Alle inzendingen over sfeer voor eeuwig

jij bent nooit weggeweest een gedachte die blijft hangen altijd dat verlangen naar hoe het is geweest jij met je sprankelende geest wolkte in wit hoog uit een zwarte bui in vederlichte schoonheid raakte de ijle sfeer van eeuwig geluk in die ene ademloze kus ik wist dat de liefde niet kon blijven in het stuk dat wij samen wilden…

blijf toch maar dicht bij mij, dan ben ik blij je nodig als water en lucht, je bent mijn eigenste ziel stem zo fluweelzacht wiegt me veilig in slaap, hemels mijn omfloerste ogen kussen je rein gezicht we zijn onze adem en scheppen de kosmos de weidse natuur danst op de kadans onzer harten het universum glundert om al dat moois al is het broos…

Hij pakte haar hand ze wilde iets zeggen maar woorden kwamen niet wist ze nog, kon ze nog? ze hoefde niets uit te leggen Ze voelden, en dat was genoeg ze pakte zijn hand zielsverbonden keek ze hem aan weet je nog, kun je nog? Is wat ze vroeg ze wisten twee zielen in volle betekenis van lijfelijke eindigheid door warme handen verstrengeld…

Je moet het kunnen leren van een leermeester te houden voor een héél leven, een heel leven, ja God als ik iets mag en wilde in mijn leven is het waarlijk mededogen te voelen bij iedere verschijning van je, zonder ooit, enige verdwijning!…

zelfde momenten verschillende sferen dragen over blijven bestaan in een eeuwig komen en gaan wisselen de gemoeden enkel van drager..…

Er is ergens een plaats vastgezet in ruimte-tijd voor altijd en eeuwig waar ik verblijven kan In mijn herinnering is het altijd zomer ben ik eeuwig onder invloed van alle soorten drugs ik ben bij goede vrienden en de sfeer is uitstekend Dit is mijn hemel niemand heeft nog vragen alles is okee hier dit zijn de halcyon dagen :)…

Als het geboortefeest Achter ons ligt maken we Ons op voor het leven dat Langzaam lijden wordt Van Hosanna en Halleluja Naar Kruisigt hem in Een kleine veertig dagen Zo snel verwaait je roem Van gevierde redder tot Bespotte koning van de joden Het kaarslicht dat ik in Kerstnacht bij de voordeur Heb gezet blijft gedurig Branden…

Ik zou je nog eenmaal willen beminnen, omarmen, je laten gaan Ik zou je nog veelmalen willen liefhebben, schuldloos naïef mijn eeuwig lief…

hoog in de bergen ontdek ik wolken als zinnebeeld van mysterieuze sfeer en bijgeloof hoeder van oude waarheden waar mijn nostalgische eigenheid een romantische weerklank vindt een eeuwige voort vertelling…

jong en fris reizen met tijd maken plaats voor oud en wijs niet getreurd want ieder op beurt maakt wel kennis met verdwenen jeugd herinneringen lachen en zullen niet sterven want het levensverhaal wordt fris en jeugdig...wel verder verteld!…

waterkant, aflopend zand glinsterende watersplinters spatten door fladderende kwekkende eenden uit boven de rieten oeverkant stotende zonnestralen op een wazig herhalend transparant trekgordijn dromerige projectie op een waarnemersbrein zwoel is het dampend gras door regenwater gedoopt ruikt weer naar jeugdig elan dat blindelings…

de wind zingt ijl in de statige sparren de toppen deinen mee op het rustige ritme van een eeuwig lied schuchtere vroege vogels zingen het zilver van subtiele lentemuziek in het gewijde ruisen tussen hemelhoog groen…

. de herfst ruist in hoge sparren fluistert over het late gras rimpelt het koude donkere water een gebroken spiegel in de rode ochtendzon .…

Je stem in mijn hart omhoog gevlogen, in hoger sferen meegenomen.…

Lichtjes in de schemering, kerstkonijntjes, tierlantijntjes, zoete wijn en dennengeur, maretak boven de deur in hoopvolle schittering. Kerstwensen in elke taal, winterkiekjes, sfeermuziekjes, uitbundig of ingetogen sterretjes in kinderogen, kerstmis driedimensionaal. Drukte en gezelligheid, flitsfotootjes, kerstkadootjes, glühwein en…

