Alle inzendingen over vaag idee

Pennen klaar gezet, je weet maar nooit, en verrijst het 'ultime' dicht in de schaduw van mijn bed, of komt weer dat vraagteken, misschien ook verder niets of slechts een vaag idee en blijft papier wit als sneeuw, niet gestart,wordt taal geen teken, vervliegt de tekst in een geeuw, laat ik muze herleven onder een warme deken, schrijf de poëzie…

idee van later na de zomer en alweer een herfst…

Zo goed gekleed was zij meteen al onbereikbaar; minzaam wellicht d'r mond, maar van haar lijf geen vaag idee en bovenal: werkloos je pa, haar vader was de dominee. ----------------------------------------- Winnend gedicht van de wedstrijd voor stadsgedichten van Trouw, 2006.…

en wreekt de tijd zich in minuten, geen idee waarom men altijd lacht wanneer mijn voeten kraken. de dagen zijn te vaag om zich voldaan van de lange nachten te onderscheiden, het leven is…

glas in kleur van huid wijn in bezieling van zoet in roze zaterdagavondnevel een minuscuul tafereel dronken in de echo van liefde herinneringen zag ik in de diepten van je glas lopend in het vage van uitstralende onverschilligheid…

gedichten zijn eenzaam reizen meestal alleen in gedroomde illusies soms barsten ze als geblaasde bellen in de lucht zo zijn gedichten nu eenmaal vluchtige indrukken in ballonnen losgelaten vliegend naar ongekende horizonten…

krultangen moderne hitte tweehonderd-en-twintig volt pijpenkrullen zijn weer in zullen wij samen, jij en ik nadat we zijn gescheiden door ouwehoeren, want wie wilde praten een stickie roken spaceverruimen en ruzieloos ieders`weegs gaan en ons kind laten schommelen wippen en draaien zullen we alles in het vage laten..…

Leer dit van mij, o mensen, leef broederlijk onder elkander: Partijhaat is 'n afschuwelijk ding... in 'n tegenstander.…

er is altijd dat vage voor een mens alleen bijna niet te dragen gevoel dat alles onecht is ik zie maar kan er nooit bij komen de horizon is vaak een obstakel voor mijn dromen filosofeer over de diepte van bestaan daal dan af in een steeds nauwer wordende spiraal waar angst de sfeer bepaalt in een totaal verloren zijn door existentiële…

was de stilte nijpend zelfs langzaam kroop ze over het uitgestrekte landschap waar ze 'n waas van tranen achter liet…

ver weg verder dan ik van jou onvatbaar omdat de rozen niet rood zijn in mijn hoofd de hemel onbeloofd is donker als de wereld omdraait als jij de as in mijn hart allang vergeten was…

het ritme van de taal verschilt per kleur zo vervaagt zwarte inkt zienderogen nog voordat woorden uitgesproken en wel zijn neergeschreven vreemd eigenlijk was het niet gemeend of anders bedoeld dan dat het klonk blind het antwoord…

In lachspiegels en familiefoto's zoek ik de grenzen op van wie ik ben in gezelschap laat ik mijn lichaam deinen mijn ogen verwachtingsvol verscholen achter een goudgordijn van lange haren lonkend als een ster, met getuite lippen om te voelen hoe het is om wereldberoemd te zijn en dan des te meer mijn vaagheid te ervaren verscholen achter…

moet ik heuvels omschrijven het oude zwembad noemen woordenwisselingen sommeren het thema kent geen woorden geen taal en moet toch in begrippen leven het is de hoogste taal de bron van alle taal metataal van metataal Plato had er notie van…

De zuivere gedachte, puur en klaar, is zelf een wereld van genot. Maar schandelijke overdaad is vaststelling van het vastgestelde: alleen een gek hecht boven op de paal een briefje: einde van de paal. En zondigt daarmee tegen de esthetica, tegen de schoonheid van de gedachte, tegen het wonder van de verrichting dat je vanuit materie…

Nu heb ik geen idee.…

Hij had geen idee hoe rijk wij westerlingen zijn Hij had geen idee hoe te overleven zijn kansen bleken te klein…

