Alle inzendingen over sjabloon

Het betekent gewoo, Sjabloon, Dat u het niet vergeet. Dat is het rare Aan alle software.…

de meisjes uit vervlogen dagen we weten niet meer waar ze wonen nooit zullen zij zich meer vertonen waar wij weleer hun lichaam zagen de buren hun adres te vragen zal in geen straat de moeite lonen we weten niet meer waar ze wonen de meisjes uit vervlogen dagen de liefdesnacht met zijn sjablonen wanneer die eindelijk ging vervagen dan…

Met de voeten Op de eeuwen Voel ik de tijd Onzichtbaar langs Mijn benen gaan, Dat je in 1633 Geboren bent lees ik Ter hoogte van Mijn dikke teen - Ik maak contact Met je, voel ook Nu nog je aanwezigheid, Alsof je nooit bent Weggeweest, alsof De tijd door Onzichtbare hand Is weggenomen…

een gedicht maken voor de kerst is putten uit de doos vol clichés die ik van zolder heb gehaald weer gaat het over fonkelende sterren het dennengroen en't kindeke in z'n kribbe twee dagen lang sluiten we de ogen en gordijnen voor de wereld buiten warmen ons behaaglijk aan het haardvuur en kijken intens tevree naar de boom en het…

In reactie op Clovis' vers over de ingesleten sjablonen van doorsnee gedragspatronen der gemiddelde zeventigjarigen van wie ik hier graag het tegenovergestelde belicht ________________________________ Geluk zij met de zonderlinge door ervaring wijs geworden al dan niet afwijkend eigenwijs eigengereide alle zeven zeeën bevaren…

ik zag hoe je silhouet werd opgelicht uit ingebedde schaduwen scherpe lijnen contrasteerden het door mij gelezen profiel waarvoor ik hartstochtelijk viel er vlamde schoonheid door delicate paint brush zonder de geijkte sjablonen kleuren vibreerden een diepe warme sensualiteit in drempelloze bereikbaarheid we speelden met zon kusten…

liever niets De werkelijkheid is genoeg zoals ze is, onbenoemd vrij van etiketten Als ik dat ooit leer zal ik wijs zijn en zelf het bekende zien ook wat onbenoemd is waarvan ik moet raden wat ik ruik, wat ik voel en hoor en zie ook jij die gekend wil zijn Zwijg, kader jezelf niet in een anekdote, zo'n korte film gevangen in sjablonen…

De wereld uitgesneden langs sjablonen van het blinde geld, gevoegd in voorbewerkte stenen, ingelegd met specie van het zwoegen,waar geen bloed meer uit kan treden, zelfs geen tierend mos, zelfs geen onkruid welt op gave bodem, niets dan dode licht erboven, niets wat ons verplicht raakt evenwicht, van aarde losgemaakt, claimen vale schaduwen…

Evenwicht in het extreme De wereld uitgesneden langs sjablonen van het blind geweld geweld, gevoegd in voorbewerkte stenen, ingelegd met specie van het zwoegen,waar geen bloed meer uit kan treden, zelfs geen tierend mos, zelfs geen onkruid welt op gave bodem, niets dan dode licht erboven, niets wat ons verplicht raakt evenwicht, van aarde…

Onze wereld uitgesneden langs de sjablonen van het het onzekere, fantomen opgeteld ingelegd met specie van het leven waarvan de bouwstenen in los verband staan, zonder troost van de vanzelfsprekendheid niets dan het dode licht erboven, al wat ons verplicht raakt uit evenwicht, lijkt van de aarde losgemaakt, een onzichtbare schaduw…

Op de tast door een onderbelicht bestaan zonder horizon van vastgeklonken sjabloon. Contouren zijn soms nog niet definitief en aan kneedbare weekheid onderhevig. Bij de gratie van een ander perspectief lijkt berekende grond toch minder stevig. Ik spiegel mij aan de andere kant, de frontale aanblik pijnigt mijn ogen.…

hoe omschrijf je warmte als je gedichten leest die je raken het mystieke geflirt met de dood als vriend het wad, als wonderlijk waarin jij wadend vanuit oog en hart je dromen beleeft stap voor stap je vriendschap deelt en schoonheid laat parelen kleurrijk met inkt op ’s mensenhuid in diverse sjablonen gedragen door jouw hand in…