Weltbildungsroman Het wereldvormend wezen is de man Hoho, niet steigeren, 't gaat om 't idee Bij Peter doet de vrouw net zo goed mee De mens als sferenhabiterend wezen Al sferenbouwend in zijn "binnenzee" Als een omhulling van zijn binnenruimte Immunisering tegen al het vreemde Het onherbergzame, hem onbekende In wezen is een sfeer…

de een loopt warm van een nostalgische auto grappig toch doch de ander van de hoop op lotto's hoofdprijs misschien verloren tijd is dit wijs weer een ander krijgt een warm hart gedurende het daten hoop op einde eenzaamheid weer iemand rustig van binnen fouten zijn vergeven na betoonde oprechte spijt voorts sfeermakende…

De hoop op eeuwig leven. Die belofte maakt me blij.…

toen dansten we nog vanzelfsprekend door de muziek geleid naar hogere sferen waarin niets of niemand nog bestond alleen wij en de muziek het voortbewegen leek zo gewoon een eeuwigheid geleden dat we dansten we praatten toen vanzelfsprekend in woordeloze stiltes naar toekomst en verleden over alles en niets alleen wij en de stiltes…

De avond valt zacht sluit de oogleden van de stervende dag verbergt het tedere indigo van het zwerk Het grauwe lover van de abelen ruist zoet fluistert een verhaal gedragen op de ijle vleugelen van de koele westenwind, een betoverend, mystiek lied van vreemde eilandtuinen verloren paradijzen gebed in het broze blauw van lege oceanen…

een late zomerdag licht is ons leven de zwaarte van het alledaagse in de ijle lucht verdwenen geen tijd om woorden nog te wegen ze zoeken zich als kleurige balonnen een eigen spoor…

het bos kent alle uitgewaaide geheimen zijn schaduw verbergt hoop en spijt een stille heuvel een loslopende hond een dode boom met ingekerfd verlangen…

Verbleekt door vocht en zon maar niettemin: beloftes! Stevig-gearmde huizenrijen met triomfantelijke blik: 'Wij verwachten het van de zee. Welshmen aanbidden deze plek.' Klauterend naar die uitspraken vinden wij hijgend hun hoge bankjes. Meanderen we naar St.Helen's Lane: exquise, Indiase hapjes! Morgen showt Swansea haar dieptes,…

er zit nog een beetje verf aan het penseel die de gordijnen achter mij gaat sluiten de heggen en bomen ken ik van buiten​​ mij er in verdiepen wordt me nooit teveel tot in de details heb ik hun beschreven maar zij vergaan ook naar langere tijd sommige huisjes missen nog wat krijt een wandeling duurt er niet voor even de stad waar ik ben…

Noem de passie die eeuwig zal duren, tel de nachten die geen einde beloven. Alles wat nu glinstert wordt flets en dof en de kou zal je van hogere sferen beroven. Wanneer de ontembare Heilige Vuren met de ondergaande zon verdwijnen, zijn zij geworden tot dwarrelend stof, gedoemd om verloren weg te kwijnen.…

waar eeuwig tijdloos was materie energie en eindeloze snelheid had scheidde god hemel en aarde baarde in een paradijselijke sfeer de evolutieleer met erfzonde en de doop in lidmaatschap als absolutie de prijs van deze struggle for live zal altijd hemel blijven de mens wil verder dan het drie dimensionaal gaan kijken…

Wat is het toch een vreemd verschijnsel. Zojuist heb ik het weer eens uitgevonden. We waren opgewonden toen het werkte ondanks de onbetrouwbare beschrijving. Het nieuwe gaat er inderdaad niet af zolang het eigenlijk nog steeds niet kan. ------------------------------------------------ uit: Te voorschijn stommelt het heelal, 1988.…

Waar de een het heeft over Een verhoogd bewustzijn Zodra de grenzen van het Leven zijn gepasseerd En hartstilstand door coma De mens nagenoeg ongemerkt Het tijdelijke dodenrijk Doet binnengaan, kijk ik Naar het kruis waaraan jij In je lijden verhoogd werd Jij die jezelf verlaagd hebt om Ons boven de dood uit te tillen…

Het moment dié seconde dát ogenblik op dié dag dát gevoel voelt als 'oer' iéts van eeuwigheid verbonden met alles waar je was dát moment toen je wíst het is wáár zó is het écht waar ! Dát moment bedoel ik.…

Dat van die Brexit zag ik op de buis, Ik zag de voor- en ook de tegenstander Een lekker sfeertje scheppen met elkander, Het was gezellig in het Lagerhuis. Ze hadden in die stemming best veel zin, De stemming zat er ook geweldig in.…