Alle inzendingen over tijd beschouwen

ze wandelt door het lage land langs grijze rivieren waar vergetelheid in verzen samenstroomt meanderend door uitgesleten tijd buigt de wind hen heen en weer…

Is je krakend zetelen een betere keus dan soepel je gewicht beter verdelen pijlers ontzien van een brug De tijd, hoe schets je tijd.…

laat ons nog even samen de nacht scheiden van de dag bij een beker galmende koffie palaveren over het weer dat er weer niet was in de stilte van de avond mijmeren over morgen waarom die nog niet is en nooit vandaag zal zijn jij en ik en weten dat het zo slecht niet is…

Wat zie ik nog in spiegeling van glimmend oppervlak tussen weerkaatsen van schittering wat is de rimpel die het beeld verstoort en spiegel lijnen ontneemt die binnen zijn geschetst.…

De laatste dag op de kalender hangt er nu al losjes bij terugkijkend naar 2012 maakt 't me vrolijk, en heel blij genietend van al die mooie mensen die ik dit jaar heb ontmoet nieuwe stappen ondernomen ja dat voelt heel goed kijk ik uit naar al het nieuwe dat mij ten deel zal gaan vallen wens ik een ieder genoeg laat de kurken nu maar…

Daar waar dag nacht raakt, schildert het. In deze uren haast men zich tot een nachtelijk onderkomen. Het schildert weer!…

Onder het drinken door van sterke koffie welk mijn brein doet openen naar hen die gevlucht zijn naar bloedhete bergen en snikkend waken of daar het sterven wacht door het hakmes van religieuze goddelozen die bezeten zijn door duivels die in hun vuisten lachen en ik mij bij het laatste nieuws maar steeds weer afvraag, waar zit God nou weer?…

'n Clash, 'n snier, 'n aanval, fel debat De sfeer is in de Kamer weer te snijden Een ander constant in de wielen rijden, Voor Volksvertegenwoordigers je dát 'Een flutverhaal, u bent een kletsmajoor', Men gaat er tot na middernacht mee door.…

Langs wanden van ’t verleden Klim ik door ’t heden heen Naar een toekomst van gedroomde Beelden van hoop en bidden Vrij van afkeer of aversie Beklim de toren van toen Die slechts angst en onwil kent Legde op mijn doen geen zegen Zie in spiegelglas van ’t heden De breuken en barsten Door gedachten, woorden En daden die elkaar bestreden…

Het jaar gaan we afsluiten met teveel donkere wolken. Gelukkig blijven er ook lichtpuntjes, al zijn ze misschien wel heel erg klein. Een wonderlijk jaar, waarin corona alles heeft veranderd. Het is soms niet te bevatten, wat die sluipmoordenaar ons heeft aangedaan. Vele mensen zijn ziek geworden, overleden soms in een hele…

iemand denkt dat naar eenvoud neigende nederigheid soelaas biedt doch wanneer iets het voorstellingsvermogen ver te boven gaat blijft het zelfbesef dikwijls vooralsnog ongrijpbaar...…

als de natuur haar kim vertoont dan verdwijnt de hoop op de oneindige duur de verte groeit onzichtbaar groot stof verwordt tot koud vuur maar het ademen legt steeds meer bloot dat nabijheid het enige doel blijkt en als je je ogen verder opent valt vaak het ware gevoel in je schoot dat wat je nodig hebt als dagelijks brood niet dat je…

kan niet ontkennen dat de lente vervlakt het is langzaam wennen ieder jaar wordt de reuk minder seizoenen komen meer onder een dak enkel als mijn kind die ander treft bloeit er in mij iets op, dat raakt alsof mijn toekomst beseft; hou die hand zo lang mogelijk vast daar eens alleen de winter je treft en het ademen het licht uitbraakt…

binnenkort vertraag ik de tijd en daal neer ver ten zuiden van hier, in afzondering, zogezeid daar spreekt men een andere taal en dirigeert de koebel nog met enige zwier het lied van verlichte stilte en donkere nacht alwaar ik opzoek ga naar mijn verhaal immers in de schreeuwende verlatenheid ontmoet de mens zichzelf ontdoet zich van gelatenheid…

