Alle inzendingen over vanille

Intensive Care vanille. Wil ik ook. Maar als ik thuis mijn benen spray dan ruik ik geen vanille, maar Mevrouw v. W.…

Zijden aanraking en geur van vanille draag ik onderhuids.…

Nu destilleren ze uit koeienstront Weer vanilline (basis voor vanille) Door al die normverschuiverijen zie je Normaal worden wat men ooit smerig vond Wie weet wat dat met victualia wordt Wanneer de vlaai de basis voor de vla wordt…

de vogeltjes fluiten de licht blauwe lucht bevat kleine witte wolkjes geen huis te zien ik lig in een bloemenveld tussen de lichtgele bloemen met vanille geur het is lente…

Je weelderige haren ruiken schuimend naar jasmijn en je glimlach smaakt naar meer als ik de smaak proef van vanille Je rêve comme la nuit maar deze nacht zal anders zijn als ik voor het ochtendlicht mijn vlag hoog hijs op jouw Bastille…

hij legt zijn ruwe, ruwe hand op haar vanillehuid en veegt de vloer aan met de dag op de tranen van de nacht huilt een accordeon en hij danst hij danst het leven vluchtig gelijk de geur van vanille en de kleur van haar laatste lach…

vanille aroma smelten en afkoelen, ijsroom met verfijnde bloemsuiker, ingrediënten, voeden de juiste dimensie.…

vallen druppels van smaragd als witte parels op haar bruidskleed in verlangen naar beneden alles duurt zolang het duurt hier water golft over stenen zijn de wasvrouwen op weg naar de rivier een tijd gewacht totdat de gamelan verstierf tot het stopte met de regen Hier zijn kinderen nog kinderen ze gaan jalan jalan over het zaaigoed van vanille…

.' Dan, na lepel tien, melden mijn papillen: 'Aldus huwde Vanille Frans Yoghurt. Stap nu maar op een vliegtuig naar huis.' Stewardess: 'Heeft u iets aan te geven?' 'Ja, 'k zit boordevol vla-sensaties!'…

Ze ruikt naar vanille met wat zilt hij fluistert gedichten in haar oor met plannen voor straks en nu om haar volledig te verwennen maar zij wil alleen maar praten over de voltooid verleden tijd hoeveel keer wil ze sorry horen voordat ze echt vergeven kan ze graaft een brede slotgracht hij weet zo langzamerhand niet of die nog te overbruggen…

Genoten van jouw vanille gerust door jouw lavendel een verlicht gevoel door jou de wierook geurt als in een kapel. Jij brandt in mijn hart als een maat waakzaam door de nacht en dag met licht en warmte in het leven voor de glans op mijn glimlach.…

ik streelde je met zinnen, mijn engel die je verkrampt deden verlangen naar gesmolten chocola en vanille-ijs met erotische lyriek verdoofde ik al die zuchtende zinnen van jou en schilderde een schokkend stilleven de aanwezigheid van onzichtbaren deed je vechten tegen je schorre stem die felgekleurde zinnen schreeuwen wou ik streelde je…

er staan dikke muren in hun oude sfeer boetserend, rond een eeuwig hart het zoutbad stort vanzelf in sprekend lichte vormen, tussen rozen en de schijn van wat vanille, rozemarijn en zuivere gebaren zandsteen schuurt langs wit beton waar het plafond de druppels draagt, van warmer evenaren maar het water schraagt het stillere ervaren…

Kaarsen met een geurtje vanille, lavendel of een roos een kaars is voor mij genieten niet even, maar een hele poos.…

De lucht lijkt naar anijs te geuren, anijs, vanille en kaneel. Het landschap schildert pastelkleuren, lila, roze en zachtgeel. Is dit een waanbeeld, een fantasie van een te naïve ziel, een gemoedstoestand, een euforie die mij plotseling overviel? Neen, dit behoeft geen dure woorden, dit verdraagt geen valse schijn.…

Ik ben in de put van de nazomer en mijn hart aan het uitkijken naar de komst van mijn held de enige echte veel gedupliceerde Gevelkerstman De wereld is één grote toep met vanille, mokka, banaan en nootjes Ik voel mij een vibrerende garnaal in het zonneke van de schaduw van mijn communiebank die ik afgeluisd heb op de vogelmarkt…

Zoete landschappen ademden geur van vanille uit. In de zandwegen hoog- stens karresporen; blijde vinkjes laag op hun tak. Ongeloof stortte neer op 't ganzenbord. -------------------- uit: Tirade, 1993.…

