Alle inzendingen over uitstellen

Niet uitstellen er voor gaan En je wens niet opgeven. Baan je baan.…

Vrouwendij Wat is er zachter dan de binnenkant van een vrouwendij/ Plek van teergevoelig vlees om zachtjes in te bijten/ Te beroeren met de vingertop van een blinde/ Te overstelpen met kussen van vochtig, gulzige lippen/ Te likken met gulzig, ruwe tong/ Liefde uitstellend tot het laatst.…

ze kunnen me nog meer vertellen: Het seizoen zou zich nog een maand uitstellen. Niets is minder waar! Ik laat mijn hond om half zes 's ochtends uit en zowaar: De merel zingt op het dak en fluit. De zon moet nog ontwaken...…

langer kunnen wij het niet uitstellen dat is wat de dokter zei op deze vroege morgen hoe ga ik dit mijn familie vertellen..…

na een flitsende start van puur extase bemerk je niet de wisseling plaatsmaking voor gewenning eentonig drammen wil je alleen nog doorgaan wanneer alle lust verdwenen doorgaan als lol nog slechts herinnering doorgaan met puur drang als drijfveer steeds maar al denk je diep van binnen nog één keer daarna wordt het anders vandaag…

Dromen ontstaan, in euforische nachten. Dromen vergaan, bij een heldere dag. Uitstel en afstel, dromen ten gronde. Weggevaagd, uit dit ware bestaan.…

Wij Nederlanders stellen klusjes uit Hoewel de dames het van ons verlangen Een wandje stucen, verven of behangen; Wij liggen op de bank en doen geen fluit Maar ik doe dit karwei dus wél voor haar 'Schat luister eens, alweer een versje klaar!'…

Uitstellen. Ik denk lang en diepzinnig na, stel dezelfde vraag, krijg hetzelfde antwoord en denk weer na. De zon komt op, een merel zingt. En als ik het nu eens niet meer uitstel... denk ik. Die gedachte is onverdraaglijk.…

Uitstellen, niet willen kiezen is dat wat ik echt wil, liever het ongemak voelen dan bang zijn iets te verliezen ten koste van de blaren op mijn bil door het zitten op twee stoelen.…

Omdat het kleinood zo meesterlijk is en ik het einde alsmaar wil uitstellen, koester ik het als een oude fles cognac, waarbij ik ook niet tot de bodem wil gaan.…

Een doelpunt kan wel vallen winnend, gelijk of verliezend zijn De tijd tikt, komt erom Niets kan het einde nog uitstellen wat zelfs het licht aan het eind van de tunnel niet kan Men heeft ruimte nodig om afscheid te nemen men kan niet tegen elkaar blijven staan geplakt Er wachten woorden en zinnen de werkelijkheid moet…

Het is de uitstelling die dan maakt, dat wat na ons komt ons bij een confrontatie geen rust zal kunnen geven. Uitgesteld leed zoals dat heet van rationele alledaagse zaken. Die in essentie geen uitstel blijken te zijn, omdat zij in perceptie ons al vooraf onrustig kunnen maken.…

op spijkers met koppen staan schepen voor je ogen ten onder zien gaan het einde overzien van je eigen bestaan de laatste bladzijden van een boek omslaan je afvragen wat toch de clou mag wezen en uitstellen door het gedeeltelijk te herlezen tegenover de naakte waarheid komen te staan de hoop niet laten varen ontkennen met sussende…

nest om nooit weer uit te vliegen roerloos meeruisen met de diepgroene branding wachttoren uitkijkend over de vrijheid observatorium voor ongekende constellaties verrukkelijk liggen stilzittend lichaam en wegdravende verbeelding met elkaar in evenwicht schurkend -het afdalen naar de aarde met teruggevonden logge voeten uitstellen…

Als de ochtend niet meer aarzelt en het licht niet meer twijfelt zal ik opstaan, zal ik eindelijk spreken zoals ik dat al dagen beloof. Als mijn voeten niet meer slapen En hun sluimer mij verlaten, dan trek ik mijn schoenen aan. dan volg ik het pad van mijn verlangen echt, ik zal het doen. Als de lucht niet meer drukt en het gras niet…

Of wil ik misschien uitstellen vandaag en morgen nog een keer. Zomaar één dag Je wordt niet bedolven maar met liefde geplant. Straks graan dat gaat dansen en golven. Oogst uit Gods hand!…

die buitenstaander ben In een aura van Eenzaamheid Je vraagt wel, Uit beleefdheid Ik vervaag wel Maar ik blijf erbij Want ik kan je niet vertellen Ik schreeuw het van me af In een ruimte Op een plek Waar jij me niet horen kan Omdat ik weet we zijn familie En verbonden met elkaar Maar verloren in de tijd Van het uitstellen…

