Alle inzendingen over strakblauw

strakblauw - alleen tussen hem en haar een vuiltje aan de lucht…

Strakblauw, zeegroen of grijs verwoestend of rakend aan het paradijs verkwikkend, helend of beukend op de kust een grillig monster of fenomeen van rust Een spiegel die een vlak slechts toont de blik daaronder die de snorkelaar beloont Uitbundigheid van kleur en leven verwondering dat ons dit is gegeven een zee van rust, een zee van tijd…

dromerig weerkaatst het rimpelloze water de strakblauwe lucht…

de geur van water onder de strakblauwe lucht met witte zwanen…

[Senryu] herverkaveling drie vliegtuigen doorkruisen de strakblauwe lucht…

Bij ‘t gloren van de dageraad telt men opgelucht tot zeven Ogen als planeten staren strakblauw naar de zon Men dringt aan op verbintenis De rijkdom is enorm!…

zachte teint weer wat aanrakings gevoeliger werd drie ruiten hielden de schraalheid en kou buiten ongehinderd scheen zon warmte binnen zo kan ik met stralende liefde over jou schrijven in lente en zomer de lichte en warme letters direct op onze huid tenzij jij de benen hebt genomen naar gezonde frisse lucht en daar het strakblauw…

Een uitbindig stralende voorjaarszon een perfecte fijne strakblauwe lucht zachtwiegende halfkale takken vriendelijk zwaaiende boomtoppen ik weet niet wat ik nu nog mis Kom, we gaan weg vanmiddag.…

Wat begon augustus mooi met een stralend zonnetje waar we zo van genieten en de natuur met haar weelderige kleurentooi de strakblauwe lucht de zonovergoten stranden de vogels in hun vlucht de terrassen vol met blije mensen wat kan een mens zich nu nog meer wensen…

ik stapelde steen op steen ze waren zwaar en lagen niet voor het grijpen ik ben ongewapend zei je met gespreide armen je lachte je tanden bloot je woorden hingen als scheermesjes blinkend in de strakblauwe lucht ik zou niet omhoog kijken ik wist wat me daar wachtte…

de tuin een winterse volière waar de vrijheid strakblauw boven hangt spreeuwen op en rond de waslijn met het vastgeknijperd pindamaal mussen, merels - op de muur, in de wilg, de coniferen - wachtend op hun beurt in de kamer voor het raam likkebaardt de kat…

(l'important c'est la rose) ik dicht een schilderijtje 'een zomers taferel' met een handvol warme woorden doch geen zin teveel het zonnetje zal er op schijnen de hemel moet strakblauw en het weiland vol klaprozen schrijf ik speciaal voor jou…

heb de zon weer genoten in het lichtparadijs een strakblauwe hemel geeft wit in minieme bedekking weer prijs in ogen en lach flirt prille lente met norm en gezag op het terras is bloot brutaler en bruiner dan het vorig jaar was…

Als een jonge wind die zijn weg verslindt verdreef hij het wolkendek prikte de verwarring lek en onthulde het strakblauwe lint Zo vol binnenvallend licht dat thans zijn wonderen verricht zich adagio laat verspreiden om vele levens te verblijden in het hemels aangezicht…

zijn lucht is niet strakblauw het spel van wolken gaat aan hem voorbij hij die vroeger leefde met het weer meester was op land en boerderij schouwt de dag verdwaalt in tijd en woorden die hij niet begrijpen mag het uur gaat traag en in een ander perspectief het onderscheid vervaagt van wie ben jij er een mijn lief…

Rug gerecht, Hoofd stabiel Op nek en schouders Loop ik richting PMT Strakblauwe lucht, alles Overgoten door zon - En jij, stralende Zilvermeeuw die Gewichtloos zwevend Tussen torenflats hangt En granieten muren (Of zijn ze van beton?) Doet blozen in de Strelende ochtenzon…

