Alle inzendingen over tapijt

Hij voelde zich opzij geschoven was verbolgen over 't feit dat er zoveel lag verborgen onder de mat en het tapijt. Hij voelde zich opzij geschoven en dat klopte wonderwel dat ie niet ónder 't tapijt werd geschoven snapte ie nog niet zo snel!…

soms moet je terug naar de waanzin om te begrijpen dat het klaar ligt ergens op een plank vol met stof draag mij opnieuw door het duister luister het komt en pakt het neemt en lacht hard en koud muren oud stenen bloot het licht blauw tapijt rood…

talrijke draadjes weven wij in het tapijt dat mensheid heet…

Terwijl ik gapend schrijf ligt op de milieuhoop het tapijt waarop wij rollebolden ’s nachts thuiskomend van de hazejacht toen ik het uit de kamer smeet werd het eventjes bloedheet en nu met pils achter de kiezen lijkt de kamer te bevriezen nooit gedacht dit te missen zo verdwijn jij in het ongewisse.…

In de gang van jouw huis, net buiten je deur, waande ik mij weer even thuis in het verleden, door de geur van het pas gelegde tapijt. Plots sprong ik naar het verleden, waar ik in een hoek van een vertrek, als een kind zo tevreden, voor mezelf een eigen plek bouwde, vol geborgenheid.…

Het frêle zonlicht schijnt op een kleurig tapijt gevallen blaadjes als dartelende vlinders vlogen zo - de zomer uit…

Een web gesponnen uit niets, fossiel van fijn geschreven gruis als dank, te zien wie ik was of ooit zou worden, een multicultureel tapijt wat verder rolt.…

Is een tapijt vol pindakaas kunst? En een pindakaaspot vol tapijt? Wilt u gewassen worden? (de kapper) Is dit een gedicht? (de lezer)…

de natuur in rust onder een sneeuwwit tapijt op adem komen…

~~~~ na de ontgroening leeft herfstblad zich uit in kleur als mobiel tapijt ~~~~…

Onder gefladder loop ik op een dik tapijt -- van gedroogde mest.…

Herfst is gekomen Een tapijt is in de maak Geel en rood gekleurd…

de wind draagt het blad naar het kleurrijke tapijt het regent zachtjes…

Heerlijk, geen geluid, het tapijt is dik, ik loop -- nog eens heen en weer.…

de herfst ligt op de grond een tapijt in alle kleuren met bladeren in het rond verspreiden zoete geuren ik zie wat bomen treuren om de kaalheid van hun kruin ik hoor wat struiken zeuren hun groenheid wordt nu bruin maar ik denk alleen aan lopen met blote voeten op het tapijt mijn gezondheid laat mij hopen geen hindernissen in de strijd…

Een slok wijn Genieten Vergeten Uitgespuugd Op het tapijt In een goedkoop hotel…

Van het verleden eet je slechts wat halal is: het bloedeloze.…

Bladeren vallen van de bomen door de wind beroerd ze vormen een zacht tapijt als ze uiteindelijk zijn gevloerd…

Glooiend, donzig warm, ontrolt dra voor 't vroege oog dauwheuvels' tapijt.…

weef ik als een Aladin ismes tot een bont tapijt dat in bevlogenheid schakeert van kapitaal naar communisme de moslim naast de christen elk schisma kunstig ingeleid mijn weven gaat geheid verkeerd de kleuren zullen dringen maar het zuiver egoïsme kan ik zeker kwijt rondom het stipje altruïsme en met wat magisch realisme komt ook een…

Ze overspoelt ons met een zondvloed van woorden -- We raken doorweekt.…

Kinderpasjes in verse sneeuw Kriskrassend over het tapijt Aan het venster een schrille geeuw Met gepeins: waar is toch die tijd?…

Bloeiende krokusjes een kleurrijk tapijt. Blauwe luchten met witte strepen. Warme zonnestralen het is “lente”…

Narduna is haar weefstersnaam met pijn beweegt zij zich op krukken polio besloop haar als jong kind haar benen zijn sindsdien verlamd haar handen weven legenden, spreuken en zegening voor bruiden miljoenen maagdenknopen maakte zij legt onbezoedeld kracht in elk tapijt met een bijl hakt zij haar hand af opdat haar ziel eeuwig dansen zal…

Haar sjaaltje als een rups over het tapijt, ooit nog met de hand geknoopt en nu door rood en zwart besmeurd in de stank van dood gedrenkt. Een kan, die op haar kant de inhoud langs de tafel liet lopen en nog druppelt, alsof zij zeggen wil: ik heb het wel gezien, maar kan niks zeggen.…

het wuift het waait ongemaaid stuift het niezend en proestend briezend en hoestend inhalerende pollen ondergronds de mollen languit het gras eenvoud van gewas het verslaat de tijd dit groene tapijt…

door leegte omarmd strompelend door een bos dat geen pad lijkt te hebben voelt het tapijt hoogpolig waaronder geheimen schuilgaan veert 't mos zachtjes terug paddenstoelen klimmen op tegen bomen, en verhalen over wat komen gaat ijverig zoekend naar licht verdicht het eerder dan dat bevrijding nabij is…

het gaas gespannen grofmazig voor de dikke wol die we samen sponnen ieder in een eigen kleur aan het patroon begonnen jij geel en bruin ik groen en blauw met lussen namen we het niet zo nauw samen hebben we het afgekant versierd met franjes in oranje ons eerst tapijt nog zijn de kleuren niet vervaagd verkeerde lussen hebben…

zoveel gronden om te liggen in een veld van lavendel op een pindakaasvloer of op een tapijt van porseleinen zonnebloempitten neerstrijken op vloeiende vloeren van blauw roze en perzik of op het witte tapijt lig je graag op een met zout bestrooide vloer of land je liever op gebroken vensterglas het is een kunst om de…

Vlokjes dromen dwarrelen zachtjes in de vallei van onze liefde Ze vormen teder en zacht een gevoelig tapijt…