Netgedichten

netgedicht (nr. 40.693):

De goot

mijn jongste dochter ruikt naar vanille
ze lacht als ik mijn deksel open doe
zes tenen heb ik nog en zeven tanden
professor zeiden ze – ze waren bang

ik krab hun eieren uit mijn opperlijf
het Danio-vlootje blijft eeuwig leeg
volle aula’s zogen mijn woorden
maar de oude kerstboom brak

een kindvader de avond vóór de Sint
en gaarne zien (5 x, liefst meer)
het deken rot - harde plekken
door de strepen - geen mens
op straat net vóór de solden

mijn zoon loopt straal
langs mij voorbij - doorheen een spleet
zie ik zijn ranke benen
mijn grootste onderscheiding

onleesbaar in het wijwatervat
van het verleden