Alle inzendingen over tijdgeest

Restjes avond, opdrogend in de nacht blauw van nuchterheid en magere zin in vage dromen, onzekere werkelijkheid. Onder wazig lamplicht schrijven vingers verplichte woorden, luisteren gevoelige oren naar onheilspellende stiltes. Ik draai me nog eens om in mijn krakende stoel en draag de tijd naar een zekere ochtend.…

Jij altijd jouw ondoorgrondelijke ogenblikken Wil je inhalen tegenhouden zodat je me niet steeds ongezien passeert Je in de hand houden om gelijk op te gaan zonder je te verliezen aan de eeuwigheid…

Nachtmerrie, plicht of feest, aanbeden of gevreesd, de tijdgeest is een beest dat nooit lijkt weg geweest. ´t Is of ´t er altijd was, maar ´t is er nog maar pas. Opeens was glanzend dof, succes sloeg om in sof, geleerd werd gedateerd, waardeloos gewaardeerd en ´t minste werd het meest tot glorie van het beest.…

Uitgegroeid door de jaren heen laat hun bast de sporen zien holte als stille getuige de ruimte kan niet wijder zijn leven en dood trokken aan de tijd voorbij beknopt wat is geweest de stille boom…

het niets had niets om het lijf schijnbaar onopgemerkt werd de tijd er in ledigheid gevangen als de klok hele uren sloeg raakten wij al spoedig de tel kwijt morgen weer een dag hoorde je alom…

broze tijdgeesten zwevend in hun stralenkrans brengen ze liefde op de drempels van oudjaar hopen mensen op vrede…

De tijdgeest schrijft momenten Die niet weer komen; Doch tijd polijst heimwee tot Zachte weemoed die beklijft…

De tijdgeest heeft het feestje ingelijfd. En da’s oké, zolang het rijmen blijft!…

Maar dat is voorbij De tijdgeest kan, in deze maatschappij Die daalder ofwel gulden niet meer dulden Je Euro is een Dollar waard voortaan Maar hoe zal onze Dollar het vergaan?…

De parlevinker gaat ons straks ontvallen De melkboer- annex supermarkt op zee Kan door de wet niet met de tijdgeest mee Maar wat is het verlies nu voor ons allen? Zo'n varend winkeltje of zo'n mooi woord Dat je vast van je leven niet meer hoort?…

'n Kind, dat vroeger wat onaangepast was Werd, bij gebrek aan begeleidingsplannen Algauw naar 'n speciale school verbannen Opdat het een docent niet meer tot last was Gezien de plannen die zich nu ontrollen Blijkt, hoe de tijdgeest met een kind blijft sollen…

Vandaag is er een knuffeldemonstratie Als statement tegen homofoob geweld De tijdgeest lijkt alweer voorbij gesneld Aan ooit zo zwaar bevochten acceptatie De wijzers van de klok gaan toch zo vlug In weerwil van 't behaalde steeds meer terug…

Je krijgt op Harvard een briljant idee Je weet dat mensen zich graag etaleren Je bent bedreven in het programmeren En ook de tijdgeest zit je lekker mee Ga naar de beurs voordat de terugval start En op je trouwdag heb je tig miljard…

in verweerde spiegels zien we de tijdgeest verkleuren het craquelé van de verscheurde tijd het onuitspreekbare dat niet aangeraakt door het licht in donker stilzwijgen sterft we laten los liefdevol zien we om de tijd vliegt…

Georgina propageert het okselhaar Ze wenst heur haar daar niet meer te verfoeien En heeft die kabeltouwen laten groeien Zo blijft de tijdgeest steeds recyclebaar We zien alleen van buiten de verschillen En volgen wat we menen dat we willen…

mensen met hetzelfde lot waar alles van mei wordt afgelegd druipen de dagen van de twijgen door gedempte stemmen overheerst huist in de nevel een vreemde rust er mompelt nog een enkel blad en de tijdgeest beslaat de ruimte van dit eens zo stralend vergezicht…

Je raakt dit kenmerk van verlegenheid Dankzij de chirurgie eenvoudig kwijt Want blozen is natuurlijk uit den boze Maar valt zo'n ingreep met de tijdgeest samen Nu wij ons voor steeds minder dingen schamen?…

over ‘t zandpad volgt de klankgazelle in samenspel van kind naar volwassen vrouw teerheid vermengt zich melancholiek langs de tijdgeest van ogen op gedeeld geluk koost zij echte liefde kind aan huis langs de vloedlijn van het menselijk bestaan…

