Alle inzendingen over toekijken

En de bomen Die alles overzien En troostend toekijken - Zij die met of zonder blad Voor ieder die het zien wil Altijd dezelfde zijn.…

Om alleen maar naar je kijken, drijvend op een laatste strohalm en je te zwemmend te bereiken, verwaaid onder wolken waaruit druppels zich aan regen hechten, in de spiegels van de tijd verlost, komen we onszelf weer tegen, opkomende dorst verlegen lessend van haar borst, rimpels fronsen in het water, oprijzend worden over…

In de stilte van het maanlicht droom ik van schaduwen die me weer veranderen in wat ik niet meer droom als jij weer komt en alleen deze nacht nog wachten wil op onze fluisterende liefde en de sterren die graag toekijken…

Altijd toekijken vanaf de zijlijn. Voelen dat je niet goed genoeg bent. Klein meisje nu een vrouw. Een vrouw die haar verleden afsluit. Op weg naar een betere toekomst.…

zal er geoordeeld worden over ons, die stilzwijgend toekijken op I-pads en phones haarfijn zal worden uitgekloofd hoe wij toelaten dat banken samenspelen met megabedrijven oorlog kent geen romantiek lijken komen in een massagraf .…

hoe komt het toch dat we massaal juichen voor elftallen, die in den vreemde doelpunten scoren over bommen en granaten wordt weinig gesproken terwijl de dood scoort op de rand van ons geweten hoe schuldeloos zijn wij dat we blijven toekijken?…

ik kijk naar je je kijkt afwezig je denkt vast weer aan hem een steek flitst door mijn hart je praat niet meer met me zegt niet meer wat je dwars zit “ik wil er niet over praten” of “laat maar” dat is alles wat ik hoor ik zie het verdriet in je ogen je denkt dat hij je zal helpen maar ik weet het zeker hij breekt je weer toekijken…

je staat op de rand van kwijtraken maar bent overal aanwezig geweest om samen te verdwijnen ons op te delen in ieder en tenslotte niemand meer te midden van tijdspassages en woordvulling ontbreekt dan de herinnering, wondlikkend een jeuk krabbend, een vaas lijmend en ondertussen machteloos toekijkend…

ik kijk naar je je kijkt afwezig je denkt vast weer aan hem een steek flitst door mijn hart je praat niet meer met me zegt niet meer wat je dwars zit “ik wil er niet over praten” of “laat maar” dat is alles wat ik hoor ik zie het verdriet in je ogen je denkt dat hij je zal helpen maar ik weet het zeker hij breekt je weer toekijken…

Oplettend zoekend naar een houding, als houding -- opzij blijven staan.…

Wat het leed van de enkeling Zo vreemd maakt Is dat de wereld Die er geen weet Van heeft Doet als of het niet Bestaat Blijft gillen en brallen Moppen tappen En omvallen van Het lachen Sommige mensen Steken hun handen uit En troosten…. helpen Terwijl anderen Zelfgenoegzaam en Tevreden rondkuieren Roddelen giechelen En met elegante…

Geen speld in voor- en tegenspoed zal interrumperen. Dat was ooit dromen voor een gouden verzilvering. Nu draait de B-kant van de driftig gedraaide single. Met het gevoel als souvenir van de laatste tinteling. De bliksem laat jouw gezicht met voltage reflecteren. De alternatieve harde volume speelt als donderslag. Als een donkere wolk drijft…

De dood zat op de railing, op die van het balkon, maar omdat ik hem wegstuurde, wist ik dat ik meer kon, dan alleen maar toekijken!…

De schijnwerperlichten Haar soelaas Zij bestemt zo zeker Een laatste keer Wil zij zich geven De doelgerichte stap Rust, nu zo grijpbaar Dichtbij, het einde Van haar zinloze leven Haar silhouet In 't schijnwerperlicht Zijn doelloze paniek Rest nog willoos toekijken Een ijzige gil Door merg en been Een moordende klap De sneltreinmachinist…

zie stijgende rivieren en klimmende handen die alles grijpen die het lichaam kunnen dragen, smachtende blikken die de dood willen vermijden het geraas van de aarde kent talen die we niet begrijpen het verstaan van woorden die schreeuwen zijn onhoorbaar het vluchten deelt het lijden met beelden op het journaal en ik, ik kan slechts toekijken…

onder een oude boom het allerliefst een eeuwenoude eik Maak een precies passend diep gat wentel mijn dode lichaam in doeken gemaakt van vers geschoren schapenwol en vertrouw me zo toe aan de aarde Zo natuurlijk mogelijk wil ik mijn lijk in de natuur laten begraven Dan zal mijn geest natuurlijk aardig en vol hemels vertrouwen voldaan toekijken…

