Tempo fugit

Als ik u in de moede ogen schouw
ontwaar ik de waaier van herinnering.
Van poppenspel en hink-stap-sprong
naar de nooit vergeten eerste danspas.
Langs heimelijke, nerveuze afspraken
waarin de tijd soms stil bleef staan.
Uw huwelijk, wat soms een achtbaan
leek, bleef omzoomd door lief en leed.
Kinderstemmen..nu..zo eind'loos ver.
Wat rest.. is de boom van herinnering
die soms heel zachtjes huilt om 't blad
en die veel te vroeg gebroken jonge tak.
Weggevoerd door de wrede winterwind.

Schrijver: sjoerd haxe, 13 januari 2009

sphaxehotmail.com

Tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 277