Onherroepelijk jankt haar minnaar onder het raam Dan jaag ik haar pruilend naar buiten Ontkennen is een inzicht uitstellen Want de spiegel verraadt de uren Als dwaalsporen in mijn vel.…

Je bent "anders", ze begrijpen het niet Maar, je kunt het niet blijven uitstellen Je wacht, op het juiste moment, en denkt, Dat ze zich jouw " anders zijn," geheel niet voor kunnen stellen... Ondanks al die openheid al jaren, blijft het nog een groot taboe Maar nog groter wordt de "ramp" van zwijgen...…

alle macht proberen mezelf vast te houden Naar wapens zoeken en van listen dromen Wakker worden zonder Het probleem de deur uit lopen, ergens in het gras moeten rusten, bloed zien wellen uit een schaafwond Verbijsterd ernaar kijken Mijn waardeloze lichaam vol vers bloed, vol kracht Er is nog zoveel te doen wat ik dacht te kunnen uitstellen…

Niet 't wachten der praatgragen zij het onze, die, sprekend aldoor over wat zal zijn, intussen inslurpen als grage sponzen, met lijf en ziel de hete levenswijn, maar 't dadenrijke wachten van wie maken wachtend, zichzelve èn het levensveld anders, wie niet uitstellen het ontwaken tot een bazuinroep door de heuvlen zwelt.…

sloeg volstaan zou te schrijven: de hamer neerkomend op de domme of achteloze vinger ontketent een wereldoorlog of beter: de eerste blinde schermutselingen in het omstreden grensland: in het jonge zonlicht gaat het oude weerlicht nog even volledig verloren de rest is pakpapier, houtwol journalistiek, psychologie, voort- planting, het uitstellen…

Niet 't wachten der praatgragen zij het onze, die, sprekend aldoor over wat zal zijn, intussen inslurpen als grage sponzen, met lijf en ziel de hete levenswijn, maar 't dadenrijke wachten van wie maken wachtend, zichzelven èn het levensveld anders, wie niet uitstellen het ontwaken tot een bazuinroep door de heuvlen zwelt.…

op ieder denkbaar antwoord volgen steeds nieuw raadsels met schampere lach gebracht nooit wordt er meer opgelicht dan de tip van de echte sluier gevraagd of ongevraagd advies zelfs de meest dringende zaken verdwijnen tussen wal en schip waar leiderschap gewenst wordt stuurt handelen in verlegenheid al dringt ook spoed nog zo aan zit…

het goede komt een einde Maar wat komt dit einde vlot Dag lief huisje, ik zal je missen Ik moet nu ergens anders heen Een andere stad een ander huisje Maar ook met deuren en van steen Ik zal verder moeten Ik ga echt, zo meteen Ik kom zo naar buiten Maar laat mij heel nog even alleen Laat mij nog een keer heel hard huilen Ik weet, uitstellen…

toen ik laatst wilde bellen kreeg ik maar geen verbinding en moest het daarom uitstellen een vervelende bevinding mijn vriend vroeg toen: wat scheelt eraan? je hebt hem net gekocht is er soms iets mee misgegaan op onze wandeltocht?…

weer helder voor me staan waar zou je zijn gebleven hoe zou het je zijn vergaan zou je nog weten hoe ik heette zou je mij nog weleens dromen voor je zien staan of mij erin tegenkomen of ben je mij totaal vergeten maar wat probeerde je te zeggen wat wilde je mij vertellen had je mij weer willen uitleggen dat ik niet zoals toen moet uitstellen…

Je zal je er zelf wel door heenslaan, je blijft het steeds maar uitstellen. Maar dan red je het niet meer. De wereld is te hard voor iemand heel alleen. Je moet wel opgeven, ook al doet het zeer. En dan komt alles boven, zelfs de onderste steen. Je moet met iedereen praten, met mensen die je niet kent.…

Almaar uitstellen blijkt bedrog. Beschikkingen ineens weer intrekken een nare kant van ambtenaren. Waar komt die mentaliteit toch vandaan? Het debat moet meer to the point. Landelijke sturing steviger. Stille verstandigen, grijp het voortouw: Holland wordt een bang, slap oord... Regering, treed op! Treed op!…

Het uitblijven van reacties op de pennevruchten van hetzij auteurs van vrouwelijke kunne, hetzij van autrices van nonbinair genderneutrale aard, hetzij van poëmologen van het masculine universum, kortom, het om welke reden dan ook uitblijven, achterwege blijven dan wel uitstellen van aardige, sympathieke, liefst kritische, uitdagende, elkaar stimulerende…