Alle inzendingen over snedig

Zij schaatst niet tegen de tijd maar met jolijt geluk onder de sterren gravure op het ijs meer speels dan snedig weet dat ik naar haar kijk…

Een jonge knaap zag een boerinnetje, zo fris Als melk en rozen, op haar blote benen lopen: ‘Meid’, sprak hij, ‘'k zal u een paar and're koussen kopen, Zodra het paar, dat gij nu draagt, versleten is.’ ‘Is 't zeker waar, mijn beste maatje?’ Hernam de flukse tas. ‘Dan dient geen tijd verspild; Ga dan maar vrij ter markt: want, als je 't weten…

Hij dient een ieder snedig van repliek Met rechte rug, taalvaardig, sympathiek Van hem geen trucjes, onverwacht gedraai Geen egotripper, noch een farizeeër Zijn zwakke punt... hij is een SGP'er…

Schoolhouder Den Tweeden Druk _________________________________ SNAAKSCH snaaksche quinkslagen tegen de swaargeestigheyt snedig puntdigje koddige loopjes in het vroegnieuwnederlands klugtige respons guitige knipoog aardige bejegening geestige glimlach…

‘Shell helpt’ was ooit de leus van dit bedrijf, het klonk behulpzaam, genereus en snedig, maar bleek vertekenend en onvolledig, zodat ik hierbij een addendum schrijf: ‘Shell helpt zijn aandeelhouders aan florijnen en onze aarde naar de Filistijnen.’…

deze dag verscholen tussen de kaften van de morgen en de nacht bedwelmd door de kogels van de dood zonder besef beweerd in snedige opmerkingen van vergaan u merkt het al intriges van onze wereld maar met mijn koffie sputter ik tegen morgen is er weer een nieuwe dag…

Uw verzen raken tot de ijle hemel Uw geest lijkt hoger dan uw zelf te rijzen Weijsgerig wensen zij de weg te wijzen Met wu en wei los van het aards gewemel Holfrazig zonder zin zijn ze zinledig Dus maak uw zin af Albert, maak ze snedig!…

kale koppen bikkelden in spel van harde lach en bier alleen wat verder uit de kring verliep het opgefokt plezier daar werd gewacht op stilte voor een snedig woord voor acceptatie door de maten deden ze een moord nooit ergens bij gehoord het was alsof de warmte van de kring de moederschoot verving…

zo zou alles moeten zijn een rivier zonder begin zonder eind daar waar je waadt en baadt enkel daar de massa van het water begin en eind op de einder van het zicht alles voorhanden, een oever, het strand struikgewas en links en rechts eindeloze toevoer van geestdrift wat snedige vrienden om het aangevoerde wat te snipperen en een glas wijn…

zondagochtend eind september om het kasteel nog dieprood zie ik de rozen stilaan afwaarts gaan zij geuren steeds meer aangeschoten met of zonder naam geraniums blozen onvermoeibaar lila en vaalrood snedig op de vijver hoor ik het gesurf van wilde eenden halfvermolmd schier spant stokoud een houten brug haar rug…

Wat vocht hij fel en snedig met zijn demonenschaar, vannacht, want deze ochtend sprak er onrust uit zijn haar. zijn beddengoed, een bende lag uit zijn ledikant, door wanhoop en ellende voelde hij zich overmand Ze weten hem wel wonen maar zijn verzet is schriel. Zijn nachtelijke demonen bijten stukjes van zijn ziel.…

En wederom moeten wij, dappere dodo's der zwijgende meerderheid, wachten tot het de heer D. behaagt om zijn schare te voorzien van zijn snedige sonnet... ____________________________________ Ik vind het voor ons lezers toch wat sneu Er valt veel af te dingen op die Klein Een punt of tien, voor mijn part een dozijn Vanavond in het zwaarbewaakt…

orakelde ze nog na Het zwarte gat in haar schedel was zich aan het vullen in een snedige ledigheid 'Hmm, ze heeft nog veel te leren!' althans, dat dacht ik toch…

gefluister, geschuifel, gedruis een knecht die zijn wapenloop kuist het wachtwoord klinkt vals en onjuist zodat de wacht zijn hellebaard kruist de rabauw rekent zich bij de gilde waar ook een wetraadslid heen wilde maar wiens machtswellust zich snel stilde zodra men een buskruitvat tilde de snedige sabel ter hand en stoelen en banken aan…

ik wil een ander leven waarin ik onbevangen aanraak en me blijf inzetten ik heb genoeg van mijn tekortschietende handen mijn zwatelende brein en snedige tong wil ik niet meer ik ben moegeswitcht van: hoe blijf je jong naar hoe blijf je levendig van hoe blijf je levendig naar hoe heb je lief van hoe heb je lief naar…

Een hese klacht vertakt zich in de snedigheid van zijn gebaar. Bliksemschicht. Weelde. De angst blijft intact.…

