Alle inzendingen over twijfelde

Hij die gisteren nog twijfelde, maar vandaag in het mortuarium ligt, als hij eerder had geweten zou hij gewacht hebben en zijn gezwicht? Hij twijfelde op de richel, donderde dertien etages naar beneden, daar aangekomen, was er weinig over van die mooie kerel, die twijfelde op die richel.…

wetend dat hij nooit twijfelde aan zijn wedergeboorte wist ik pas dat hij er zeker van was toen ik op zijn graf het bordje zag "ben zo terug"…

Z'n vriendin had een handboor besteld, maar hij twijfelde aan d'r verstand en bezwoer: 'Het is weggegooid geld, want je hebt al een gat in je hand.'…

Ik twijfelde: ziet zij mij, of lijdt zij nog maar het bestaan van blinde mijmerij om alles wat is vergaan? Toen de maan weer inscheen was zij er niet meer. Wij zijn al zo lang alleen, al sinds jaren her. ---------------------------- uit: Onderweg…

Men twijfelde zo vaak aan Ronald Naar 't Is dikwijls uitgevlooid en nagerekend Tot iets wat nu totaal niets meer betekent…

Ik weet nog dat ik toen twijfelde. Of ik mijn gezicht moest laten zien, of hem standvast moest blijven verbergen. Ik koos voor het laatste, omdat ik weet dat je het, zoals altijd, niet waard was. Ik weet nog hoe je met je ogen knipperde. Alsof je twijfelde, om het toch te doen.…

Ik twijfelde tot vlak voor carnaval: Zou ik als Rutte, Poetin of Obama, Als Dominique Strauss-Kahn in z’n pyjama, Als Bertie of boer Geert in overall? Ik ging tot slot in Mark Verheijen-kleren, Zo kon ik alles lekker declareren.…

En ik twijfelde over het antwoord. Want -inderdaad- ik ga het pand verlaten in de verwachting dat stenen omvormen tot vlinders. Maar nu wil ik de oude kat nog vergezellen Hij vroeg hier verdomme net zo min om.…

bewegingloosheid, twijfelde oprecht, de balans in het donker.. deed stapje opzij. Ik zal niet spreken over dwaas richtingsgevoel ver van openheid zoals vergeten hoe ik door de voordeur kwam lichtvoetig dansend .. de vloer, het behang de vaat op het keukenblad.. moet niet meer drinken!…

Hij zei lieve dingen om me te laten denken dat hij van me hield en ik heel speciaal voor hem was Ik was zo jong – beschikbaar, in zijn ogen en in zijn handen Eerst lief, heel lief maar een spel dat niets met mij te maken had We deelden een geheim zei hij, en ik twijfelde tot ik het niet meer wist Ik hoopte te ontkomen aan de…

Hij twijfelde aan alles: zijn baard, zijn mijter, zijn tabbert, zijn staf. Alles een groot vraagteken! Toen ging hij zitten. Een oude wijze man keek in de spiegel van zijn ziel. En hij zag dat hij bestond: een oude wijze man die nadacht over het leven. 12-11-2006…

Hij werd niet gezien, niemand had hem ooit opgemerkt - Soms twijfelde hij eraan of hij wel bestond, misschien was hij wel niemand, Bestond hij uit niet meer dan wat lucht. En ineens vandaag die brief die met de hand geschreven is, En toch duidelijk zijn naam vermeldt - Een brief met alleen maar positieve woorden.…

Ik heb maar een paar woorden zo ratsflats door elkaar heen dat is mijn geschenk een paar zinnen uit mijn mouw geschud waarmee ik denk jou te lokken waardoor je zult zeggen kom laat me je beminnen.…

ik vroeg maar je antwoordde niet keek me aan iets in je blik riep wanhopig mijn naam jij draaide om wilde gaan ik pakte je handen je twijfelde bleef even staan zag tranen in ogen een mond met geluidloos verdriet je vertrok zonder iets ik heb je nooit meer gezien de tijd was op slot wij gingen in liefde samen kapot…

Wist je dat toen ik ooit nooit maar echt nooit twijfelde aan jou Toen ik ooit nog niet kon weten wat ik nu nooit meer zal vergeten Wist je dat wij nooit nadachten over ooit We zijn er nu we zijn in ooit en nog lang niet voltooid weet je wat mijn schat eerdat nooit meer ooit wordt zullen we nooit vergeten wat we ooit hebben…

Zelf twijfelde hij daaraan. Wie ik wel ben weet ik bijna zeker. Een huidzak met daarin wat botten, ingewanden, zenuwen en wat bloed. Grijze cellen in een ouwe hersenpan. Een geest, die ik niet begrijpen kan. Van primaten voel ik mij familie, maar aapachtig ben ik, hoop ik, niet. Wie ik wel ben is me nu wel duidelijk.…

jouw paradijs was leeg er stond een hek dwars doorheen het water twijfelde in stille poelen ach, de kikkers riepen wel libellen sprongen herwaarts van een blad de kwel stond leegte uit te huilen schuilen binnen groen lukte niet meer toen kwam een feloranje vlinder zonder hinder in jouw huis ze droeg de hakkels van gewond zijn, maar…

