Alle inzendingen over schuiven

schuiven schuiven naar beneden vader moeder korte broek schuiven schuiven naar beneden meisje liefde moederkoek schuiven schuiven schuif naar af tussen rimpels en gebeden tot beneden in het graf…

fotogedicht=schuiven…

Het ergste dat een mens kan overkomen, is nèt de metro missen na het hatelijke DINGDONG schuiven deuren toe, toch zijn er mensen die tussen beide komen - met alle macht houden jongens ze open een mollige dame mazzelt naar binnen een tengere jongen werpt zich iets te laat in de strijd en valt op zijn achterhoofd het perron gilt ervan…

Leg uw hoofd zo in mijn arm dat van uw voorhoofd naar uw mond mijn blik schuive over de kam van uw neus Leg uw hoofd zo ik leg op uw mond mijn hand wees rust -------------------------------------- uit: Gedichten (1935)…

Glijdende stappen schuiven uit op een schaduw van een gladgroen blad…

blauw strakt de hemel in noordoostenwind zie de rietkraag wuiven hoor schaatsen schuiven ruggen diep gebogen in gedogen tegenwind langs het wak waar je de vogels vindt ben gestopt heb mijn maal gedeeld zij waren met zo veel in samen overwinteren ben ik gegaan nog wakken zij in overleef…

voor de volle maan schuiven zwarte schapen langs een zachte winter…

Kaarten schuiven voort: bulderend gelach verbergt tartende spanning.…

Laat hem maar schuiven, Hij haalde zijn gram. Wereldrecordhouder Blindsimultaandammen, Geef hem voor altijd De dubbele dam.…

mijn buurtjes zijn zo tof zo sociaal is verder niemand zo bewogen, toegenegen ze schuiven en ze vegen het asfalt in de straat trotseren dooi en regen…

Leg uw hoofd zo in mijn arm dat van uw voorhoofd naar uw mond mijn blik schuive over de kam van uw neus Leg uw hoofd zo ik leg op uw mond mijn hand wees rust…

je zet mij buiten de tijd je letters lopen uit het park je woorden schuiven wind ik vind je aan de vijver je schrijft in spiegelschrift alleen wie op je verliefd wordt kan het lezen…

daar, waar wolken schuiven voor het licht dat elke dag het oosten onderdompelt in de zee daar leef ik, bijna gestrand voorbij de duinen in onmetelijk zand…

Maar wat een voetbalteam moet doen is voetballen, niet schuiven. Wat kun je leren van de Denen ? Sluit als keeper op tijd je benen.…

Toen zei ze: ach, laat hem maar schuiven…

Tegels schuiven door een strak dambord Licht sluimert langs de kamer Verborgen in dat ene hoekje Stemt hij het instrument Onderwijl rijgt een vrouw haar spitzen…

soms hoor ik korrels specie schuiven tussen de stenen van buitenmuren vooral 's nachts maken ze lawaai in het duister schuifel ik op zoek naar sluimering…

De onraad niet stilstaand af te schuiven op de maatschappij leert hoe of wie je bent in de schaduw van het duister; ondanks schaduwzijden elkaar kunnen overlappen zij aan zij, eens alleen zonlicht andere cellen streelt uit die kluister.…

het zand vertraagt mijn woelende linkerhand die schelpen schept heen en weer op en neer schelpenlego ze klikken niet ze schuiven als dolle skiërs over duizenden korrels de lachmeeuw getuigt…

Flarden wolken schuiven voor de maan waar ik ga waar je ook bent er is altijd een cadans tussen jouw hart en het mijne ooit, ooit op een dag smelten ze samen…

Laat criminelen rustig zuidwaarts schuiven, Met veel plezier zal ik ze uit gaan wuiven.…

En als mijn botten breken door 't schuiven van de aard, vraag dan maar aan de wormen: "Was deze mens 't wel waard?" Zij zullen u dan zeggen, gelijk het was en is: "Nog nooit schoven wij aan - voor zulk een feest'lijken dis!"…

Stel je dat eens voor een aardbeving onder het Kanaal wij schuiven eerst meedogenloos uit elkaar dan weer hartstochtelijk op elkaar foetsie o eng Kanaal ------------------ geïnspireerd door julian barnes flaubert's parrot…

ALS Robbie Rensenbrink, het slangenmens De bal iets méér naar rechts had kunnen schuiven, Dan zaten wij toen niet met zure druiven, Verafgood zou hij worden door zijn fans. ALS ik nu ALS hoor denk ik weer aan Rob, Verdomd veel sterkte jongen, zet hem op!…

Regeren wàs vooruitzien, nu niet meer: geen proactief beleid voor zware kluiven, het is de trend om ze vooruit te schuiven, zo sneuvelen twee spreuken van weleer. De zorg wordt onbetaalbaar, valt te vrezen, omdat we niet voorkomen maar genezen.…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

een hoedje komt omhoog uit het zand glanzend in de het zwakke zomerzonnetje glimmend als een bruin ballonnetje nog onwennig balancerend voor de juiste stand hij valt me op, naast het pad, tussen de bomen een der eersten die ik in de Maashorst heb ontwaard mijn laatste foto heb ik voor hem bewaard is ’t niet een schoonheid, die opeens tevoorschijn…

hoe de kilte in je botten kruipt en jij in je trui de witte wereld alles doet schuiven alles bedekt een stolp van stilte dempt eerbiedig ieder geluid de vroege sneeuw brengt wat licht in de donkerste nachten…

de dwarrelende spreeuwenwolk kwettert uit volle borst speurend naar een magische nachtelijke slaapplaats ten slotte de roezemoezende landing in de kruinen de roestplaats is gevonden laatkomers schuiven luidruchtig aan thuiskomen kost tijd…

Maar goed dat het als regen is gevallen, Want anders was het schuiven met zijn allen, De sneeuw lag dan een halve meter hoog. Met dank aan dertig millimeter regen, Een witte kerst is niet altijd een zegen.…