Alle inzendingen over slangenkuil

slangenkuilen…

addergebroed aast zwak klein brein omhelst de nacht onheil aanrichten is hun vak en hun losmakende kaken vergiftigen knarsentandend de boreling die ik u bracht wat kan ik meer verlangen van een zigzag-getekend dier ik noem geen cijfer maar ik wrijf er met plezier vrolijk een tien in, 6+4 slangen moet je stangen…

Losgeslagen tongen en Scheve ogen Welkom in de slangenkuil Woorden die zijn gelogen Vanachter de wolken klinkt gehuil Een roerloze mond en Een heldere blik Welkom in dit kalme oord Dat ben ik Stilletjes wordt mijn gebed verhoord…

Vanaf vandaag zit ik mijn Kamer voor, En roep mezelf geregeld tot de orde, Den Haag is tot een slangenkuil verworden, Vandaar dat ik me daaraan niet meer stoor. Geen lust tot ergernis of tegenactie, Aldus mijn strak geleide éénmansfractie.…

vruchtvlees vrezend kauwen kaken smakeloos pitten tot puree zonder passie mond half open pruimen lippen ontevree is zij Eva ben ik Adam slangenkuilen om mij heen appelogen lezen leugens wie waarschuwt wie? wie telt voor twee?…

Een slangenkuil is Harbers’ erfenis Zal zij al snel verlangen naar haar Kamer? Waar zij zo zwierig zwaaide met heur hamer Nu is haar toekomst uiterst ongewis De grote vraag straks aan ons aller Ankie: O beste Ankie, jank je niet of jankie?…

nee zelf vliegen kun je nog niet maar toch begeester je wel het universum met je netwerk het fysiek gaan heeft nooit jouw interesse gehad wel de influens in al haar verleidelijke val- en slangenkuilen waar verborgen verleiders de geheime manuscripten hebben verzameld die de zwakheden van de mens hebben blootgelegd genadeloos…

Zo´n stoel geeft een bepaald gevoel van macht Al draaiend hou je alles in de gaten Je laat ze soms een toontje lager praten Maar neemt altijd de regels goed in acht Ach Vera het is echt een slangenkuil Sommige mensen snoer je nooit de muil…

Nog voor de doodsklap tot me doordrong tastte ik al in het duister op zoek naar levenslicht Mijn adem snakt naar oude oorsprong, gezongen woorden of gefluister van een vrouw zonder gezicht Verzonken in een slangenkuil pompt mijn hart op een cilinder op zoek naar verwant bloed mijn ziel verschoont zich van het vuil op de vleugels…

ambitie kent de trap omhoog weg uit de slangenkuil van maten naaierij en pennenstrijd jaloezie en penisnijd zelfs in de kleine scènes rammelt het decor door ziekelijke twisten wat goed en beter is wordt steevast gefileerd later weggegooid als rotte vis het leven speelt toneel in de schouwburg van bestaan nog altijd zijn er toeschouwers…

bewogen vervaarlijke poten stonden messcherpe tanden op de voorste rij kende testosteron geen enkele genade het was ik of jij maar waar vroeger het zwart reptielenbloed veelvuldig zichtbaar was overheerst nu het vurig vers rood na een zeer pijnlijke dood dat zijn historische romans het bleke licht liet want ook in de slangenkuil…

wij glijden af flauw tegenspartelend naar de slangenkuil waarin het vuil van ons bestaan door tijd en rot ooit zal vergaan de dode hoek van het paradijs waar grijs de kleuren heeft verdrongen harmonie en vorm tot karikaturen zijn verwrongen nog is er een weg terug met de rug tegen de muur omdat ons laatste uur geslagen is wij…

Gevangen hoor ik in de slangenkuil van dichtersroem, met mijn koele verstand geen tel uit de toon, toch een dissonant: het zangerstalent waarvan ik uitpuil, houdt mij vandaan waar ik het liefst wil zijn. Verbeten verbijt ik de liefdespijn, speel ik door in valse schijn en bedenk hoe ik haar door mijn afwezigheid krenk.…

ze praatte ik verstond haar niet zag de mond een slangenkuil waar ongedierte welig voedsel vond spinnen in hun dodelijk web de strontvlieg in alarmkleur een pissebed laag bij de grond ze ademde de geur van hel sproeide vuur in dubbelzijdig blussen ja ik ken haar wel wilde sussen was te snel nog niet uitgeraasd kreeg ik de…

Jij angst slangenkuil vol vieze shit kronkelend gif spuitend sissend wreed. Terwijl het duister alles vervaagt en je alsmaar struikelend door het wrede woud verdwaald verdwaast. Je vlucht in een waas vol paniek als je door een slingerende tentakel omlaag wordt getrokken In de stank.…

Jongen toch, verraad me aan de wereld, doe met me wat je wilt, smijt me in een slangenkuil, maar volg me niet, verdwijn, nar, naar een altijddurend verweneiland.…

alles-omvattende kom maar - zei je- kom maar geef mij je bagage ik toon je aan mijn wereld aan de dingen die er waren en de dingen die er zijn ik toon je aan de mensen en de plaatsen de pleinen en de kerken vertel je wat ik denk dat je nog weten moet dat laatste was niet nodig - want ik weet je en jij mij - al meer dan duizend jaren alleen de slangenkuil…

Vele slangenkuilen zullen je ontvangen. Waaronder Algehele Onverschilligheid. Sla mijn advies niet in de wind. Blijf me tenminste aanhoren: de Belofte is komende! Het verleden voltooit. Het heden ontknoopt -- Volhard Waarom het allemaal is begonnen.…

de expositie was fenomenaal het duizelde duizend kleuren nog net vastgehouden door een lijst maar ook de doeken wilden geuren met hun exorbitant hoge prijs het juiste touche van de penseelstreken en aparte pigmenten vormden het uithangbord van de kunstbroeders im excentrieke segmenten geen rationele verslagen aan de muren maar…

over meer dan zes generaties heen 50 plus kiest ook en vooral voor 50 min want wie uitsluit komt er niet in in de regering van ons Koninkrijk waar senioren het verschil gaan maken niet de cijfers maar hun gevoel gaat winnen dat heeft filosoof Wouter Bos me geleerd want met zicht op naderend overlijden is mijn angst voor de politieke slangenkuil…