Op de snelweg had je willen wisselen van baan, twijfelde door slecht zicht, deed iets, toen weer niet, en reed tegen iemand op. En waarom kocht ik die middag net voor jou, volwassen vrouw, een warm vest en begon ik voor je poes een poezennest?…

Dan twijfelde ik, of ik mijn hart wel gaf. Wanneer een vrouw mijn hart, mijn hart betreden wilde. En ik zag de liefde, ik knielde en ik zag mijn geliefde. Door mijn geliefde, zag ik de liefde. Ze knikte en zei 'ja', en ik zag mijn geliefde.…

het gelige licht viel op je gezicht waarin ogen sprankelden sluik haar verwaaide naar een kant gerestyled door je hand je lachte met een tikkeltje bravoure in jeugdig nonchalant je stem had het vrolijke timbre met een zacht warme klank je twijfelde in haast aarzelde keek achterom rechtte je rug en was weg jouw verschijning…

Een vraag in de lucht van ether Alle onderzoeken al meegemaakt Voel ik me nu een betweter Doktoren twijfelden aan mijn lijf Waarom ik, snik ik bij elke thermometer Hoeveel jaar nog, drie, vier of vijf? Elke arts is toch een beterweter?…

De oever van de maas lag glimmend op het droge land waar de kou het water in een licht bevroren schijn haar anker in een trots van welvarendheid had uitgegooid de koffie parelde aan je lippen terwijl je ogen twijfelden je stem minder sprak dan voorheen voelde mijn hart jouw emoties van heel nabij de kiezels waren koud en maakten wind…

ooit hebben wij voor het eerst zijn schaduw gezien vrijwel niet van echt te onderscheiden wij twijfelden nog of het toen ook aan ons heeft gelegen we zagen het eerste beven van zijn hand alles ging later zijn eigen rustige gang maar in goed onderscheid raakte hij langzaam zijn markantste stukjes leven kwijt nog lichtte hij op…

ik zie mezelf door het oog van de ander een niet geringe verdienste ik blijk nog immer een arrogante kwast en ook niet een van de minsten zo stel ik al turvend vast bescheidenheid was mij al jaren een flinke doorn in het oog ik twijfelde, kende vele maren waarmee ik mezelf altoos bedroog wie zijt gij dan echt vraagt de oorwurm in…

Het vele dat ik liefheb Raak ik ten volle kwijt Of zal er in wat komen gaat Ook plaats voor liefde zijn Als dat zo is heb ik geen angst Ik vrees dan niet de pijn Mijn hoop bewaar ik in het hart Gerust leg ik mij neer Geprezen is de nieuwe dag En zie ik jullie weer Mijn liefdes en mijn schatten Zal ik opnieuw omarmen Het spijt mij dat ik twijfelde…

Ik zou je buikje willen muizen de haartjes strelen mijn gemoed de sexy lijnen van je rug dit doet mijn liefdesleven goed je dijen zacht en toch gespierd gevoelens zijn beperkt je hebt me lief, ik twijfelde er nooit iets van gemerkt als jij toch vriend na vriend verbrandde beacht' je niet, mijn eigen schuld ondanks alles predik je liefde…

geeft mijn vrijheid aan hemel is de ruimte om te groeien ik dwaal soms naar de rand de ruines van mijn muren mijn leven is daar vaak gestrand in pijn van waardeloze uren ik bouwde met teleurstelling bescherming tegen leven ik dacht me veilig als ik aan een mens niets meer kon geven maar ik ging dood had zelf niets in de gaten ik twijfelde…

Ik was als Gregor, daar ik transformeerde Ik werd geen kever, maar een lieve hond Ik twijfelde, het leek me niet gezond Tot ik besefte dat dit mij iets leerde We waren één, hoe ik me ook verweerde Met alles één, met alles wat bestond Mijn rouwen om zijn dood was ongegrond De tijd stond stil, toen Kairos mij dicteerde Zoek niet zo driftig…

geeft mijn vrijheid aan hemel is mijn ruimte om te groeien ik dwaal soms naar de rand de ruines van mijn muren mijn leven is daar vaak gestrand in pijn van waardeloze uren ik bouwde met teleurstelling bescherming tegen leven ik dacht me veilig als ik aan een mens niets meer kon geven maar ik ging dood had zelf niets in de gaten ik twijfelde…

toch Fris als een zomerwind Gelijk met je stappen Het was vreemd Ik voelde me leeg en Jij lachte naar die late wandelaar die het Koud had en naar huis wilde Langzaam stopte je aan de rand van het Meer en keek rond je Niemand, alleen mijn schaduw Onopgemerkt verborgen die Probeerde te weten, te Raden waarom jij daar Stond zo stil en ik Twijfelde…