Iedere kamer een eigen geur De spullen ruim ik op Terwijl ik de lucht inadem Die jij decennia lang geademd hebt Met ons en met je grote liefde Daarna vele jaren alleen Dapper strijdend totdat je adem stopte De kopjes en de glazen Waar gaan ze heen Een nieuw leven tegemoet Bij een ander Mijn handen ruiken naar zeep Van kokos en vanille…

Het water laat mijn zorgen varen op speelgoedschildpadden om ze langs de kanten te verdrinken om ze door de warmte te verzengen, opdat hun zwarte zieltjes zich met geuren van vanille, wilde munt en groene thee vermengen. Dan droom ik mijn gedachten onder water.…

mijn jongste dochter ruikt naar vanille ze lacht als ik mijn deksel open doe zes tenen heb ik nog en zeven tanden professor zeiden ze – ze waren bang ik krab hun eieren uit mijn opperlijf het Danio-vlootje blijft eeuwig leeg volle aula’s zogen mijn woorden maar de oude kerstboom brak een kindvader de avond vóór de Sint en gaarne zien (…

Denk ik aan vanille ijs omhuld met zo'n krokant laagje van chocolade. Wat is er in het leven nog meer waard. Als ik de bel hoor geen moeite gespaard. Ga ik 'haast je repje' voor een stukje innerlijke onderkoeling dat iets open breekt na een dag met veel innerlijke regen.…

nou ja mama, zij zag direct wie het was zij belde op en zei; ‘ het is Julio Iglesias’ niet veel later stonden er vrachtwagens voor de deur, met de kastjes Type Landhuis-style in vanille kleur compleet met inductieplaat en combimagnetron, een Amerikaanse koelkast die nog maar net naar binnen kon toen moest alles aan de kant ze hadden…

De warmte van jouw persoonlijkheid met de verleiding van amber, vanille en rozen liet valleien door bergtoppen overstromen zo brak de sensationele zevende hemel open. Het kant liet jouw fluweel bewonderen jouw geheime wapen verborgen door satijn. Jouw ontspannende gevoel dat je deelde door oliën met geuren van mandarijn.…

ik zie een schip voorbij mijn raam varen beelden van toen ik zes was drijven doorheen tijd en zeewind een verloren ziel helt over moeders en dochters en wie niet zien kan zij, op het dek, verliest; er liggen stenen, straks of later zal ik woorden vinden om vorm te geven aan het schreeuwen het is nooit van mij alleen: het…

Wat meer kokos of vanille, dennengeur van WC-eend. Hij wist dat er een verschil was en las de gevleugelde woorden “Tegen lichamelijke aftakeling”. Hij maakte zich niet vlug zorgen over zijn uiterlijk, maar toch. Enkele dagen had hij nog een kennis gezien die geweldig stond op te scheppen over zijn gitzwarte haarbos.…

lichaam roerloos ligt te wachten op het koele marmer van de snijtafel in de witbetegelde lijkenzaal van het universitair ziekenhuis van -zeg maar- Ouagadougou de ebbenzwarte reus Orpheus die hier kadavers prepareert voor autopsie staat aan haar zijde de kille schoonheid van haar blank en romig lijf gesteven als een uitheems eiland van vanille-ijs…

stond elke dag weer klaar om koude kunstjes uit te delen net zo lang tot heel de meute weer het lachen was vergaan Hij keek ze aan - zou zich vermannen met een smoeltje uitgestreken boog voorover - met een glimlach en vroeg elk kind zijn naam en welk ijsje het dan wilde waarna heel de boel weer gilde ijs - ijs - ijs - wij willen ijs vanille…

Schoolavondfeest, Old spice gejat van Pa Percy S. fluistert “take time to know her” lange haren, de geur van vanille vla De Stones klinken door het lichtgeflikker heen twee prille borsten tegen die ene van mij zwijg-hijgend op het ritme van Lady Jane een hand zwetend op haar rug, de ander langs de zij Nog één dan, zegt ze met haar mooie lach…

Aardbeien met vanille, chocolade ijs overgoten met een witte saus op smaak; Dame Noire of Dame Blanche met slagroom bespoten, wat je ook koos de smaak was raak.…

'als dauw die druppelt van de trage bomen' Als jij nog één keer binnen durft te komen, dan krijg je geen vanille-vla vanavond! 'zo druppelt in dit hart tezeer gehavend' Je moeder dicht. Ze heeft geen tijd, totaal niet. Als vader thuiskomt gaat het helemaal niet. Je moeder zou een Shakespeare kunnen zijn. Ze is het niet.…