Alle inzendingen over tempo

De herfstwind raast te zeer gehaast weer langs onze daken ik krijg geen kans in deze rondedans mijn zomer af te maken.…

de vlammen uit de oost zijn nooit gedoofd je bleef de sarong steeds volhardend dragen je lachte wanneer ik weer op kwam dagen als jij je culinair had uitgesloofd de onvolprezen geur van Indisch eten je huis een pasar malam in het klein we dronken kelken toeak na ’t festijn ik zal je ajam roejak niet vergeten je hebt je leven hier met trots…

De tweede maand heeft altijd minder dagen. Je vraagt je af: heeft God dat ooit bedacht? Heeft hij over ons leven zoveel macht Dat hij ons met zo’n korte maand kon plagen? De tijd die blijkt steeds full speed voort te jagen En niemand kan ontsnappen aan die jacht. Een dag gaat meestal sneller dan je dacht En valt verdomme nooit eens te vertragen…

Als ik u in de moede ogen schouw ontwaar ik de waaier van herinnering. Van poppenspel en hink-stap-sprong naar de nooit vergeten eerste danspas. Langs heimelijke, nerveuze afspraken waarin de tijd soms stil bleef staan. Uw huwelijk, wat soms een achtbaan leek, bleef omzoomd door lief en leed. Kinderstemmen..nu..zo eind'loos ver. Wat rest..…

aan het einde van de dag als de wolken de hemel sluiten lijkt de toekomst reeds geleefd nu de jaren in rap tempo verstrijken overvalt mij het verlangen naar jonger te zijn nu de jaren in rap tempo verstrijken lijkt de toekomst reeds geleefd als de wolken de hemel sluiten aan het einde van de dag…

maar dan wel in mijn eigen tempo…

gretig begin ik met wroeten de tuin wordt weer geschoond elk jaar weer die overmoed met opgestroopte mouwen na enkele meters onkruid daver ik niet meer zo snel het tempo zakt nu per minuut de bank lokt in de zon al kreunt mijn rug, knikt mijn knie ik hou intens van groen geploeter…

het neerzetten van een achteloze voet in een andere richting, daar begint het mee, gevolgd door het voorbijzetten van de tweede (vleeszool in bestoven schoen), de volgende stappen en stappen; arm in de lucht, hier zwaait wat ginds werd opgeworpen en verderop zal worden opgevangen ('pakken wat je pakken kan'); gezwind ben je op weg gegaan,…

Landslakken worden nooit moe van de langzaamheid en nooit moe alles uit te leggen aan de machtige vooruitgang, de snelle wolken, de grote stappen voorwaarts. Zij vinden daarnaast nog tijd om niets omstotend iedereen van harte te groeten. en zij kosten haast niets. Zij kunnen zich niet vergissen, houden van liggende dingen, blaadjes, hout van…

Werk je qua tempo niet als de rest.. dag...het ga je goed! Dan nog je leeftijd, ook niet onbelangrijk voor onze bazen... Je zou zeggen waarom...? Tja simpel...we leven in een up-tempo-tijd waar alles draait om geld! En wij...wij zitten thuis omdat zij dat willen!…

Afgunstig op elke metro richting jou Keurig in de rails zelfs in een rustig tempo komen ze terug En dat verbaast me…

loop in je tempo je komt er wel je loopt voorbij of ze zijn te snel trek ze mee of laat je steunen erger je niet dat blijft zo lang dreunen…

Doch, steeds verder naar beneden, in woest tempo overgaand... Maakt de waterval, einde aan spanning, uitdaging, victorie?…

Die heldere, zuivere klank ze bracht een beetje rust in het tempo van mijn lied Nu is er alleen nog de echo van die heldere, zuivere klank ze galmt voor altijd na op het ritme van mijn lied…

dans la piscine klonk stemmige muziek van Satie voor de vrouw die heel alleen in het water baantjes trok een welkome stimulans om toch vooral in dit tempo door te gaan…

Een zoetgevooisde strijkersromance een sonate in d grote terts tempo allegro vivace Godelieve Maria theodora deodata metamorfose ener nocturne in de rijzende zon...…

ogen die spreken er bijna om smeken maar geduldig wachten terwijl zij naar je lachten vlijde zij zich heimelijk neer en dat voor de allereerste keer kronkelt zij, nu lippen haar beroeren wachtend tot hij 't tempo op zal voeren…

attent en alert ben je in de heilige ruimte van mijn hart ergens carpe diem eigen tempo los en vrij laten leven het nieuwe proeven al-een jij in mijn schatkamertje wachtend aanwezig…

gevoel telt hier niet mee feiten in de actualiteiten elke minuut seconde telt want het ijs smelt Zoals de zon als vanzelfsprekend vanachter de wolken kan gaan schijnen kan dit vanzelfsprekende in de natuur langzaam, ongemerkt uit ons bestaan in snel tempo verdwijnen…

Zijn ambtenarentaalgebruik is wollig, zijn tempo traag, een slome slaapverwekker, zijn regelfetisj meestentijds gemekker, zijn logge kudde goeddeels overtollig. Zijn blauwe tong ? Ach, zoiets komt aldoor bij ambtelijke pennenlikkers voor.…

wolken zeilen in hoog tempo aan ons voorbij geplengde druppels leunen op vers ontpopte knoppen zolang de zwaartekracht zich nog geen meester maakt kleurt de bloesem roze ©Lady Love…

vergis je niet, ik kom er hoe dan ook daar waar de hemel blauw is en en de schoonheid niet op tempo let of ferm gebaar de liefde verder kijkt dan kort verhaal de rode draad niet uit te leggen mij als toevallig winnaar binnenhaalt…

Zijn lucht, zijn leven en tempo: hij draagt de lasten met gemak!…

Dus legde hij de lengte van zijn straf, Gezeten in een moordend tempo af.…

Hij schrijft vers na vers In een hectisch tempo Woord na woord Zin na zin Woorden worden zinnen Zinnen worden teksten Hij is erg ijverig Maar die hoop literatuur kan ie eigenlijk beter naar de Maan sturen……

En wat het tempo ook zou kunnen remmen Is het verbod om straks gemengd te zwemmen.…

Vanmiddag ging ik richting huis per spoor De dame naast me aan de telefoon Sprak op een tempo, mán, niet meer gewoon Ze ratelde en ratelde maar door Mijn god, dacht ik: er komt geen einde aan Maar wat ze zei? Geen woord van te verstaan…

Mijn hart klopt in een rustig tempo voort, En lucht dringt langzaam binnen in m’n longen, Maar meer en meer raak ik ervan doordrongen, Dat dit niet past in het klimaatakkoord. Nee, dat ik adem is een slechte daad, Door al die CO2 die mij verlaat.…

in de lentewind wuift wit boorduursel langs de smalle weg op pas gemaaide velden wordt een mestsilo fel beschenen door even doorpiepende zon in razend tempo groeien aardappels en maïs in de schoot van de aarde…

Stemming die je Niet altijd onder Controle hebt, Buien die er Zo nu en dan Hopeloos met Je vandoor gaan, Die je overleeft Zo lang je zelf De controle hebt, Je eigen tempo En richting bepaalt - Hier zit je voor me Uitdagende blik in De ogen, en toch Laat je overduidelijk Niet het achterste Van je ogen zien…