Alle inzendingen over uitschreeuwen

Echt iets om voor uit te komen iets verkondigen het zeggen het volhouden doordrammen het uitleggen het herhalen volhouden doordrammen het uitschreeuwen het uitkrijsen echt iets om voor uit te komen…

Ik wil het wel uitschreeuwen het wonder van leven maar woorden blijven verstopt achter een brok ik ben veel te bang dat het leven naar mij schreeuwt en dat het wonder dan verloren gaat zo blijven woorden slechts letters neergeschreven op een kladpapier…

Volkomen beneveld met trillende handen borrelt mij de nieuwe dag omarm deze drugg en koester haar innig een extra teugje en nog één mag dronken van leven is mijn lot beslist na het volgieten wil ik nog meer terwijl ik zo zat uitschreeuwde IK BEKÉN IK BEN LEEFCOHOLIST…

Een geheimpje in mijn leven Voor nog heel even En dan mag iedereen het weten Een klein geheimpje Ik wil het uitschreeuwen Ik wil het zo graag vertellen Ben al aan het aftellen Tot de dag Dat ik het zeggen mag Mijn klein geheimpje Met een mooi verhaal Met een groots onthaal…

(voor die zwijgende groep mensen) Als als de stilte hier zo groots aanwezig zo groots in stil zijn in pijnlijk zwijgen als die stilte doorbroken zou worden met wat ik te zeggen heb met wat ik uitschreeuwen wil wat zou het dan stil zijn in mij die machteloze strijd van woede uit liefde alle liefde om jou, HET WAAROM TOCH,…

waard als heet hangijzer ver weg van waar het allemaal gebeurt heet gloeiend teruggetrokken niet meer echt uitstekend met het oog op de passant die zich hevig aan je brandt bij voorbeeld in een gehucht waar men al steunt en zucht frequent toch in keren en wenden evenwel zonder de nodige raakvlakken om je op te pakken waarbij ze het uitschreeuwen…

Soms heb je het gewoon gevonden, denk je vele antwoorden op vele roepende vragen denkend om dan weer verder te kunnen gaan valt het zo smerig tegen dat je het wel uitschreeuwen kan Soms verwacht je totaal ergens helemaal niets van word je compleet overdonderd door het onverwachtse alle standaard veiligheidjes omvergeworpen hup het diepe in…

Met mijn emoties Waar moet ik heen Tegen de muur smijten Het uitschreeuwen Het moet ergens heen maar Kan geen kant op Ik wil eruit Weet niet hoe WHAAAAA Ik heb het gevoel Het te verliezen M’n verstand Ik heb het gevoel Ik word gek Alles in m’n hoofd Het stoort Kan niets meer doen Moet iets doen Moet nog leren Morgen tentamen…

Ben niet boos   als ik het uitschreeuw Met piepende banden   op de rem trap Blijf stilstaan   op deze eindeloze weg Van het leven weg   van de kleuren weg   van alles weg   met heimwee in ieder moment Dwars door het veld   ga ik Op weg naar de zee   ga ik Of wat er ook is   achter het graan Dwars door de dag   ga ik Op weg naar…

Donker is de weg alleen Alle woorden zijn in stilte opgelost Jij die alles achter liet Eens de kleuren schilderde Van liefde in het prille begin Donker is de weg alleen Eenzaamheid is nu de pijn Als zand glijdt de liefde weg In donker de pijn uitschreeuwend Donker is de weg Voelend de tranen opkomend Niemand die het zout nog proeft Het…

zij is niet meer maar wel zichtbaar dat doet zeer was hier nog lang niet klaar huil ik keer op keer zij praat niet als ik het uitschreeuw van binnen mijn handen raken zo dichtbij wil haar wekken, met mijn eigen leven toedekken hoe kan dit nu zo roerloos ze is toch mooi nog jong was dit nu haar leven nee, ze is er nog,…

Wil het uitschreeuwen, niemand hoort mij. Veilig achter het glas, men hoort mij niet. Alleen versteend verdriet en stille angst. De stolp gaat weg en maakt plaats voor levend verdriet en herkenbare angst. Er is geen keuze meer.…

Lege bossen, die mijn zoeken staken vluchten doen naar stadsgewoel waar huizenrijen exotische namen uitschreeuwen, verder jagen Doch mijn honger naar bosbessen is niet te stillen…

In mijn hart draag ik een geheim diep verscholen van binnen ik wil het uitschreeuwen maar weet me te bezinnen. Ik speel dan een spel met de mensen het is alleen mijn mond die lacht maar mijn hart huilt zijn tranen ik heb van mezelf teveel verwacht.…

Terwijl ik zou kunnen genieten versperren sombere wolken de weg richting zonlicht Terwijl ik keuzes zou moeten maken twijfel ik constant over de eerste stap zodat ondertussen de kansen verglijden Terwijl ik voluit zou moeten gaan leef ik als surrogaat voor morgen omdat gisteren de toekomst bepaalt Terwijl ik het zou moeten uitschreeuwen…