Studenten voelden zich ooit uitgezogen En vonden het destijds heel wat misbaar waard: Die zogenaamde gratis OV-jaarkaart Die korting die tot gift werd omgebogen We kunnen dan wel grootse visies claimen De tijdgeest kleurt de stelling die wij nemen…

coniferen geuren diep donker wat een rijke zomeravond aanduidt rode zon omarmt de tijdgeest tijdens de wandeling kussen voeten het in het verschiet liggende wat leidt tot morgen die door de dagvorstin verwelkomd wordt met haar mooiste glimlach zachtjes krult het gras groen…

zo dagelijks als daglicht is in de kamer van laaghangende schemer tijdgeest ontdaan van gestalte portretfoto’s zijn ingelijst en inmiddels vergeeld ooit waren wat kleedjes verwisseld de buffetkast is nog dezelfde ieders oog ziet anders eb en vloed heden en verleden vader en moeder…

Voor mij nog geen hosanna van een overgang in het uitzicht te willen delen in gebonden tafelbloemen voor hun bloei; haast ingewijde handen knoppen draaien door aarzelend licht, alsof rozen beschrijvend raken aan de verandering ter groei.…

de tijdgeest bezocht de graven om te zien dat niet alles goed was een dwarrelend woord zonneklaar op wintergraf de zachte landing in het winterlicht lopen over zwart basalt acht hertenpootjes het ijskoude graf vastgehouden door de dood zo stil zo stil nu de stilte is wit ijsbloemen op de graven het kraaien gekras…

aan de rand van het wuivende bos tegen het kleurloos van schuivende wolken een wegstervende trein, weet je nog dat ieder van ons, hoewel onwetend, samen het verschil der delen, ons beider geheel onvergeetbaar in wat komen zou, gegrift als ontmoeting van verlate tijdgeesten grenzend aan de binnenkant van donkerte geduldig onafwendbaar…

wat maakt het ons uit of ook het stof tot stof vergaat? wij zijn de douche-generatie, ordelijke gel-gebruikers, wij laten niets aan het toeval over. wij shockeren de pillenslikkers van de bestbeprijsde kwis. wij houden van de doofpot der sterren en kometen. wij zijn allergies voor knarsende sloten want wij roesten niet. wij spreken graag…

dorst naar avontuur en bergen hoog de nachten lang de dagen kort het vuur van ongetemde harten Niets was heilig in de sixties we braken muren tot het ochtend werd beklonken de saamhorigheid geen sloten op de deuren men was een vriend of bondgenoot kruiken met dromen in een grote stad Doch de jaren vervlogen zo ook ons vurig hart een tijdgeest…

Hoeveel aandeelhouders dansen op de punt van een naald? Gewichtloos web voor wie gelooft. Het schittert op een scherm. Uit de mobiel kwijlt een ijle Beethoven. Wat je zegt raast jaren rond de aarde, een pulserende stroom noodkreetjes. 'Lekker chatten met mevrouw Van der Geest in Australië!' Geen leugen zonder waarheid, zonder tijd geen…

Ik kwam laatst een meisje tegen, ontmoette haar op het internet. Ze gaf haar borsten een negen, zelfs haar poes was dikke pret. Ze wilde sex, en liefst "best veel". Maar helaas, hongerig als ze was, wilde ze voorlopig alleen virtueel. In het echt, gaf ze nog niet zo'n gas. Zo gaat dat op het internet, Oord vol lust en honger: Fantasie…

Tweeduizendzoveel. Nacht. Krant. Lamp. Zolang je letters leest werkt je verstand. Mijn tv - die niet weet dat ik besta - bewoont een kamer waar ik alles zie. Zag laatst een leeszaal waar een meisje sliep en droomde later van bibliotheken waar ieder boek een boekwerk zat te lezen, Proust om Lenin, Hitler om Warhol geeuwde. Tweeduizendzoveel…

De graafmachine groef me uit. 'heb je je nou alweer verstopt?' vroeg de zandgraver aan mij. 'Ja, excuus, al heb ik geen ex- cuus, maar ik wilde dichter bij de aarde zijn, en me ver- bonden voelen met de aarde, weet je wel?' (ik kwam op- recht over). Het maakte wei- nig indruk op hem, hij zei: 'dat dachten ze in de jaren 60 ook al…