Alle inzendingen over teveel

ik dwaal weer te ver af onwetend over wat ik vinden mag maar ik kan echt niet anders dan mijn gevoel beschrijven beleven en geven in stilte raken en geraakt worden zo wil ik leven toch ben ik bang dat ik met al mijn schrijven teveel heb gezegd…

Maar ’t is mij teveel dat gedonder, ‘k heb nu de griep ik kan wel zonder. even een recalcitrante bui, Iedereen heel fijne dagen en een gezond 2009…

ik hou me groot en sterk tot dat iemand eindelijk eens merkt hoe mijn tranen zich inhouden in de hoop ons bijeen te houden leunen kan op op mij jullie verdriet kan er wel bij totdat ik breek maar tot die tijd laat ik jullie niet in de steek maar stop als het teveel gaat worden ook ik kan instorten .....…

We hebben al teveel genomen, uit welke verten we ook komen.…

De slager die sloeg met zijn hamer Een spie in een wand van de kamer Dat was een vergis Hij timmerde mis Met mes was hij veel vakbekwamer…

Eerst waren het je ogen, toen viel je gezicht in het oog De woorden in mijn oren en de handen die ik bekeek terwijl jij ze rusten liet op mijn knie Zo mocht ik steeds meer zien – de contouren van je voeten toen jij je thuis ging voelen hier, de schoenen uit, de voeten bloot. En jij besloot te blijven en te slapen naast mij. Ontklede toen je…

Teveel gedacht, geloofd en niet bereikt met woorden die ik niet vergeten kan ben jij weer verdwenen als de lachende vreemdeling die mij nog steeds wakker maakt met koude dromen…

wordt het mij te doordringend het besef teveel voor mij…

Gesteld je was teleur te vol van veel verwachting na al die dagen zonder nacht leek immers alles eindeloos Nu dool je tijdloos rond met een te leeg gevoel in nachten zonder dagen teveel te maakt roekeloos…

als koud van woorden verdwaald in een hart langzaam met zachte handen de verborgen smalle lijnen van een lichaam streelt neervalt in rillingen van vergeten gevoel ontwaakt als goud van sterrenstof het verloren verlangen…

Waarom toch ineens die ander die nieuwe uitdaging voor jou ben ik nu dan een tegenstander omdat ik teveel van jou hou?…

Teveel details, teveel pietlutterige prietpraat, en moeilijkdoenerij. Teveel beloften, en mensen het zijn er zoveel! Teveel prikkels van zoveel, en om me heen. Soms moet ik even in mezelf, met mij alleen.…

Drie is één teveel om gelukkig te zijn. Drie is één teveel kiezen doet zo'n pijn. Verstand zegt één je hart zegt twee. En waar je voor gaat daar zit je nu mee. Geluk zit in het nu denk nu en niet vooruit. Volg je hartje,lieffie neem daarna je besluit. Kiezen voor het verleden is kiezen voor terug.…

Net een vakantie achter de rug, 't was welliswaar één week, knus en gezellig was 't, te kort ook, naar 't bleek. Maar wat zijn we eigenlijk voor mensen, als we altijd maar méér blijven wensen? Té snel, té veel, té vaak, té meer, ja hoor, we doen 't telkens weer. Zullen we de té maar weglaten en wat meer tévredenheid kweken,…

Nuttige vrije tijd is een heus begrip, de vrije tijd die we benutten, is welbesteed en zo is er een idiote onverlaat, die in zijn nuttige vrije tijd, een kat beschoot, domweg omdat die malloot, niks anders te doen had met zijn nuttige vrije tijd!…

Zij was daar aanwezig, maar niet in beeld Wil zij een man Wil zij onze M.P. Mark Rutte? Onze M.P. leek onthand Zat even om een antwoord verlegen Redde zich natuurlijk wel En dit was uiteraard maar goed ook Anders meteen lik-op-stuk gekregen De politiek is beslist een hard spel Lees de kranten er maar eens op na In principe wordt niemand…

