Alle inzendingen over uitgestrekt

De wijk genomen Naar verlaten straten Weg van de gaten Waarin je gehouden wordt Uitgeweken Naar de aarde Niet naar de maan Daarop ben ik uitgekeken Oh zonnig Madeira Ik lig hier op jouw zand Zondig gestrand Wel eerst de handdoek gegooid Uitgestrekt Telt men mij tien seconden Terneergeslagen, knock-out correct Heb ik mij op de vloer…

Een kille winterbries scheurt over de eindeloze vlaktes. Waar de hemel de aarde raakt, verschijnt een schittering in het water. Hoop weerspiegelt onder de stralen van een lachend gezicht. De wind voert naar vreugde en doet denken aan een troostende hand, begeleidend in het duister. Op weg naar thuis.…

Groot en uitgestrekt, uitgestrekt zijn de velden zonder einden. Wolken gevaarten die, in wazige verten, aan de aarde kleven. Wolken zo hoog als wit besneeuwde bergen, leunend op de velden der vergetelheid, als vermoeide reizigers der geschiedenis.…

dodelijk precies slaan uitgestrekte vleugels pijlsnel hun schaduw…

[Haiku] verdorde takken uitgestrekt naar de hemel een grotesk gebed…

ik hou me op de vlakte uitgestrekt verlepeld kijk ik rond wat zich gaat roeren…

Een klein mollig roze handje Naar een oud Gerimpeld en gevlekt Uitgestrekt...…

vanaf deze grond uitgestrekt reiken, naar licht wellness mag aarden…

taal in deze uitgestrekte vlakte waar tekens onbekommerd zweven…

ik hou van jou, en dan de stilte lonkend naar respons zijn hart in zijn hand en zijn hand ver voor zich uitgestrekt…

langs de vloedlijn ligt mijn uitgestrekte leven als het eb is droog maar als water helend is sta ik op en grijp naar kracht…

uitgestrekte kale vlakten waar dood over ligt uitgesmeerd omringd door een bomenrij die stille getuigen zijn maar voor altijd zwijgen zal…

uitgestrekte lange leegten vergelijkend mijn gedachten voel de drang tot mooie woorden maar mijn hoofd laat mij alleen…

het komt mij voor alsof je vers gewassen van al wat overtollig is ontdaan mij laat delen behaaglijk uitgestrekt ontvankelijk als een handpalm die je spreidt…

was de stilte nijpend zelfs langzaam kroop ze over het uitgestrekte landschap waar ze 'n waas van tranen achter liet…

Als kind droeg ik al de stilte in mijn hart. Als puber vond ik de stilte in het bos en gaf haar een plaats in mijn geest. Nu weet ik de stilte te vinden in jouw aanwezigheid en geef haar een plek in mijn ziel.…

Uitgestrekt rust het veengebied wachtend wat de winter biedt.…

Schitterende kristallen als zeepbellen in zilveren sluiers doorzichtig zwevend mijn armen uitgestrekt zoek ik dromen wil ik omvatten jouw werkelijkheid in eeuwigheid.…

De leegte Zo uitgestrekt pijnlijk Stekend in het niets Tot in het diepste Maar nergens rakende Hersenen kraken Waar ik ten onder ga Op een blanco stuk papier…

Zee De zee ligt vlak en uitgestrekt Golftopjes als kippenvel op haar strakke buik De speelse branding is een kind Dat aan moeders rokken trekt…

Vrijheid genoten reizen zonder plan eindeloos de horizon uitgestrekt het land Optimale bezinning maximale rust doel voor ogen gaandeweg zelfbewust…

Dit uitgestrekte land, van Cadzand tot aan Hulst, grenzend aan de Westerschelde, schuurt tegen het Vlaamse land aan, lijkt amper Zeeland te zijn. Of toch? Water, stranden, duinen uitgestrekte polders en kreken zijn hier ook. Alleen de zee slaat haar armen niet volledig om haar heen.…

Gedreven door de zomerwind zwerft het ruisen van gerijpt graan door uitgestrekte goudgele vlakten; in dwalende stralen van zonnelicht schittert een donkergroene olijfboom met de schoonheid van flonkerend smaragd.…

als een vogel zo blij gedragen door de wind veilig in moederschoot het wedergeboren kind turend over wolken langs de uitgestrekte zee voor altijd in mijn hart gesloten vlieg ik overal met je mee…

Als een rose, dat na een poos niet willen zeuren, toch om hoop roept en met uitgestrekte armen niet pakken kan wat uiteen wijkt aan de randen dan is dat zoals liefde is: warm, lokkend en te zacht omwege de houdbaarheid.…

Uitgestrekte vergezichten onder een deken ochtendlicht. Druppels dauw verflarden, nevelig ontwaakt het land. Schaduwspelend met zonnelijnen danst zij, onderbroken door nog vluchtige stralen op losse korrels zand.…

uitgestrekt te hijgen en te kwijlen uit haar bek likt af en toe voorzichtig haar bloedende wonden hondengeblaf nadert; maakt zich gereed voor nieuwe vluchtronde ze schrikt op; neemt een haastige sprong over een hek, zwemt moeizaam over een sloot, verdwijnt dan in de avondstonde…

Ik neem je mee Ver over zee Ver over land Naar 'n uitgestrekt strand. Wolken verspreiden De geur van olijven Vlinders beminnen Voldaan overwinnen. Zon overgoten Intens genoten…

Als vlammen schaduwen werpen op de muur en lichamen vaag in glanzend licht weerkaatsen in spiegels Als lekkende tongen geur verspreiden en adem bevangen is van overgave Dan neem ik je mee naar mijn uitgestrekte rust…

en weer was het lente toen ik haar zag staan voor je raam boom met kale uitgestrekte armen overgeplant in vreemde aarde geen blaadje groeit er ooit de zon schijnt door jouw venster schaduwen op het behang…