Evenwicht in het extreme de wereld uitgesneden, langs sjablonen van het gedoceerd geweld (?) gevoegd uit de specie van ongelijke bouw - stenen,ingelegd met zweet van het zwoegen,waar geronnen bloed niet meer uit kan treden.…

Cyclus van patronen richtingen van de wind soms zijn het sjablonen meestal iets wat ik niet vind Het Oosten, daar waar het begint Het Zuiden, mijn innerlijk kind Het Westen, wat ik ervan vind Het Noorden, van ervaringen getint Het wiel draait rond, kent vele vormen van diepe stilte tot felle stormen Elke keer een stuk gerijpt tot het…

Als zij met hun rode bollen de wereld veroveren geplaatst in een aards sjabloon. Hoog in de Alpen glorieert straks weer hun wereld. Hoog tussen de gemzen bevindt zich de wereld van hun aardse machtsvertoon.…

Dale is het die krullebol van Ton den Boon verbale parasiet, die schaamteloos Woorden mengt en daarna gaat vermalen zijn lexicon vol modieus en anglofiel vertoon daar ga ik echt, ik zweer het u, geen stuiver voor betalen Een grove greep van grijpgraag en de gier -een luchtzaksnorkelaar op goudpapier- 'k verzin ze zonder voorbeeld of sjabloon…

Dus dan maar een buurvrouw - bij gebrek aan mannen - het sjabloon van buurman opgeplakt, hopende iets van dat 'altijd weer' te mogen blijven beleven. Maar moeilijk is het wel.…

Tóver me rítmische díchters-sjablónen! Vallen en stijgen, verdunnen verdichten een twee drie, een twee drie, wat een genot! ronddraaien, ronddraaien, ronddraaien tot... straks alle sterren de danszaal verlichten…

Een uithangbord als een uitgesneden sjabloon. Een energiebron voor menig mensenleven. Wat zouden wij zonder onze koe moeten doen? Onze rood-bonte koe. Nou toe. Laten we daar niet lang over debatteren; maar haar een ere plaatsje geven tussen het Friese groen; en haar met een gouden standbeeld voor eeuwig eren.…

leed van kou, ontberen Van de warmte in hun veren Zijn zij ongekroond getuigen Hoe de peupeldieren spelen In een rijk vol rituelen - Paringsdrift en nageslacht Bij volle maan, rond middernacht Een kikvors worgt zijn gorgelkeel Blaast zich op tot wajangpop Drie maal driedimensioneel, Zet heel de vijver op z'n kop Met zijn eeuwige sjablonen…

De linden werpen met een hoofse neiging in hun kale kruinen elkaar de zwarte jassen van de kraaien toe, boven de daken van deze verbale dramatiek schildert een zilveren vogel zijn pirouette in helder witte sjablonen op de blauwe koele zijde van de horizon.…

geopend, straatgejoel zwelt aan door jengelende logistiek, scherp gedrein van tramrails snelt door de sirene geest van ijle lucht de linden werpen met een hoofse neiging in hun kale kruinen elkaar de zwarte jassen van de kraaien toe boven de daken in een verbale dramatiek schildert een zilveren vogel zijn pirouettes heldere witte sjablonen…

Zonder sjabloon voor de taal en tekens of met te dure woorden of te veel kabaal laat staan compositorisch voorstudiemateriaal. Doe incidenteel uit een manenstraal zonnig een greep heb soms treffend als kievit met adelaarsogen echt beet die ogen welke 't leven van grotere hoogte gedogen het zijn en blijven de zijne en mijne die mag je mogen.…

Ze blijken bij elkaar te horen, Vormen samen een patroon, Ook al zijn er veel factoren, Die niet passen in ’t sjabloon. Einstein heeft ons onderwezen: Tijd is altijd relatief Want, zo was zijn hypothese, ‘t Hangt af van je perspectief.…