Alle inzendingen over te klein voor woorde

Knalrode lipjes die amper een woord uitbrengen kleine handjes vingers zo klein geen woorden voor alleen kijken en lachen…

niets beweegt voort in je gezicht, niet de kleur van mijn zakdoek of die van jouw mond je haar is grijs en vol met regen, uitverteld nog niet over de rand van herhaling en hoe je klein mijn woorden wegveegt, haastig en zonder omarming, tot as verschroeid met ogen, stil in tijd, woon ik nergens ook al hoor ik bij dit…

Praat me niet van chromosomen aangeboren afwijking of zelfs het is beter zo het nachtlampje verdoezelt geen blauwe plekken de marteling die jij moest ondergaan je warme bedje koud gemaakt op twee handen gedragen is je witte kist te klein voor woorden een kind hoort niet op ijs…

vanzelfsprekend de kleine, korte woorden ik zong maar, waartoe dient geluk het zwijgen stemt de morgen nooit de droge wind vandaag bomen worden toch weer groen zelfs met heimwee op de hielen ik riep je nog maar dagen vallen, jaren ook in blind geloof het is zwart, vuistgroot waarom zou ik nog meer vertellen…

ik kende de melodie van het lied maar pas na driekwart van mijn leven heeft zij eindelijk stem gekregen na een aarzelend begin met kleine lieve woorden kwam jij goed op toon gingen wij als duo voor de mooiste akkoorden nooit was er applaus er waren geen zalen het gordijn viel niet dicht maar bloemen waren er altijd als ik je kwam…

Big business, maar ook kleine tederheden, woorden verloren in de drukte, herkenning en vreugde, mededogen, ook hier. Wachten op de weg naar huis, opnieuw naar huis, Upekka (1) betrachtend, wachtend, wachtend. (1) gelijkmoedigheid.…

Ik slik en kijk je aan uit m'n ogen rolt 'n traan ik wil dit niet ik ben die sterke "griet" mij krijg je niet klein Elk woord is nu te veel laat alstublieft heel van wat er nog over is vanzelf komt het gemis naar vervlogen tijden Woorden, zo hard gezegd waren gemeend, dus oprecht 't heeft me diep geraakt en 't heeft me gemaakt…

Is het niet zo dat de wereld net zo klein is als gedachten groot zijn en dat taal zo klein is dat het gedachten niet vangen kan? Of is het zo dat taal zo groot is dat gedachten erin verdrinken en er niet meer in bovenkomen? En we niet meer weten te zeggen wat onze gedachten zijn? Nu ja. Mijn taal is klein.…

Geuren en beelden vormen een bevestiging van de ongerepte natuur… Alles wat leeft, groot en klein Een woord dat zweeft in de put van mijn brein. Zoveel seconden in een uur het gaat om de invulling van het ‘zijn’. Het woord wat is zocht is: Overweldiging……

ik heb de munt wel honderd keren opgegooid de kop is altijd feest munt staat voor betalen van plezier dat is geweest soms rolt die snel een stukje weg dat we dan in verbazing lopen het ongebaande gaan genieten van het hopen maar altijd is de rand te zien die kop en munt verbindt in kleine letters woorden die je nergens anders vindt…

- op een kruispunt staat ze stil - Uren zijn te klein voor woorden en lossen op in een lege ruimte. - ze prevelt een gebed - De blinden rennen om de trein te halen. De doven schreeuwen langs elkaar heen. - de hemel zwijgt -…

sereen was de stilte die het blauw witte gaf waar ik nog afgedekt in drie zonnen mijn toekomst aan enkele draadjes zag alleen ogen bewogen in kijkend lezen handen spraken met kleine gebaren woorden die adequaat werden begrepen dit protocol was niet hol maar hechtte het team in ervaren om samen ook deze klus goed te klaren subtiel…

ja toch. je hebt me lief of bega ik een zonde wanneer ik die woorden laat samenkomen tot bijna ergens onder mijn huid ik zal ook luisteren onder je kleren en herinneren wat in mijn oren zich niet vergist ja toch. je hebt me lief al is het dan nauwelijks tot aan mijn schouder…

op schreden terug getreden had niemand enig schuld simpele woorden nopen tot geduld en hadden woorden niet erger mogen worden geduld mijn lief ik schrijf je een klein gedicht…

