Uitgestelde Vloek
Er vlot een walm door de kamer
Het verschroeide weefsel
Die bloederige pomp die doorjaagt
Getuigt nog van een bitter gisteren
Je nipte van mijn gevlei zonder verpinken
Bijna hoorde ik jouw tanden knarsen
Alsof het glazuur afbladderde
Jouw greep verslapt, verkilt.
De muur weerkaatst een stilte
Die ik verbeten verdraag
Zwiepte jij de deur al in het slot?
Bedaar…smoor die snik
blaas naar die dwaze traan
Die aan een wimper parelt
Ik blijf en klauw naar jouw weigerend lijf
Een nee was uitgesloten
De agenda puilt plots uit
Een groet wordt een uitgestelde plicht.
En nu? En hoe?
Een grimmige vloek wacht op mijn tong
Een onbestemde hand klemt mijn aders dicht.
Er is iets dat ik nog niet weten wil
Geplaatst in de categorie: afscheid