Kun je teveel om iemand geven Kun je teveel gevoelens hebben Kun je teveel in situaties leven Kun je teveel doen zielen te redden? Kun je teveel om een ander bekommeren Kun je teveel vragen hoe ’t gaat Kun je eigenlijk in deze gevallen Vragen, omdat je er naast staat? Kun je teveel van iemand houden?…

Wie kent niet die momenten dat je jezelf verwent met veel eten, teveel met veel snoepen, teveel met veel luieren, teveel met veel spanning, teveel wie kent niet die momenten dat je jezelf verziekt!!…

wat is druk het is geen ruk naar links het is geen ruk naar rechts ook niet naar het midden ook niet naar boven of onderen het is een ruk naar het ongrijpbare! druk!…

de zon gaat onder in mijn ziel glans en levenslust zijn zo verdwenen neerslachtig mag ik overvloedig wenen plots klopt "schitterend idee" aan mijn deur maakt bonte schetsen in oranje kleur losgekoppeld van die domme sleur ik kom terug in harmonie, ben niet meer ziek maak fantasie en droom weer identiek nieuw is het leven dat ik nu zie…

Door teveel tobben. Door teveel doen. Door teveel eten. Zwartgalligheid bestaat nog steeds. Een aandoenlijke aandoening is het. Een teken van leven.…

Jouw woorden zijn teveel Als je weg gaat Dan wordt het hier stil Is dat wat je wil Jouw woorden zijn teveel Ga maar weg als je wilt gaan Besef wel ík laat een traan Je nam de benen Ik heb geen afscheid van je kunnen nemen Jouw woorden zijn teveel…

Wilde je niet bellen vanavond, Teveel uit te leggen, teveel vragen. Mijn hersenen een verwarde storm, Midden in een oceaan van gevoelens.…

Heel veel uren zat ik te wachten Heel veel uren was ik alleen Heel veel uren in die lange nachten Heel veel uren achtereen... Heel veel uren in jou gestoken Heel veel uren gedacht aan jou Heel veel uren niets besproken Heel veel uren..., kom nou gauw! Heel veel uren heb ik verloren Heel veel uren heb ik verspeeld Heel veel uren je gezeur…

zoals ik haar beminde bemin ik haar niet meer ooit bij haar schaars verschijnen wierp ik mij voor haar neer hoe zij mij verleidde, verblindde verleidt zij mij niet meer zij is nog wel de mijne maar niet zo als weleer ligt zij op mijn terras kan ik dat niet verdragen als ware zij de duivel kan ik haar deo gratias verbazend snel verjagen…

de pot wat voller dan normaal twee keer doortrekken dan maar…

Zwijgende scherven, diepe gezichten en dwalende ogen die verliezen wat ze kennen, wat gebroken, kapot of verloren niet meer verandert onder een deken van moedeloze as en vuiligheid. Als een schaduw die alleen met klevende beelden nog bestaat. Zolang het verhaal van woede en wanhoop niet verandert waar gevonden woorden niets meer bewegen…

natuurlijk zal ik wel weer een gedichtje schrijven maar of het ook daadwerkelijk gelezen gaat worden dat valt nog te bezien er is een teveel aan dichters een overvloed aan dichtzucht en een enorme hoeveelheid verzen zoveel zelfs dat we dreigen onder te gaan in die onstuimige zee aan grote woorden...…

Met overdadig van iemand houden, tormenteer je Jezelf Doet jezelf tekort in zowel woord als daad Een kwelling die voelt als terreur Aanhoudend mijn eigen Graf delf Ongewenst. Gewild. Leef! Vóór 't voelt als verraad Een duivelin zonder vleugels als feeks zonder gewaad De helft Van al het goede is Verworden tot kwaad…

in de poëzie is bijna elke regel er één teveel met dit gegeven kwam ik mezelf tegen met een potlood in de hand gereed om te schrappen wat nog overbleef was een leeg blad…