Tussen de sterren In een hemel Zo zwart als de nacht Verschijnt jouw gezicht in de maan Ik doe mijn gordijnen dicht En loop weg bij het raam Het helpt niet Vanuit elk ooghoek Staar jij mij aan Ik wil het uitschreeuwen Ik kan het niet meer aan Wat heb ik toch misdaan Ik huil Uit jou oog Rolt ook een traan Ik wil hem…

Dan zal ik niet meer naar adem happen het raam durven openen en het uitschreeuwen ja dan zal ik elke avond zorgeloos mijn kleren uitdoen en ontspannen slapen dan zal ik geen vuurlopen en vaandels meer zien in de musea alleen nog de rode knoppen dan zal ik ongenode gasten ontvangen en alles wat ik wens omdat ik lang geleden nu…

Ik voelde me van binnen leeg Toen kwam jij en bracht iets te weeg Ik kan het gewoonweg niet verklaren Alle twijfels liet ik toen varen Zoals jij mij weet te raken Ik zou het wel willen uitschreeuwen van de daken Jij bezorgt mij dat heerlijke gevoel Ik denk dat jij wel door hebt wat ik bedoel Die klik tussen ons valt niet te ontkennen…

ebbenhout en ivoor prachtig, zij aan zij op mijn toetsenbord en piano konden mensen maar zo in harmonie samen leven niet kijkend naar kleur..net als ik met open mind de mensen die zich beperken in denken of het juist uitschreeuwen daar heb ik niets mee.…

prachtig, zij aan zij op mijn toetsenbord en piano konden mensen maar zo in harmonie samen leven ebbenhout en ivoor niet kijkend naar kleur..net als ik met open mind de mensen die zich beperken in denken of het juist uitschreeuwen daar heb ik niets mee.…

Een oude vrouw ziet gelijkvloers achter glas hoe kind en kleinkind hun affectie uitschreeuwen. Beter af dan even verder man en vrouw die staren naar een schim twee hoog. Onhandig gezwaai. Wat een gedoe.…

Wandelend in het Amsterdamse Bos met man en hond, labrador Mika lonkt het ontluikende groen zoveel vrolijkheid in me op lokt m'n manische kant te beschrijven, op te schrijven ik pak mijn schrijfboekje van vriendin Inez gekregen ik wil van mijn hart geen moordkuil meer maken ik kan het wel uitschreeuwen van de schoonheid dan val ik plotseling…

In mijn hart wil ik alles omarmen, het uitschreeuwen van geluk. Maar ik houd me stil, luister en kijk. Hier zijn geen woorden nodig, dan alleen een stille grote … dankbaarheid.…

moment van herdenking slachtoffers van nodeloos bruut geweld verdriet, mededogen gevoeld in het land voor Samuel Paty en de onschuldigen omgebracht in Nice ik zou het willen uitschreeuwen om het verdriet zo groot, vele tranen snikkend tegen de angst, want die is verstikkend letters op papier letters, woorden die vragen, schreeuwen om…

Ik zou het willen uitschreeuwen hoeveel ik van je hou Maar soms ben ik bang jou te moeten verliezen Wil hier niet hopeloos verliefd alleen achterblijven Deze planeet is niet altijd het aards paradijs…

drie maanden vreselijke ruzies waardoor je je eerste man nog eens extra miste zomaar psychotisch op je negenendertigste zodat je mishandeld en vernederd uit het raam sprong ten einde raad van negen verdiepingen hoog in die drukke metropool Beijing zielskoud langs de ramen gezoefd te ijzig om nog iets te bezinnen de naam van je eerste man uitschreeuwend…

Je lange haren en je lichte baard maken het beeld van de bohémien compleet, de troubles met vrouwen, je Munch kende ze ook, je razernij, je kunt zo maar eens onze Munch worden met op doek uitschreeuwende onmacht en gekte.…

Mag ik accepteren, dat ik het niet uitschreeuw, maar beschaaft, mijn hart lucht, en het geen gedicht wil noemen.…

zeggen, ik vond het excellent hij is mijn man niet en niet van mijn partij maar hij droeg goed voor en zeer invoelend maar hem, het, ik had het ook wel weer gehad ik was 't zat, ik wilde uit huis naar de stad wandelen van de Jordaan naar de ontsex-ste Wallen via ‘t Damrak, de Dam terug naar d’ Elandsgracht mensen, ik kan het wel uitschreeuwen…

Uitschreeuwen, dat is wat we zouden willen, Gillen, huilen, steeds maar weer. Onmacht brengt ons steeds aan het rillen. Oh mijn God, wat doet dit zeer! Waarom konden we haar niet beschermen tegen dat onmenselijk beest... We hebben ons altijd over haar kunnen ontfermen, Beseft het niet, omdat je er alleen maar over leest.…