Langs de kust bezoek ik graag plekken Waar een uitzicht lonkt Verleiding op reclameborden ronkt En aanzet om de bakens te verzetten Het lijkt cliché en sleets Maar in de haven is het altijd druk Reisdoelen te over naar geluk En dat herhaalt men steeds Ik schuw de open zee Het ongewisse zonder maat Vooral bij ontij in de nacht Toch…

Beschouwd van huis uit Blijft het uitkijken of inzien Ja vanzelf en mogelijk misschien Maar in gezamenlijk besluit Thuis is het andersom Dan is het geen en beide Het noodlot toch vermijden Punten halen niet zo dom Bijna alles ontbeert werkelijke maat En vloeit vanzelf samen Gewillig of in verzet En wanneer ik letters dansen laat Gaat…

Mijn portret lijkt uitgestreken Fijnbesnaard doch dun gestoffeerd Volks ontaard en doorgeleerd Voortdurend getoetst en vergeleken Ontsnapt aan mijn bibliothecaris Nergens onbekend gegrond Nooit volledig afgerond voorbij bevrijder en archivaris Een mysterieuze betekenis is Bij toeval geheim te houden Wat het woord vermag Wanneer ik mij…

Ik heb naast alle sport plus commentaar Heel veel gezien, gehoord en ook gelezen Over het doen en laten der Chinezen En dus ben ik met China eerst wel klaar En ik beschouw het als mijn mensenrecht Dat men een tijd niks over China zegt.…

Hou toch eens op met 't blank correct gezeur dat Sint geen Zwarte Piet in dienst mag nemen dat noem ik regelrecht racistisch framen Op grond van wat? Z'n antraciete kleur? Welke sadist verpest hun werkrelatie van eeuwen her? Da's pas discriminatie!…

(Zie voor deel I, mijn beschouwing 'Echt reizen is een kunst' van 20 december 2014) Echt reizen is een kunst die je moet beheersen maar wat in Gods naam zeg je tegen de tijd die na crash heeft besloten dat niemand naar huis keert? terwijl op ieder iemand wacht die niets meer mag hopen...…

Beschouw het kantoor als een gekkenhuis, de rest -- dan best normaal.…

ook won Een winnaar heeft bij voorbaat echt altijd gelijk Daarom beschouw ik onze tijd als nooit verloren…

Hoge verwachting, bespeelt de toekomstmuziek, vervalst de tijden. Geweest is geweest, verpulverde gedachten recycling van de geest. Het is soms beter de stilte te beschouwen tussen teksten door. Wereldmuziek raakt gevoelssnaren, vibreert niet in elke toonsoort.…

mijn tijd, die bepaalt de vorm.…

kijken is zien met grijsgroenoranje ogen wereld in ogenschouw nemen beschouwen…

De laatste dag is aangebroken daarmee is het eind en zijn tijd om te vertrekken gekomen als vertrekkende ontvangt hij ‘t cadeau en een mooi woord dat laatste had hij graag veel vaker en eerder gehoord hij vraagt zich af in dromen als bespiegelde beschouw is ‘t afscheid tot andere tijden of een vaarwel voorgoed veel handen zijn geschud…

Hoger de kerk en absoluut haar toren Genieten het uitzicht aan de voet van de lan- ge dijk Het strakblauw gewelf dat op de dijk het water lager ook raakt ingetekend door tientallen enorme con- tainers Wij aan- en beschouwen dit magnifieke beeld Door vogels en tijd, minzaam innemend plaatje Zowel vrijheid als kleuren…

Veel kan hij hopen, wie veel heugt; Veel met zachtmoedig oog beschouwen; 't Herinn'ren is een grote deugd.…

nog is de tijd niet opgeschud als een kudde kamelen stof opwerpend het rit aanneemt een plaatje is de uitloop in het hitte zinderend puin dat zich al bijna begraven weet donkere ogen in een gebronsd gezicht beschouwen deze vitaliteit in evenwicht met de saaie toeristen rit woorden dragen nooit venijn als gebaren al voldoende…

Veel kan hij hopen, wie veel heugt; Veel met zachtmoedig oog beschouwen; 't Herin'ren is een grote deugd.…