Alle inzendingen over schrijven hanenpoten vulpen humor

Ik maggel al vanaf mijn jonge jaren, Mijn handschrift ziet er werkelijk niet uit. Dus nam ik gisteren een kloek besluit: Ik ga nu voor een gouden Parker sparen. Voor gouden Parkers houd ik een pleidooi: Het handschrift blijft onleesbaar maar wel mooi.…

Onbereikbaar en toch ook heel dichtbij voel ik vaak jouw warmte om me heen m'n gevoelens, die laat ik even vrij wat ik bedoel weet vaak mijn pen alleen. De inkt, die vloeit zo op papier en zet ze zo samen op de juiste plek uiten, soms op de verkeerde manier iets waar ik nu nog veel aan werk. Het bloed stroomt net als mijn pen pompend vloeit…

openden om te schrijven is je brief in een vergeten la beland werd ie gelezen opgeborgen verscheurd voel je weleens de traagheid van het schrijven van toen…

wat rest van de zomer is een rechte lijn oranje rood verlicht waarop je kunt schrijven in gedachten verzeild liefst een gedicht met vulpen ultra marijn van gevoelens piekend in golven bij spetters blinkende lijven speels onder spatten bedolven waar je soms nachten mee deelt…

op hoge stelten door het donker wachten tot de zon doorbreekt de wolken uit elkander schuiven en zelfs het roodste rood verbleekt al bij het allereerste straaltje gooi je je kop in je kippennek schud je al je veren los en opent zelfvoldaan je bek het geluid zit verborgen in de diepte tot jij het naar buiten zwaait onrustig ga je weer zitten…

Ik zal hier nooit meer zijn nu op deze plek ik kan niets vasthouden of vastleggen maar de verandering wordt in trage hanenpoten op het perkament van mijn huid geschreven.…

Toen Griet Op de Beeck mij lief ten huwelijk vroeg, werd ik haar vulpen.…

Ik ben een trouwe kameraad verloren, wanneer nodig was hij altijd bij de hand, in zijn inkt werd menig gedicht geboren: op het papier bleef hij de heer van stand. Zijn vulinktpotje blijft ontheemd achter, zij zal zijn grote dorst nooit meer lessen. Verdwenen van de poëet de stille wachter van zijn woord. Ooit slepen wij de messen sonnetten…

Vanuit haar stoel kijkt ze door het raam heen naar de toekomst Proberen deed ze jaren dus nu kijkt ze toe en terug in stilte Dit is verdriet, van niemand anders Wat ik voel als een nieuwe dag begint Ze kan niemand meer haten Of haar liefde geven Het is net zo eenzaam als de ochtend in de schommelstoel zelf, als de vogels langs het raam gaan…

Donder op ik ben jouw inspiratie niet omdat jij je gedichten kan schrijven Wie denk je dat je bent Met humor de zaak te verbloemen rot op wie je bent Ik ken je niet en ik moet je niet denk daar over na Jij bent al lang te ver gegaan k... ..k…

de vulpen is bleek het potlood van streek de vlakgom denkt shit het papier ziet zo wit…

we leggen de kleren van schaamte af met hanenpoten krassen we herinneringen geen woord valt in deze sluimerende stilte de bron van licht is niet de maan zelf…

als mijn gemoed overloopt van ont of beroering door de alledaagse dingen dan vloeien uit mijn vulpen veel woorden die hopelijk eens groeien tot stijlbloempjes…

Onlangs las ik over jonge dichters die zo vreselijk over neuken willen dichten. Ik kan er niet omheen: míjn poëzie geeft minder uitslag op de schaal van Richter.…

is leeg Nu zegt het toetsenbord QWERTY Slechts de herinnering bleef Jouw lippen werden "emoticons" Het schrijven werd ons te veel Nu klinkt een "bliep" en een stem die roept: YOU HAVE GOT MAIL!…

Zo’n briefje kriebels was wel iets aparts Voor stoere mannen of voor moederskindjes Zij krijgen straks hun keurig nette printjes In plaats van hanenpoten van de arts Slechts één betrokken groep wordt angstig bleek De cryptografen van de apotheek…

Leef je leven met een lach Heb humor van dag tot dag Zie de humor van het leven Al is het maar voor even Kijk met een lach naar je problemen De humor zet ze op hun kop Blijf Lachen in je leven Humor raakt nooit op…