________________________________ Er is naar jou een heleboel vernoemd Jij was Eras, maar jij zei 'Ik zal zijn' Dat is 'Ero' in Middeleeuws Latijn De Lof der Zotheid maakte je beroemd De milde ironie van een erasme Brug tussen kerk- en maatschappijkritiek Meer dan Madocke's Reynaert - laat staan Driek Was toen best scherp en snedig…

Bezie het snedige brunchsonnet van deze zowaar oranjezonnige zondag ("the day after"), geschreven door ons aller Inge Boulonois. __________________________________ Kalm aan Esther en ook gij, Laurens Dassen Ik ben wel cool en toon niet gauw emotie Maar word niet warm of koud van jullie motie Het is mijn taak op Geerts winkel te passen…

Zie je hier nu staan naar adem happen al het argeloze vastgeroest op een hoop wijsheden als een blok aan je been het zien en zwijgen gedachteloos geworden op te rapen als een pagode van verloren gelegde tanden al het snedige stukgevallen op je voetstuk van het geijkte gelijk dat niet verder meer draagt dan een geringe schaduw van wat…

Ik ben dol op zoute dingen zachtzilt vlees rouge van gloed ik word driest van pittige zinnen het maakt kruidig proeven zoet Ik ben zot op pikante vruchten snedige smaakvol door het vuur hartig schuimend zonder tuchten gepeperd door moesje natuur Ik ben wild met haar te heulen zeezout golvend peilloos roze en haar kuiten langs…

hoe de zinsdelen klinkend ijsschotsen in mijn hoofd een klankschaal het rumoer van 't stad dat daalt naar het asfalt het snedige klievend stukvalt op het beton het lidwoord het luchtgevecht de metafoor die altijd op de buik landt zich wentelt en rolt en galmt in de maag het trekt er aan de oude bloedlijn de krokodil en haar lage…

De diepe angst van homo sapiens is vrees voor 't grote zinloze luchtledige het zwarte gat het niets zinledige dat is de angst er niet te zijn als mens Kan hij zich wapenen, verdedigen existentieel poserend voor de lens z'n grijns of glimlach heeft iets van dat snedige hij lacht zijn doodsangst weg - er is een grens Zijn leven…

mist jij wist de weg naar een land, waar met warme zonnestralen mist verdwijnen kon je reikte me je hand hoopvol liep ik naar je toe talrijke, tastende handen plots verschijnend uit de duisternis je nam hen mee naar je beloofde land misschien leken zij minder sterk zag je mijn wanhoop niet je zou terugkomen maar zag je nimmer weer snedige…

Ouden van dagen Die maar wat graag In het winkelcentrum Hangen met hun rollators En hun snedige commentaar Op voorbij lopende knappe Dames die op jacht zijn Naar hun dagelijkse inkopen - Buiten het overdekte Winkelgebied hangen De jongeren met hun Brommers en hun blikje bier Niemand die echt blij met hen is - Slechts één…

Een snedig vers is op wietsenderwijze gevallen ten prooi aan muskieten der pers zij waren op heterdaad op plaats delict toen twee zonen der muze elkander bestreden om 't meest onverdraaglijke 't minste behagende normenverlagende deeghouwersvers twee koekjes van eigen deeg zo van de slager de deeghouwersslager gesneden en…

zie de doden staren vanaf hun stenen alkoof zullen we vandaag de vaders vinden tussen tinten van de tijd die herfst heet, tussen linden en platanen, langs lanen eeuwigheid en moeders die we minden broze briesjes blazen of woeste waaiewinden lijk droeve oude dwazen ik stap het stille sterven ritsel de rauwe realiteit maar ondanks snedige…

De plotselinge dood pronkt met het middaguur en prevelt volle zinnen moeder lonkt met de nieuwe buur en wil alvast met hem iets gaan beginnen vader blaast zijn laatste adem tegen de neus van tante Griet moeder zegt wat snedig je broer is dood, zie je ’t niet vader wordt begraven na ’t middagmaal en de revue op het kerkhof wat verhalen…

stoel waar we onze dromen projecteren wij hinkelen achter op onze hoogtechnologische benen wijzend naar de buitenmenselijke einder vol epossen van vuurstenen tot androïden ooit bemannen wij de regenmakerlasers van op onze droomeilanden ons ozonrijk boven de wolken manna strooiend over de hoofden en verder weg, zover weg tot al het snedige…

Probleem voor Gluten naar men weet is dat lang niet ieder van ze eet Waar zij hangt plakt of klit in tijd ligt aan haar beklev’rige vastigheid d'al dan niet gemankeerde snelheid waarmee zij door ‘t darmkanaal glijdt Hoe snel rank of teer kan ik u dus niet raden maar een Glutentje meer is nimmer te versmaden…

Ik kom daarom niet verder dan 'hallo' en soms een snedige opmerking, er gaat heel wat liefde en vriendschap aan mijn dichte deur voorbij. Natuurlijk, Dagobert Duck is mijn vriend, maar die vindt me geen eurocent waard, vraagt me steeds wanneer ik eens echt wat ga verdienen met mijn poëziegedoe.…