Alle inzendingen over van een echte dichte

Ik leid het leven van een dichter maar echt dichten kan ik niet. Van mijn beeldenloze lied wordt uw hart geen sprankje lichter. En zwervend bij de oude toren, Ede-centrum Grotestraat, zie ik geen verheven metaforen.…

Soms word je door angst bevangen Soms knijpt iets je keel echt dicht Soms verwacht je direct antwoord Soms geeft ook de zon geen licht... Maar, Soms komt toch ineens die strohalm Soms voel je je niet alleen Soms zijn mensen ineens engelen Soms begrijp je het meteen...…

Echt, dichten is moeilijker dan het lijkt.... Maar ik ben mijn taak niet vergeten Ik moest dat van Facebook aan de wereld laten weten Dat doe ik dus ook, via een gedicht Het resultaat is werkelijk geen gezicht Geschreven vanuit een andere invalshoek Mede mogelijk gemaakt door Facebook…

mijn angst heeft vingers van een droom gekregen ze aaien teder en ik lach onverhoeds verkrampen ze en scheuren dat wat ik als kwetsbaar zag ze graaien buiten zinnen met nagels in mijn geest wat heel voorzichtig was geheeld blijkt nooit echt dicht te zijn geweest ik gil de werkelijkheid te hulp jank badend in mijn zweet verbijsterd…

mijn angst heeft vingers van een droom gekregen ze aaien teder en ik lach heel onverhoeds verkrampen ze en scheuren dat wat ik als kwetsbaar zag ze graaien buiten zinnen met nagels giftig in mijn geest wat heel voorzichtig was geheeld blijkt nooit echt dicht te zijn geweest ik gil de werkelijkheid te hulp jank badend in mijn zweet verbijsterd…

Bij deze tere, toch besliste wijs, zit de vogel, schalks of waardig bezongen door lovende, kunstminnende tongen, op zijn sterke tak, verlangt naar de reis. Luid roepend en luchtig zwartgrijs zweeft in lange lijnen, wijde wrongen over boomtoppen, spits, opeengedrongen, van het bergwoud, zoekt geduldig en wijs. Het rond vliegende dier geeft…

Tenslotte lukte het inhalen dan wel laaiend zocht ik naar die chauffeur Tijd genoeg, hij ging toch niet snel maar het grijze had een lichte kleur Toen plotseling, zag ik zijn gezicht vriendelijk glimlachte het naar mij Wat ik zag, deed de deur echt dicht die oude vogel bleek..een jonge zij Oh nee!…

Wat waar is kan niet vastgelegd worden Het is als een vlinder komt even dichtbij vervliegt ... Je ziet het gaan zo mooi en alweer ver weg Enkel niets is voor altijd.…

Ik laat me de waarheid aanwaaien door de wind die daartoe altijd de juiste wegen vindt Niemand houdt haar daarin tegen waar geen weg is maakt zij wegen Zij vertelt fluistert roept schreeuwt uit een ver verhaal in een wie wil luisteren goed te verstane taal Stank troep en vuiligheid achtergelaten op zee brengt ze op haar wijde vegende vleugels…

Echt, puur zonder franje in mijn denken zit jij niets kan in mij opkomen zonder te dromen over jou hoe zou het zijn als wij... niemand die het weet mijn fantasie op hol je ogen glimlachen liefde maar je zwijgt woorden…

jij je niet in al je doen en laten begrensd gevoelens uiten zoals ze door je groep zijn voorgelegd, kwetsende woorden spreken, die je zonder hen nooit zou hebben gezegd, voel je je niet beperkt en je vrijheid verloren, of is dat verdoezeld, omdat je zo graag ergens bij wilt horen, bepalen zij wie je bent en hoe je moet leven, geloof je dat echt…

Als je echt van iemand houdt Iemand alles toevertrouwt Eén die echt weet wie je bent Ook je zwakke plekken kent.. Die je bijstaat en vergeeft Eén die naast en in je leeft Dan voel je pas wat leven is En dat liefde geven is!..…

Ik durf het echt niet. En jij zo onbevangen lacht als je me ziet. Maar vandaag met valentijn lees je nu mijn verlangen…

jij leert mij nu al om te kijken naar de andere kant te kijken naar de waarheid noord scoort zuid samen vooruit jij geeft mij nu de hoop de kogel in de loop lach naar mij overtuigd dan schrijf ik in vuur vooruit…

gaat het goed vraag je en ik weet even niet wat ik zeggen moet verstoord antwoord ik natuurlijk, lief natuurlijk gaat het goed maar eigenlijk weet ik niet wat ik je anders zeggen moet lief, veel liever vraag je me naar mijn pijn en mijn verdriet alleen dan weet je het antwoord niet......…

dronken van het water lach ik om gister of toch om later denkend aan niets kijkend en alles latend achter de dagen waar woorden zijn en echt voelen waar muziek klinkt zoals het is laat ik gedachten stromen zacht wachtend op later…

Helaas moet ik wederom machteloos en zoveel pogingen verder in de tijd erkennen, dat geen echte dichter in mij woont, maar wel een wens, een hunkering, illusie.…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

schatje liefje poepje mopje popje lekker dier geile meid leuk lust object kom jij eens even hier afleiding en romantiek is wat ik geven kan je zult het snel wel weten: -ik ben de echte MAN...!! mannen, we zijn Mahahaneeuh…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

Maar echt licht in een gedicht komt alleen van de zon.…

wat,ik dicht!…

Zolang wij hopen en leven mijn lieve schattebout zal ik onwrikbaar trouw steeds mijn liefde geven. Nu steekt het bootje van wal, veel liefde bevat het al. Laat vreugde je doorstromen laat mij je hartje bewonen. Als een gladde waterspiegel, als blinkende morgendauw, met zorgen en ook geluk wil ik altijd leven samen met jou.…

Op een ochtend in mijn Friese land. Reed ik met een platte achterband. Als jochie van 10 jaar scharrelde ik oude metalen bij elkaar. De schuur van Jopie was nog ver, maar mijn gedachten waren al in de achterschuur , daar op de half open zolder stond oude kolder-koperen ketels-houten paarden keken mij aan..... Waarom heeft Jopie dat gedaan? Dromend…

Dichten met maar één doel. Schrijven wat mijn hart nu zegt. Ik mis je zo en mijn gemis is echt.…

Het schilderij "De man met rode pet" Werd aan een onbekende toegeschreven En dus wou niemand er een cent voor geven; Men vond het maar een waardeloos portret. Maar nu het aan Van Gogh is toegewezen Wordt het toch hoog geprijsd en hoog geprezen.…

eet geroosterd brood kauw met m'n mond dicht het is alsof ik niet echt proef wat ik doorslik…

Wat kan ik eigenlijk nou echt heel goed? Waarom lopen de contacten zo stroef? Twijfel, tobben, tevens teleurstelling troef Ben ik eigenlijk wel waar ik zijn moet? Vreemd dat ik mezelf na twintig jaar niet ken Maar met dit dichten ben ik dicht bij wie ik ben…

Mijn haar groeit door, de kapsalon was dicht Wie wil dat nog, zo’n matje in de nek Ik geef het toe, ik loop compleet voor gek Die wilde lokken zijn echt geen gezicht Hij mag weer open nu, gelukkig maar Ik zat echt met de handen in het haar…