Witte vegen tegen een strakblauwe lucht God schildert op deze zondagmiddag een van zijn oude ontwerpen steeds weer opnieuw Een afgeleefde wuivende populier danst gelijk een ijverige kwast tegen de hemelboog Jonge eksters krassen van vreugde Een levendiger schilderij zal er nimmer bestaan...…

Roerloos bij zoveel schoonheid een droom gelijk staat de wereld even stil De wuivende korenhalmen ragfijn gepenseeld lijken mij dichterbij te wenken De vogels nog niet uitgespeeld stijgen in de strakblauwe lucht De roodgouden gloed van de ondergaande zon straalt een bekoring uit die ik ademloos onderga…

Daar waar muziek klinkt en wordt gedronken op het leven zonder zorgen onder een strakblauwe hemel.…

Twee handen gevouwen langs lijnen leven waar rechts verlangend rechts ontmoet en vurige tongen de cirkel beroeren strakblauwe luchten onbewolkt stralend laten dansen met dat ene jij geeft wit haar gouden glans aan vandaag zacht glimlachend antwoord ik…

Buitelende Kieviten tegen een strakblauwe lucht. In de verte blaft een hond. Dit gevoel ...…

Haar silhouet steekt scherp af tegen de strakblauwe lucht. Haar vleugels beweegt ze nog ietwat gedwongen, maar opnieuw gaat ze op in het genot van haar vlucht en reeds hoog in de lucht wordt een loflied gezongen.…

nee, kijk met mij, zoveel groenen onder strakblauw en vogels, vogels hier een huis en daar een meer, een herdershut nu eens een doorgaande middenstreep, dan pijlen stop met inhalen, waarom ook zou je je zo haasten wanneer op 23 mei een deeltjesversneller wel uit zal wijzen god is kleinst…

Hoger de kerk en absoluut haar toren Genieten het uitzicht aan de voet van de lan- ge dijk Het strakblauw gewelf dat op de dijk het water lager ook raakt ingetekend door tientallen enorme con- tainers Wij aan- en beschouwen dit magnifieke beeld Door vogels en tijd, minzaam innemend plaatje Zowel vrijheid als kleuren…

De windmolens boven op de dijk steken af tegen een strakblauwe lucht. Een plaatje te ver buiten mijn bereik. Als ik de foto met een zucht terug leg in de la, zie ik mijzelf weer in Den Burg op een zonnig terras met een kop chocola.…

't Gewelf strakblauw Zonnebloemen Bootjes Vrolijk vliegende vlinders Zoals dat hoort Levendig De dagen prijzen jullie Nieuwelingen Deze eeuw Verwachtingsvol in jaren Gedijde tijd In toekomst...! Verona/Florence - Toscane; 2011/2009…

je hebt aarde gezien in het wit van haar zoden het leven krioelt maar de kist is voor altijd gesloten een hemel met wolken gedachten strakblauw familie in handen en ogen de vragen van wie ben jij nou hij sprak over gaan en vond ons gehoor we voelde de voetstap die zijn sporen verloor we gooiden wat zand waar hij was gestrand met…

gisteren beitelden we engelen in de schaduw van de taxusboom op tedere schouders droegen we de aarde het groene gras de azuren zee witte meeuwen in de strakblauwe lucht het zonlicht in onze handen vandaag verbreken we Ariadne’s oneindige draad voorafgaand aan de pijn de roerloze arend die het dal overziet gisteren heel het verleden…

jij was het gezicht in de wolken gaaf gemodelleerd door de wind van volwassen tot kind hij speelde met jou kende je ups en downs wist welke ruimte jij nodig had om te groeien zonder te verdwalen in het strakblauwe bloeien ik proefde jou toen het donkere van de bui mij kuste en je vriend het nat van de regen van mijn…

Een lopend vuur van geel fris groen, sprankelend wit lepelend naar vis de hemel strakblauw, is verbeelding van geluk. Genieten in tussentijd benen vinden hun weg gedachten dwalen af, van louterend welbevinden, geen angst voluit te leven.…