Alle inzendingen over tranen in stilte

De zomerregen zijn paraplu op mijn arm tranen van stilte…

Tranen in stilte, de woorden die pijn doen. De herinnering voor iets waar heel mijn hart in lag. De pijn die ik onderga, de bodem die daar is. En nu kan ik alleen nog maar afzetten.…

ik aanvaard dat nachten vallen als tranen dat stilte breekt maar ook een nieuwe dag dat sterven komt voor al wat leeft en lente winter nodig heeft…

Daglichtschuw, verscheuren tranen in stilte de rust van deze nacht ? ik kan het niet verdragen dat ik de vrede van onze kat zou verstoren, zij slaapt in mijn schoot, en deze tranen zijn niet gemaakt van woede, van angst, van verdriet, maar, opbloeiend, in vreugde.…

Ver achter mij Ben jij gebleven Een stilstaand beeld In mijn geheugen Een gebroken droom In duizend stukjes Een vriendschap Niet toereikend Zo lang gewacht Op een glimp van jou Een zachte aanraking Vertrouwensvol Maar jij bleef weg Hoop en dromen Verdronken langzaam In tranen van stilte En koos jij ervoor Mij als wegwerpmens…

daar waar dromen in nevelen vergaan sterren verdwijnen als zachte gloed verdriet gaat schuilen voor donkere nachten verborgen tranen in stilte wachten zal een hart op zoek naar liefde hoopvol zuchten in het verlangen dat in geborgenheid van dromen de nacht haar kleuren verliest zodat hoop in het ochtendgloren verdriet in zachtheid omhelst…

daar waar dromen in nevelen vergaan sterren verdwijnen als zachte gloed verdriet gaat schuilen voor donkere nachten verborgen tranen in stilte wachten zal een hart op zoek naar liefde hoopvol zuchten in het verlangen dat in geborgenheid van dromen de nacht haar kleuren verliest zodat hoop in het ochtendgloren verdriet in zachtheid omhelst…

Een simpel gesprekje, een simpel onderwerp het brengt de traan in mijn stem een gewoon gesprekje is de opening voor de traan in mijn ooghoek. Ik wil niet huilen, nu even niet mijn tranen zakken naar mijn buik, daar: waar eventjes niemand ze hoort en ziet.…

het is er nog steeds komt langs op vergeten momenten de onrust het verdriet de verwarring is er nog steeds stiekeme tranen wachten op mijn zware hart maar niemand die het zien mag, of horen een brede glimlach lopend over straat altijd alert om niet te vallen de zorgen die mijn zuurstof stelen me doen verstikken ik ben radeloos…

Vanuit m'n ooghoek voelde 'k hem gaan traag, en heel langzaam... Richting mijn wang, 'k kon 'm niet stoppen leek slow- motion. Langs m'n neus, richting m'n lip mijn tong likte de zoute druppel echter was 't met die ene nog niet gedaan 'n waterval kwam eraan. Wat begon bij m'n ooghoek stopte niet op tijd voor m'n zakdoek en zo slikte en…

Een druppel als een traan die zwaartekracht niet trotseert langzaam glijdt in de kille nacht zich bezeerd aan een strijd uiteindelijk leert verder gaan zichzelf bevrijdt…

De tranen die zich een weg baanden langs m'n kin en verder neer droogden onderweg zodat ik telkens weer dankbaar omhoog keek. Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin 't was de wind, die: de tranen opving.…

Wanneer het huilen minder wordt, de tranen ook zegt ze stomverbaasd, je hebt gelijk de druk verdwijnt, de hoofdpijn ook ik ben nu alleen maar zo vreselijk moe! We helpen haar, brengen haar naar bed vragen of ze wil dat we blijven maar zegt ze, nee dat hoeft niet, want je bent hier toch zo, als ik je bel?…

Waar pracht en praal Daag'lijks hoogtij vieren En zelfs het duurste Horloge met Kerst geen Voldoening meer geeft Daar is het heldere Kaarslicht vanavond Stille getuige in de tijd - De stille nacht Die warmte geeft In kille eenzaamheid…

in de stilte van dromen fluister ik jouw naam misschien kon jij het horen als het vallen van een traan die in zachtheid is verweven tot een parel van verdriet waar de stilte uit verdwenen toen mijn hart verliet als geschreeuw in de nacht in doorbroken gefluister laat de liefde van die tranen mijn verdriet zijn in het duister…

Alweer een nacht zijn wij samen alleen Mijn hart met rouwrand brandt binnen zijn kader Klopt wel door en soms bloedend vervolgt het mijn weg van soms hopeloos Ons verdriet samen…

Soms, zitten mijn tranen zo hoog, soms hoger dan de regenboog, slik en slik ik weer doe ik telkens weer. Soms zitten mijn tranen zo diep zo diep dat niemand ze ziet dan slik ik, en slik opnieuw vanwege de pijn in m'n ziel.…

Verdriet is niet alleen toebedeeld aan ons mens- wezens, neen: 'k zag 'n engel echt maar EEN, ze oogde bedroefd, 't was zo triest, dat toen ze me alleen achterliet het regende dat 't goot. Zo komt 't dat verdriet vergoten door onze engelen regelrecht uit de hemel komt.…

nooit geen wandeling meer voor mij. aan een ketting... in een kooi. wat heb ik nu verkeerd gedaan. ik krijg veel schoppen en veel slaag. help... mijn baasje houdt niet meer van mij!…

Wanneer men luistert naar zijn ziel dan begint taal zowaar te leven...…

Laat woorden Nooit een stilte kraken die de liefde breken…

Als ik wegloop om mijn tranen loop ik weg met mijn tranen persoonlijk vocht door eigen verdriet Dus tranen van en voor mij en niet van en voor anderen Ze zouden niet weten, waar ze aan toe zijn als ze ook nog zouden dienen voor jullie En troosten dempt vooral de put die veel dieper reikt dan dieper Dus laat je eigen tranen komen snik…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

Een lege stilte met tranen. Tranen van eenzaamheid. Tranen van verlangen. Verlangen naar een andere wereld. Een wereld waar JIJ nog bij me bent.…

't Zou heilzaam wezen voor de kindergeest Als in Het Jaar der Waarheid meegedeeld wordt Dat Sinterklaas door een persoon verbééld wordt Maar dat het geen persóón is, maar een feest Bestaan kan als begrip zoveel bestrijken Zulk inzicht kan de geest altijd verrijken…

Ik huil mijn tranen slechts in stilte Langzaam druppelen ze omlaag Niemand die me nu ziet huilen Alles was zo slecht vandaag Ik huil mijn tranen slechts in stilte Heb helemaal niemand om me heen Ben van god en iedereen verlaten Beklaag mezelf, van steen en been ‘k huil mijn tranen slechts in stilte De eenzaamheid is torenhoog Mijn trots…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Wie door het hoogste is verkozen en zich door het hart laat voeren draagt in z'n ziel de kleur van rozen die slechts het reine kan ontroeren Wie door het hoogst is aangezocht en zich niet van zijn weglaat trekken maakt in de schaduw vaak z'n stille tocht zal niettemin zijn weg met lief bedekken Wie door het hoogst is aangesproken,…

weg Het afscheid lijkt een eeuwigheid De tranen zijn onze stille getuige Geruisloos glijdend over onze wangen… De dagen in eenzaamheid zullen komen Nooit meer zullen wij elkaar voelen Elkaar hartstochtelijk beminnen Langzaam laten wij elkaar weer vrij……

en jij beantwoordt de liefde met een kus en een traan en je zegt eindelijk heb ik je gevonden gevonden om het leven verder mee te gaan.…