Alle inzendingen over uitgesteld

Bedaar…smoor die snik blaas naar die dwaze traan Die aan een wimper parelt Ik blijf en klauw naar jouw weigerend lijf Een nee was uitgesloten De agenda puilt plots uit Een groet wordt een uitgestelde plicht. En nu? En hoe? Een grimmige vloek wacht op mijn tong Een onbestemde hand klemt mijn aders dicht.…

Eindelijk klaar… absoluut jezelf En kan altijd; lef Ja, ik wil De eerste bevrediging maakt de grootste indruk Ook goeiemorgen Meer zou misschien teveel zijn Om verder te rijden dan voorzien Maar nu even niet Verlaat verdriet…

Het veelkoppig monster Heeft de besturing Overgenomen, Het voelen is in Zichzelf bevroren Het doen wordt Tot nader order Uitgesteld…

Ieder jaar wordt het examen uitgesteld. Een kale man met een pet vraagt naar mijn cijferlijst. Ik toon hem een onvoldoende voor er zijn.…

och, nog even en we zijn er aan gewend de tot nader order uitgestelde tijd en de moeilijke dagen zijn alledaagse dagen geworden…

Steeds stiller ben ik geworden nu het onoverkomelijke gekomen is Een vliegtuig, een ander continent: uitgesteld afscheid. Wel jou, maar de herinnering nooit kwijt.…

Wat kereltjes met zakelijk talent Vervaardigden een pop van Sarkozy En prikten die met breinaalden bien cuit Tot ongenoegen van de president Die zelf zijn griepprik steeds had uitgesteld En door het kort geding nu werd geveld…

terug bij de bron komen onze zomernachten opnieuw aan het licht overdag als uitgesteld verlangen naar wat hartstocht zonder duister einde is overnacht over de brug naar daar waar vogels beminnen…

Een kwestie met veel maren en addenda Inzake de verduurzamingsagenda En wensen dat het wat wordt uitgesteld Een krappe meerderheid houdt dit gegeven Bij gratie van wat statie nèt in leven…

Afgelast of uitgesteld en dat al zoveel jaar, zoveel maanden, zoveel dagen Hoopvol eerst, nu uitgeteld Hij durft er niet naar vragen Hoe kon een vriendelijk gebaar verworden tot een juk te zwaar om te dragen…

Weten dat wat je aanraakt verandert in goud En wat kapot gaat maak jij weer heel Ik mis die kracht erg veel Want ik doe het tegenovergestelde Ik maak kapot wat goed is Ik breek een hart, zelfs twee en ween dan pas om het gemis Een soort van uitgestelde pijn Maar niet meer zielig hoor Ik bewandel nu een andere weg Ik sla me er wel door…

Hij had heel duidelijk een stem gehoord en ook een soort van licht gezien de stem zei: ''Drieduizend maal tien, je brengt ze naar de hemel, dus het is geen moord.'' En zo werd hij, nog voordat hij het wist bijna de eerste katholieke zelfmoordterrorist.…

Verschrikkelijk, die herexamendagen! Je vrienden zijn al vrij en jij blijft na Níks onbekommerd kijken naar 't WK Wel nogmaals dat lokaal, de lijst met vragen... Maar na het extra werk dat je moet maken Zal de bevrijding jóu het zoetste smaken…

De reacties van Hanny en Ton op mijn gedichtje ~De Mei van mij~ inspireerde me tot het volgende sonnetje. Hoe jong was ik, pak beet, een jaar of zeven en was niet uit de polder weg te slaan. Als om halfvier de schoolbel was gegaan werd ik er door een kracht naartoe gedreven. De kleine slootjes wemelden van leven aan salamanders, kikkers…

Nog zevenhonderdduizend gulden mee Als uitgestelde WAO-uitkering. Vandaar dat hij, sinds hij is opgepakt, Nooit in de bajes zakjes heeft geplakt.…

