Alle inzendingen over tuiten

jij legt je wang heel handig langs mijn borst ze welven zich in jouw belang verkleuren in gebruik herkennen je en tuiten zich voor een intiem verwennen ik bied ze aan in het subtiele spel van voortbestaan je glimlacht als beloning ik laat me gaan jouw ongeremdheid kijkt me aan voor even ben jij toch mijn koning…

Daar trek ik mij terug, daar kan ik mij uiten, als het nodig is, huilen, tranen met tuiten.…

In de vensterbank tuitte ze heel uitdagend er heerste droogte…

noodzakelijk een engel hij tuit toch de lippen al…

Je tuit je mond haalt adem om te spreken? te zingen? Er is 'n wachten op de loop der dingen Alles zou rond zijn als er woorden kwamen Alles zou rond zijn als er noten kwamen noten op je zang Ben bang dat er stiltes zullen vallen als kralen van 'n gebroken ketting.…

dichter dan ooit nadert zijn zang haar hart wat doet een oud mens met waterlanders zonder harnas hoe komt het dat diepe droefheid haar keel dichtschroeft en doet alsof smart geen traan waard is hoog in de lucht zingt de veldleeuwerik hoe troostrijk stromen droeve verlangens tranen zonder tuiten van een oud mens…

Laat zó de oren van zo’n hufter ook eens tuiten!…

strelend over je wangen glijden mijn vingers om zacht te ontvangen mijn lippen tuiten zich om te vragen naar je antwoord de tinteling doordringt mijn hart en aderstroom met twee armen om je heen…

Haar lippen zijn machtig ze tuiten zich tot kussen die zacht zijn gehoor strelen in opwindend verlangen haar lippen zijn vurig onverbiddelijk trefzeker planten zij haar angel in zijn smachtende hart…

Visje tuit zijn lippen, maar ik kan hem niet verstaan- nooit en nergens kan ik horen wat visje van mij wil: ik ben waterwoordendoof, visje mensenstemmenstil. --------------------------- uit: 'Superguppie', 2003.…

kijk de edele paarden zij rennen zich te pletter Ja dit alles voor de geldzetter onwijs hard rennen opzeker doch de allesweter huilt tranen met tuiten volgestopt met pijnstillers dit alles voor de klinkende duiten…

Toe maar, vrouw tuit je lippen sla je tong om mijn lollie van vlees. Oh Fellatio, trek de schil van mijn vleesgeworden banaan. Ik ben erect, maar niet voor lang. De zondvloed komt eraan.…

Pinnig pijnig ik Die ene hersencel Overgebleven Na moeizaam stappen Vergeten grappen Die ik maakte Verdronken oerkreet Die ik slaakte Ik sta weer buiten Bij mijn fiets Tranen met tuiten Slotcijfers zeggen mij niets Ik ga op de Loop naar huis…

ik wil nog zoveel zeggen het wordt wazig huilen tranen met tuiten ik mis je nu al ... en dan is het echt tijd ik zoek overal steun ik ga en sluit de deur ik mis je zo ...…

mijn lijdende dovemansoren tuiten tussen de klanken in je dacht dat ik niets hoorde maar ik hoor elk woord en elke zin ik knutsel alles aan elkaar en zoek naar een verborgen betekenis maar huiver als ik luister dan steek ik er de brand in en warm mijn geweten aan de vlammen van elke zin…

de hemel huilt tranen met tuiten tuinvogels fluiten bij dit verkwikkend bad waterdruppels glanzen op een gevallen blad de wind wakkert aan en neuriet wat stilletjes wat verlaten op een droge plek in een streepje zonlicht schuilt een kat - zo welkom dit iets in het niets ervaren dat dit het is wat ik zo lief had…

ik graaf een graf voor het wegstervende woord de doorgestreepte zin een graf voor schots en scheve verlangens en de tranen met tuiten voor het gebrek aan lucide dromen aan taal en het teveel aan menselijk tekort boven het graf laten moed en hoop zich onvermoeibaar horen…

zorgen zijn voor morgen pardoes schept ze haar bord vol onzin bloemen zet ze bij het grofvuil plant bomen op z'n kop wrijft droogte uit haar ogen tuit ze haar perfecte lippen rood hangt haar jas aan de wilgen blootsvoets verdwijnt ze in de ochtendzon…

