Netgedichten

netgedicht (nr. 24.022):

Zeevlucht

De donder sloeg een gat in de lucht
zeemeeuwen vlogen naar de nacht
gezonken in een golvend dromen
sprak ik jouw naam in stilte
en je vloekte niet, bij het behang
waar ik een skelet had weggetekend
liepen de dagen als zombies
langs het strand, beminde ik je
tussen de bliksems uitte ik
in het donker ademde jij hartslag
gooide jij mijn hart weer terug in zee.