't Is uitgesteld, die tweede kerncentrale Men vindt het nu te duur en te riskant Gezien de financiële wantoestand Maar men verschuift het reeds ten tweede male Dus laat die crisis maar wat voortbestaan Er zit bij tijd en wijle mazzel aan…

Sinds hij door een blessure is geveld Moet Richard Krajicek revalideren, Maar het moment waarop hij terug zal keren Wordt elke keer opnieuw weer uitgesteld. Geheid meldt hij ook in 2010 Van een rentree vooreerst nog af te zien.…

Ook morgen is er af en toe geweld, de lente is voorlopig uitgesteld.…

Als kind herinner ik de late mis Met de mystiek van wierook en de psalmen De broodjes die vers uit de oven walmen Het uitgestelde slapen na de dis De kerk staat nu wat verder van mijn huis Wel heb ik heel de engelschare thuis…

En kromt het lichaam zich andermaal van 't uitgesteld verdriet.…

Mijn baken in zee ben jij, Strohalm die uitgestelde Teleurstelling genoemd wordt - En die toch het verlangen brandend houdt Waarvan het licht nooit doven zal In vriendschap opgedragen aan buurman Gerrit Hingstman, met de beste wensen voor een voorspoedig herstel.…

"De doodstraf voor Saddam!" zo luidt de leuze En daarbij zwaait men met een lange lijst Van daden waar die straf voor wordt geëist - Zijn rechters hebben dus een ruime keuze. Toch kun je hem die straf nu niet meer geven: De man heeft immers al heel lang geen leven.…

Kan wel zeggen tegen u de dooi komt eraan en voorbij de koude dagen, nachten De wens naar een Elfstedentocht voorlopig uitgesteld en februari komt er stillekens aan Heb u niet lief, deel slechts de warmte in deze koude dagen het kriebelen van aanwezigheid…

Een wereld in de ban van olie Het milieu verliest het van macht en geld Alternatieven worden uitgesteld Het goedje heeft een heus monopolie Iets in mij zegt me dat het anders kan Wanneer doen wij de olie in de ban? Bron:'Who killed the Electric Car?'op www.argusoog.org…

Niet dat ze slecht zijn of versleten omdat de aarde anders draait de meeste klanken zijn vergeten zijn onnodig vaak verfraaid Gewassen zijn de asfaltwoorden vol van onverwacht geweld als de doden ze nu nog hoorden was hun grafgang uitgesteld Dromen van dichters in elke tijd visioenen van onwerkelijkheid.…

Uitgesteld rouwen Soms weken later, soms maanden, zelfs jaren Omdat het niet eerder kon Te onverwacht Of juist verwacht Te pijnlijk Geen ruimte voor de pijn En is die ruimte er dan wel, een tsunami aan verdriet waar alleen de donkerblauwe zee troost biedt…

. ---- DEN HAAG - De PvdA vindt het veel te koud om op campagne te gaan en heeft aan staatssecretaris Bijleveld (Binnenlandse Zaken) gevraagd of de gemeenteraadsverkiezingen niet kunnen worden uitgesteld.…

Achter elke deur een opening die gapend staat te wachten op het uitgesteld bezoek Niemand ruikt de pruttelende koffie bij een knapperend vuurtje en strekt zich uit opgeschikt door Tijd die weer eens met harde stappen door het stille huis dendert. Als de bel gaat verdwijnt Niemand naar de tuin achter de deur.…

ik schrok niet meer daarvoor was dit te algemeen zoals een strakgesneden pak beheerst, met mate ik ontweek uit jouw aanwezigheid liet me verstillen zonder luisterend oor was overbodig in ruime zin dacht aan dronken nachten uitgestelde overmoed een rusteloos lichaam voor het slapen gaan er bleef een ontkenning een spiegeling…

Koeien met halve poten beroeren traag de nieuwe dag bij het grazen in onzichtbaar gras verdwijnen ook hun koppen in een dunne grijze deken die net boven de velden hangt de dag lijkt nog even uitgesteld maar reeds onder het kijken verliest het beeld langzaam steeds meer van haar mysterie terwijl de zon alles oplost…