Het geschreven woord door niet iedereen bekoord Maar geschreven uit het hart en gevoel uit vrijheid op papier gezet Iedereen kan hier schrijven of je een dichter bent of een pro iemand die er niks van bakt En daar ben ik er een van maar ik probeer het Aan te vallen op een mening of humor daar zakt mijn broek van af ik heb een mooi gezegde…

Misschien bleef jij het kind dat bij vrouwenborsten beschutting zocht Misschien hoopte jij op een hemel omdat je van de belofte hield Misschien zocht je een vader die over je haren streek en zei dat jij de liefste was Misschien had je daarom subtiele humor omdat die de droefheid overwon Misschien moest je schrijven omdat…

Vertrouwen vergaat in de nachten, als deze als sneeuw voor de zon. In ieder zie je verdachten, vervloek je alles zonder pardon. Verwijten terecht onrechtvaardig, eisen onrechtvaardig terecht. Waar was je? Wie ben je? vragen zoveel. Aan mij, ik aan jou, aan elkaar. Vragen, vragen, enkel die vragen. Antwoorden zo…

Dromen ontstaan, in euforische nachten. Dromen vergaan, bij een heldere dag. Uitstel en afstel, dromen ten gronde. Weggevaagd, uit dit ware bestaan.…

Lentegedicht door Patric. Bij het begin van de lente begint het in mij te borrelen, en dan welt spontaan een lentelied in mij op: Het is lente en we gaan naar buiten Waar de broedse vogeltjes fluiten, Waar de bronstige koeien luidop loeien En de paarden volop beginnen stoeien. Het is lente en wij trekken af En toe eens met onze wandelstaf…

Zonder gene, zonder moraal laat ze zich pakken is het verhaal! Zonder idee, wat richt ik aan, zie ‘k haar opnieuw daar staan! Ze wacht, geduldig soms met fronsende blik ze draait wat, schuifelt, ze twijfelt en ik, Denk; zonder gene, zonder moraal, heb je totaal geen verhaal!…

Eend Kwak wilde nog één ding, lekker op vakantie naar Peking. Dus vloog hij vol goede moed zijn bestemming tegemoet. Aldaar werd hij met gejuich ontvangen en uitgebreid bekeken vol verlangen. Nou dacht hij, dit is een mooi oord, had hij nooit van Pekingeend gehoord?…

Door de gordijnen somber licht Blij voor zo-even in het donker Ogen sluiten in de schemer Achter dubbel glas de stilte Rook en as, de zoveelste sigaret Wazige gedachten, troebel zicht Lege fles Whiskey, zwaar hoofd Hanenpoten op grijs papier, te dronken…

het leven is lang niet altijd leuk nieuwsberichten en bange dromen en dan ook nog een keertje jeuk op een plekje waar je niet bij kan komen. je draait en zwaait en wringt en wiebelt je ellebogen kraken ervan maar nog altijd jeukt en kriebelt dat plekje waar je niet bijkomen kan. je draait je in kreuken en bochten en vouwen het…

Met haiku's kan men de gedachten voorspellen de clou: Optellen!…

Ik heb au fond een zonnige natuur 'n Vrouw, 'n huis, 'n hond en mooie spullen Het is met mij vaak lachen, gieren, brullen Maar dat beperkt helaas mijn levensduur Dus pak ik nu maar razendsnel mijn biezen En ga ik in mijn eentje zitten kniezen. AMSTERDAM – Als mensen van nature opgewekt en humoristisch zijn, heeft dat een negatieve invloed…

Zij kon niet bij het hoogste schap en sprak mij verlangend aan: 'zou u mij misschien willen~~~~' doorbrak de vraag met humor nee, was mijn reactie: dat wil ik niet! zij schrok: 'maar uh, uh~~~~~' Interrumpeerde haar weer: wel wil ik u even een kontje geven 'uh?' keek zij boos ja, besliste ik, omhoog, optillen?…

Humoristen weten wat relativeren is. Mensen die weten dat ze dom zijn, zijn intelligent. Clowns en narren weten zeker, wat slimme mensen niet weten. Geen bijdehante meid weet dat. Geen arrogante vent.…