ik besta slechts uit karton…

na al het gissen na al het beslissen ben ik op en dit verhaal is top maar wat weet ik nu kom gewoon langs dan zie k je of er loopt iemand hier heen dan ga ik wel mee m'n hoofd is wat in de war schreeuwers in me kop beetje dom kom op ff normaal ik ken niemand daar…

Wij vinden Trump een braller en een dwaas en Kim Jong-un een eikel en gevaarlijk Dus linke soep, maar het is wonderbaarlijk: De schreeuwers staken plots hun wild geraas Zien wij straks werkelijk de Vredeszoen van Leiders Kim Jong-un en Trump D.-Oen?…

Maar normaliter zijn ze heel stil en aangepast aan het dorp waar ik ook huis Als je schreeuwers hoort dan horen ze hier niet en maken ze rotzooi. Daarom noem ik ze rotzooimakers, Omdat ze niet in het stille dorp thuis horen en er ook niet geboren zijn.…

was het de eenling die moordde uit naam van allah en jezus die koning en keizer de doodsteek gaf en continenten in oorlog bracht het is de magie van de cirkel die hem het wapen geeft hij verzamelt de kracht van de schreeuwers weegt de emotie van stilte op de rand van balans doodt wat wij in ons hart al heel lang hebben gehoopt…

‘k zag ganzen die niets weten van het vergassen ergens verder een zwaan die wist van zijn eenzaamheid want zij was tot stof vergaan en ik, ik verpoos in twijfel in mijn gehucht van beton en spijt het leven kent de schreeuwers, propaganda van de rechtse kant - het links is de hoek van de schreiers, de weters van het heelal – mijn god…

een dag kleedt zich aan, rekent zich rijk  smokkelt uren langs mij heen  die ik later terug vind  in abrikooskleurig ondergoed  ik draag 's avonds de verloren tijd voor de nacht die haastig de restjes uren ophaalt alles uitrekt alsof ik geen vrouw ben een dag kleedt zich, prikt zich aan schreeuwerige prijskaartjes raakt ziedend mijn lef…

de wind ruist niet meer alsof het raam steeds kleiner wordt en alle stemmen wegzinken zoals de zee in mijn woning ik had nog bomen geplant en duinen meeuwen en een schreeuwerige namiddag maar mijn kamer werd zelden door zon gedragen, noch door het meisje dat de straat uitliep ze zag me niet, las geen dagboek…

Is het de echo van de radio die kille stem die het nieuws voorleest achtervolgd door schreeuwerige reclame geboren om te horen, alles voor elkaar voor alles wat niet nodig is door vaart der tijden opgenomen in gesloten inrichting, dikke muren die geen geluid doorlaten zonder stemmen die waarschuwen voor de nacht die nieuwe doden telt…

blij de gezichten vlaggen en leuzen om de aandacht te richten het samen verbroedert een leider die moedert zijn maten op weg idealen op spandoek gezet ineens is er drukte gedrang van de kanten het eerste vluchten uit het benauwende zuchten in blinde paniek mensen die vallen niet op kunnen komen vertrapt onder de zolen van schreeuwers…

prikkels dat ons de mond wil snoeren; Vooral dit giftig roze etiket Dat jou ongevraagd wordt opgeplakt, Een jongensachtig meisje ben je hooguit, Of een jongen met een zachte, vrouwelijke kant, Maar gay, of lesbo, absoluut niet, Volmondig is je antwoord nee, Geef mij dan liever het grote grijs Dat vele male interessanter is dan Al die schreeuwerige…

Ik schrijf met zeewater lege, schreeuwerige gedichten meng inktblauwe gezichten die afdruipen in bleekwater ik neem geen genoegen met het krijsen van de zee wanneer het water lonkt tekenen zich witte dansers maar ik laat me niet vleugelen als een kostbare zilvermeeuw de zee zou een cadeau moeten zijn aanspoelend, warm en zoet zwemmen…

soms schuur ik even aan de hemel hopend dat ik opgemerkt word heel bescheiden want ik ben nooit op de voorgrond of neem zelden het hoogste woord alleen omdat ik me als eenling wil onderscheiden in de massa word ik nooit gehoord door patsers schreeuwers en jongens met een grote bek vaak klop ik ook in stilte zachtjes aan…

een vreemde stad van ver is nu nabij de dorpsstraat is gevuld met nieuwe klanken de bakker en de slager werden banken verdwenen is de oude draverij er rijdt een stalen monster door de wei met schreeuwerige teksten op de flanken we moeten nu een nieuwe geest bedanken hij zorgde voor het keren van het tij een laatste weidevogel krijst vaarwel…

De meningen-mitrailleur staat bij velen op scherp Doelgericht schieten smoelgericht kapot maken en heel veel losse flodders of te wel impulsief schieten op datgene wat in de basis nog niet eens in stelling is gebracht wordt verkracht met het schreeuwerig loslippige ondoordacht beantwoorden door maar te schieten, schieten en nog eens schieten…

Zie doch eens: in deze poel Was te voren geen gewoel, Geen geruchte, geen geschil; Alle dingen waren stil, Al de vogels zonder nijd, Al de vogels zonder strijd; Maar een schreeuwer, metter vlucht, Hier gevallen uit de lucht, Maakte, door zijn hees geschal, Twist en oproer overal; Maakte dat het ganse rot Kwam gesprongen uit het kot, Kwam…

De radio doet hetzelfde, schreeuwerig en fel, met steeds die reclame ertussen. Misschien haalt iemand me wel. Steeds weer die hoop... maar wie kan er komen, wie denkt er aan jou? Elk heeft zijn doel... jij past niet in hun gevoel. De dag sleept zich voort, je moet iets gaan doen. Wat heeft het voor zin... dus dut maar weer in.…