Alle inzendingen over sobere

Ze blijven daar waarschijnlijk nog wel sober Tot aan de derde dinsdag van oktober.…

geboren in een vroom gezin van uitgelezen woorden geloof en bidden als ritueel met warme psalm akkoorden het Bijbelboek zonder stof op een opgeruimde tafel als ons vader daaruit leest houd jij gepast je snavel mijn geloof is uitgegraasd zonder de hemelse weiden mijn eigen geest verliet die vorm van belijden de liefde voor de Heer…

Strak is het tafellaken Sober de das Aan de steel walsen wij wijn in het glas Wij bestellen wild. Zij bren- gen een dode…

het zijn de gezichten die je steeds weer ziet, ze kijken min of meer voorbij het jouwe glimlacht voordat je ’t weet met soms een afgemeten groet die roet in ’t eten gooit, je bent er lang niet altijd op bedacht iedere stoel bewaart zijn zitting voor een welkome gast tast toe en bedaar bewaar de restjes voor de armoe van het laatste…

‘Een sober feestje’ hoor ik Rutte manen ’t Is ook de wens van prins en koningin Vind je het gek, die dekken zich vast in Ze kennen onderhand hun onderdanen Lieve vorstin, het heeft het volk behaagd Een lintloos sober feestje; godgeklaagd!…

De meerderheid zal wel sober willen leven -- als het te laat is.…

zielsgelukkig baadt zij in soberheid ondanks alle weelde om zich heen…

De regen valt Een sobere symfonie Een bloedend hart Als verwelkte rozen Het sombere hart In de regen De wind waait Een lichte bries Een somber akkoord Een sobere melodie Het schrijnende hart Dan de wind Het is koud Het hart kreunt Een smeulend vuur De liefde verteerd De dichter verkleumd De regen De wind De koude De storm…

gemis overdaad Leerden gruwen westers wentelde zij in wraad Mochten zielen lijdzaam slechts overleven Het leven lengen sober in zwijgende staat Ivan Grud Burgers in de Ukraine, Sober als zij zijn, moeten zij voort.…

Kleuren in een lichtflits, sober, Als de zolder waar ze op speelt.…

een sobere stal verlicht en verwarmt ons kleine mensen tot geloven in tastbare dromen van vrede waar het ooit om ging…

Zwijgzaam loop ik de berg op naar boven waar het gras welig tiert. Op de terugweg ga ik genieten van de omgeving, nu even niet. Ben er bijna, gelukkig maar, het werd tijd. De verlossing is nabij. Eindelijk, daar staat het te glimmen in de zon. Ik zit en kijk rond. Opgelucht, net op tijd. Geniet van de bloemen. Absorbeer de stilte.…

een gerimpeld blad hoe moedig is de wens telkens als het geluid verstomt en breekbare vermommingen het beeld verhullen dat zonder glans het tij laat verzinken in de galerij van de reeds gestorvenen hulde aan het mistroostige, het lied bespeelt geen wonderen slechts de klanken zijn schitteringen uit het heelal en kleuren de regenboog met sobere…

Hun volgepropte kasten breken open door de kracht van lekker smullen kalkoen met veel olijven gehakt vinden ze niks het komt hun strot uit precies als zuurkool waar hun gezicht naar staat eeuwig in de knoop spruiten lusten niks die kegelen naar ballen in de boom opoe schudt haar hoofd als kaviaar springt op de tong ze weten…

zij sneden hout in sobere trekken trokken strak hun voorgekleurde draden aan in sober gaan geleerd om zelf het leven te ontdekken jij zag de nerf polijstte zacht tot ik weer vlammen kon telde alle ringen vanaf de bast tot je bij de kern was jij gaat niet voor het kruis maakt geen nieuwe marionetten speelt geen poppenspel…

Kijk toch eens, neem even tijd, die boom in al haar soberheid, zo ongewoon, hemelsschoon is zij berijpt alsof zij wijst op Wie haar kleedt met zoveel zuiverheid.…

San Damiano eenvoud en soberheid hebben in dit klooster gestalte gekregen mijn overvloed tot zwijgen gebracht in vriendschappelijk delen van vrede en alle goeds…

smalle straten en steegjes verbeelden een sober en trager verleden verstilde hofjes binnen bemoste muren ademen een wereld van verschil…

waar ik immer naar hunkeren zal valt zwaar te vatten in woorden de sneeuwwitte stilte van vredige oorden de geur van stro in die sobere stal…

serene schoonheid in soberheid gevangen eenvoud kleurt inspiratie van de kunstenaar wat ontstaat is een in de natuur gevonden droombeeld zó simpel kan het soms zijn…

als ventje van acht stond ik met mijn neus gedrukt tegen de ruiten kinderdromen achter glas waar ik mij blind op staarde in winkels vol bijeengepakt het gaf eigenlijk geen pas destijds doch met een soort van zelfkastijding bood ik weerstand aan verleiding... toch keek ook ik reikhalzend uit maar rekende op niets…

in crisistijd doet ook de dichter water bij de wijn hij schrijft zijn gedichten compacter gebruikt het papier zuiniger en kiest zelfs in woordgebruik duidelijk voor soberheid zo draagt de dichter solidair als hij is zijn steentje bij in de strijd tegen onnodige verkwisting…

zwervend langs de kloostermuren van de buitenwereld met gevouwen handen in afzondering heilig gezang onder kaarslicht met rozenkransen in sober samenzijn met open geloof tot de orde geroepen…

Portiuncula waar de eerste broeders een plek van vrede vonden omhult al eeuwen een sober kerkje hun broze bestaan nog voelbaar, als een vertrouwde klank en geur als heimwee naar geborgenheid…

zoals een schilder in kleurige beelden woont met licht en donker zijn eigen wereld schept zo voel ik me thuis in kleine, sobere zinnen dompel mijn pen in weemoed en verwondering…

de vlammetjes achter mica ruitjes als tongetjes die een verhaal vertellen over de vervlogen tijd toen alles nog sober was en het leven zó leefbaar jezelf betrappen op een hang naar warmte en een vleugje heimwee dat is wat het is…

bestaan zult gij sober, fundamenteel zonder enig spoor te laten gij zult nimmer steenkool aanhangen dit op straffe van digitale steniging ende publiecke beschaeminghe…

"Eenvoud, neem de zon, desnoods de maan" zeg je maar je zwerfoog kijkt in leegte van een afstandelijk hart beweegt de stilte, sober in zichzelf gekeerd ziet hij de weemoed van de nog onbesproken zomer.…

ik ben de dichter die in sobere taal zijn gevoel tracht weer te geven zuinig op mijn zinnen geef ik gehoor aan spaarzaamheid uit het alfabet kies ik na wikken en wegen met zorg de letters die werkelijk iets te zeggen hebben…

in dronkenschap en vaker nog in soberheid spreek ik wars van betekenis en met absurde tong mijn dwaze logica systematisch ben ik de onbenul en onttrek ik me aan mijn taak als aanwinst voor de samenleving los van alles consumeer ik als een spons simpel als wat…