Geen zin meer om te praten Geen woorden meer, maar daden Geen doel, geen wens, geen verbondenheid Met het lichaam dat wordt verlaten Is het druk, vrijheid of gebrek? Is het angst, tekort of toch verzet? Is het erkenning, liefde, misschien haat? Wat hen aanzet tot die ene daad Met achterblijvende gedachten Met familie vol verdriet Met de…

Een lidmaatschap is nodig om te blowen De OV-chipkaart om te kunnen reizen Voor zuipen moet je eerst je jeugd bewijzen En bij de discodeur je paspoort showen Maar in ons kabinet doe je zó mee Dat kan ook heel goed zonder een ID…

even maar voorbij idée-fixe exit fata morgana…

Nu vlei ik me in een vaag verlies. Je schonk een fortuin aan een zwerfkat aan 3 prille koningen met papierkronen. Je zag een karatekampioen groeien, die amper acht jaar geleden uit jouw schoot floepte. Ik dacht dat ik dapper was en je redden kon. Soms wil de drenkeling zinken. Zelfs een volbloed met gebroken benen moet worden geslacht.…

Ochtendnevel rijst uit boerensloten strekt witte grillige vingers uit belust om al zoekend te grijpen de verijlde zwevende dampen omvatten met zonneglans verblijd het gaarne bezochte dorp Grou strijken vluchtig langs strenge muren waarachter papieren en kunstwerken verhalen van de geschiedenis der beminde Friese grond begeven zich tussen…

ik heb gekozen, het bloed op de veranda vlekken op mijn witte sokken beuken stralen trots en het aquarium is inherent aan het verlangen om alle schoonheid te omhelzen oven zonder vuur de geur van verbrande cake een strak gespannen roede die de liefde niet meer herkent in de ogen van het werkelijk beleven een kind dat nooit zal lopen staat…

Die vier woordjes, dat is mij veel te vaag. Ik zou je graag nog eens vertellen, je laten zien hoeveel ik om je geef. Maar hoe moet ik dat toch zeggen. Die vier woordjes, dat is mij veel te vaag. Ik zou zo graag eens willen fluist'ren, aan jou alleen, die woordjes in je oor.…

opstandig dier dat mijn bloed laat koken, wereldse encyclopedie waaruit emoties worden gestolen wortelende zinnen soms wat te grillig openslaat, sluipt binnen in een ogenblik van de tederheid, leidt ons weg van de dagelijkse vlucht uit onze winterslaap wakend in de wellust van woorden, een synoniem voor een moment geluk Ach, laat dat vage…

Mijn haar is grijs, lichtgrijs mag ik zeggen; er is echter iets dat ik absoluut niet begrijp Iemand moet 't mij toch uit kunnen leggen op mijn armen en elders is 't blond, 't is lijp Toch is zulks wat vreemd, vind jij ook niet is 't dat mijn hoofdhaar meer te lijden had Vaak sturen ze mij met een kluitje in 't riet en vragen ze mij ben…

In vrijheid brengt de journalist het nieuws in beelden en in woorden in vrijheid zaait de dichter ideeën over het nieuws als specialist in talige akkoorden de lezer oogst die taalrijkdom handelend in vrijheid want niemand schrijft hem voor om die ideeën te vermoorden je kunt ze in taal vatten door ze gevat te verwoorden voor vrijheid…

Macron laat zich door het volk adviseren Misschien ook iets voor het Haagse formeren Laat het volk de politiek stimuleren Het volk zal goede ideeën etaleren Tjeenk Willink, ga bij het volk te rade Breek de politieke façade…

en onbekend als een sluimerend idee dat begon te groeien de zee dempte zijn golven het was niet nodig dat ik mijn plannen te water liet in een oceaan van wachten de wind zou mijn woorden wel weven…

Het vagevuur, waarin wij groeien moeten, is ons aardse paradijs. Ons lieve leven. De hel, daar branden verdoemden. Verdoemd is geen mens. Verdom ons niet. Het hemels paradijs, daar schijnen heiligen te wonen. Wij zijn daarvoor veel te goed. Ons vagevuur is middelmatigheid. Is waar we leren moeten, wat liefde is. Wat kwaad. Wat goed…