Een ding is zeker Je bent er nog niet uit Ineens breekt de gelijkenis, De vernauwing in de tuit…

als het kookpunt is genaderd en de stoom de tuit ontsnapt bereid ik drank van verse kruiden terwijl mijn hart naar adem hapt warm mijn handen aan jouw adem leg mijn vragen in jouw schoot verlies de angst om te verdwalen omdat jouw hart mijn hart omsloot…

Hier lig ik, zonder tanden, zonder haar, en drink weer uit een beker met een tuit. Terug bij af, geen weet van hoe of waar, de kringspier opent zich, de kringloop sluit. Het oude liedje, met mij meegetroond tot heden, nu ik zesentachtig ben: vandaag, terwijl de zuster mij verschoont neurie ik: “Nappy days are here again”.…

dag en nachtmerrie en de vermenigvuldiging eindeloos klonen het is niet mijn lichaam maar dat van een ander zonder tuit of fluit een bel etage waar is de verborgen trap naar het souterrain overmorgen is het collectieve geweten weer groter geworden een zwarte noordzee we staan vast in een file voor een diep gat -…

weilanden, ze twijfelen zich groen en geel laag bij de grondse daken knikken hoofs tussen roodachtig roest op de velden bolle wolkjes toeven boven de kust, wachten met tuiten huilen moeiteloos loopt een pad de dijk op, een vogel staat te wankelen even uitwaaien…

Keert zich een paar keer voor de spiegel heen en weer zoals een vogel voor een andere vogel doet bekijkt zichzelf als voor het eerst schikt en herschikt aan schouder, kraag, likt aan haar lipstick, tuit, fluit als een vogel, rekt zich van graagte strekt haar nek, lokroept in zich, giechelt, vliegt. -------------------------- uit: 'Zoals…

Ik ben al weg, rustig, geen nood Al ben de redelijkheid zelf, geen malloot Ik vraag u slechts af wat is hier omgekeerd Evenredig aan wat, aan het binnenste buiten Aan de contramine waar oren van tuiten Aan oppositie, tegengesteld Aan Achilles, die een schildpad voorbij is gesneld?…

Ze tuiten hun fluwelen lippen en houden eeuwig de wacht met één wens: zonnelicht nippen.…

Eigentijds lawaaigeweld tuit mijn oren uit en steelt de stilte.…

licht van de dag te ontnemen ik leef hier in den vreemde zonder liefde van ontheemden mijn ziel heeft een grijze huid mijn verstand beeft in eenzame stilte oudheid heeft in mij een kan gevonden ik kan niet leven, ik kan niet rusten zonder het bemoedigende vooruitzicht naar hemelse hereniging met mijn man er komt niets anders uit mijn tuit…

extase kronkelt ze met haar goudgele vinnen dronken van lust en golvend van binnen Tot zinderende hoogte met een verbluffende vaart waarbij hij zachtjes zuigt aan haar kwispelende staart Zijn schubjes graven zalig tegen haar kieuwtjes aan ondersteboven van passie laat ze zich stromend gaan Bevredigt geniet ze terwijl ze haar lippen tuit…

ik ben dronken maar niet van geluk ik ben moe maar niet van het werk ik ben verliefd maar niet meer op jou ik ben jong maar niet van hart ik ben wijs maar niet van de ik ben wel goed maar niet gek ik lach tranen zonder tuiten ik heb dorst maar niet naar kennis ik heb genoeg maar niet van alles ik ga maar niet op pad ik hoor…