En wij blijven toekijken, hoe ze opgeheven worden, door de zee, de zee van de tijd.…

De grond beeft en trilt en het schalt uit de zee: het zuchten, slaan en rollen, terwijl ik toekijk en ween, een klein liedje erbij en ik kan er weer een paar uur tegen, voor ik mezelf weer over van alles en nog wat opwind, over wat ongetwijfeld belangrijk is, ik, klein, lastig mensenkind.-…

Lijdzaam toekijkend hoe de middag de ochtend naar de avond sleept waarom toch opstaan als blijven liggen minder moeite kost hart klopt bloed stroomt net genoeg om te bestaan soms is er even een vaag verlangen naar meer naar echt leven maar dan verglijdt de avond alweer in een droomloze nacht want dromen nodigen niet meer uit…

ik buig me steeds dieper dwars door mijn ego kruipend langzaam in weerloze poëzie waarin mijn geluk meegesleept word in toekijken van pronken in gebloemde stilte van overleving puntig scherp met zielskracht wervelend om iets tot uitdrukking te brengen in trance wentel ik door mijn creativiteit voedend mijn…

Ik zie hoe hard je moet vechten Hoe uitgeput je wordt van de strijd Ik zie en voel hoe hard het is Maar onthoud: niemand wil jou kwijt En al heb ik er alles, alles voor over Maar ik kan alleen machteloos toekijken Ik wil helpen maar wat moet ik doen Om een oplossing te kunnen bereiken Om jou pijn te kunnen verzachten Om een lach te…

feiten, herschik de buit tot lichaamseigen en de wereld constructies van fragmenten werkelijkheid en mijzelf, de waarheid van mijn bestaan, mijn wie ik ben: turbulente wolken in mijn slaap en roekeloze piloten van medicinale stofjes die met mij spelen me heen en weer gooien door de hel die ze kneden uit mijn leven en ik kan slechts toekijken…

Onverschillig ziet zij het aan, en ze glimlacht -- tot vervelens toe.…

waarschuwen, maar je hoort me niet Het liefst hield ik je vast, je overladen, met mijn liefde, wetende, dat dit niet voldoende voor jou is Ik weet ik moet je los laten, je verder laten groeien Je onder laten gaan, en je weer boven laten komen Vaak zal ik moeten toekijken…

laat me je helpen alsjeblieft ik kan niet toekijken hoe jij langzaam probeert de ik in jou te ontwijken…

ik kan alleen maar toekijken en naast je blijven staan. Als jij maar wilde praten en zeggen wat er aan mankeert dan kwamen we al stukken verder want praten dat is nooit verkeerd.…

Madeliefjes steken de kop op, terwijl koeien goedig toekijken. De nieuwe brandweerauto wordt geplet onder het trage fietsvoorwiel van een opgeschoten buurjongen. Tranen dringen voor, staan in de allereerste rij, wanneer terug naar nu zijn motor start.…

Hij loopt tussen de stapels klei en de op lakens knielende modellen terwijl de leerlingen toekijken en handen vasthouden die grijpen en loslaten. ----------------------------------------------------- uit: 'De voorstelling in de nachtclub', 1990.…

die enkel mochten dragen over ijzersterke vijzels die nooit aangevezen werden een monument staat te vallen de architecten met de handen in het uitgevallen haar weten niet genoeg uit hun fouten geleerd dat luchtkastelen zonder cement nooit gebouwd kunnen blijven de schutkring doet dienst niemand in de buurt kan afscheid nemen, slechts toekijken…

Tuinschilderijen lijken het, die twee vrijwel gelijke Sneeuwuilen, die verbouwereerd toekijken op de gasten van De Pont met blik van nauwelijks gezond Waarvan jij denkt: 'Pardon'? 'Heb ik iets verkeerd gezegd'?…