Het regent Alsof de wolken het ook zat zijn Ik mis je Maar voor dit gevoel zijn woorden te klein Daarom maak ik er voor jou een einde aan Ik stop met dit gedicht om in het 'echte missen' over te gaan…

ik kwam op een plaats waar veel kruisjes staan de zon die scheen zwak aan de hemel enkele dauwdruppels bespeelden dat licht wat zorgde voor hemelse kleuren één graf dat viel op door vele chrysanten waarschijnlijk nog gisteren geplaatst ik zag er een meisje vol van verdriet en de wind dirigeerde een droef afscheidslied op een…

Ik kijk naar een boom En ik zie god God is leven Leven is genot Als naar de kerk ga Voel ik mij goed Elke zondag morgen Priester aan mijn voet Soms zie ik het licht als ik de lamp aandoe Maar meestal blijft het donker Gordijnen zijn dicht Maar bomen zijn bedrog Dat is gewoon zo Dat zei mijn oma En daar de buurjongen van Niets…

Flarden mist Heiige weilanden Een stille wereld Vroeg in de morgen Langzaam verschijnt een lichtpunt Kleurt de hemel In een zacht oranje gloed Verlicht de stille wereld De wereld ontwaakt Gaapt en rekt zich uit Kijkt nog slaperig om zich heen De stilte wordt langzaam verbroken…

Ik kijk wel maar ik zie niets De wereld is donker De lichten gedoofd Ik luister wel maar hoor niets De wereld is stil Geluiden verstomd Ik tast wel maar ik voel niets De tastzin verkild Vingers verdoofd Alleen het hart klopt nog De geest maalt Het bloed stroomt…

Oh ik had zo’n mooie droom Ik was de beauty van het feest Lieflijk, blond, bijzonder knap En met een oh zo slanke leest Ik was geliefd door elke man Men bleef maar naar mij staren Ik lachte blij en danste voort Al zwierend met mijn haren De prins, die ook aanwezig was Omringd door mooie vrouwen Hij had alleen maar oog voor mij Hij wilde…

En ineens zijn ze dan zo groot Dat ze je niet meer nodig hebben Hun eigen leven gaan leiden Niet meer thuis met het eten Niet meer zitten op de bank Vertellen van de schooldag Niet meer mopperen op broers Die er óók niets aan konden doen Want ineens zijn ze dan zo groot Dat ze zelf hun potje koken Hun wasje draaien Hun kamer stoffen en zuigen…

Na lange tijd begint dan weer de kraan Zachtjes te lopen En voor dat ik er erg in heb staat hij Weer heel ver open Een kopje vol, een emmer dan Een voetenbad vol woorden Met letterzeep en zinnenschuim Vormen zij weer akkoorden.…

waar we samen krasten in oude notulen van voorbije nachten en vergeten passie nogmaals de dubbele oxer namen foutloos zwegen…

Ik dacht vroeger dat ik al volwassen was, al was ik toen nog zo klein, groeide net uit de kleuterklas, en wilde zo graag zelfstandig zijn. Men denkt nu dat ik groot geworden ben, al is dat alleen maar schijn, 't verschil is dat ik mezelf nu ken, maar ik blijf nog altijd even klein..…

te laten bestaan Met alle veiligheid hebben we het gedaan En blijkt toch een kindje te zijn ontstaan Daar zit je dan met je goede gedrag Je gedachten bij de geboortedag Maar je bent pas 14 jaar Zo'n kindje is voor jou niet betaalbaar Straks moet je een abortus laten plegen Zelf ben je daar hevig tegen Helaas zit er niks anders op Het kleine…

Kleiner dan klein Minuscuul behept Met simpele woorden Spring ik over horden Mag, neen, moet ik er zijn Want de groten der aarde Zijn helemaal niets Zonder mij En u, mijn waarde…

Als je het kleine niet ziet ontdek je nooit het grote geheel…

Zo klein, zo teer, zo mooi, Vol liefde, Ben jij gekomen en gegaan!…

mag ik alsjeblieft van jou houden…

Vannacht was ik opeens weer klein, een verjaardag met wat kleinen dingen, de school , eerst psalmen zingen. Een trommeltje met snoepjes drie dozijn, Toffees om heel tevreden mee te zijn, kinderen die vol verwachting zingen.…