Alle inzendingen over verdrijven

De berenmuts weer stevig op het hoofd, De handen in twee warme wollen wanten. Klimatologisch klopt het van geen kanten, Alsof we van de lente zijn beroofd. Vanmorgen weer een sneeuwlaag op mijn pad, Ik heb het met de winter wel gehad.…

in mijn stem huis ik, draag daar d' intimiteit voor ieder die bereid is te horen wat ik fluister het is vaak zacht van aard zelden mooi, als ik zelf luister maar ruis verspreidt echter wijd en kluister ik klanken binnensmonds en botsen dan in volle vaart tegen 't buitenlicht ervaren dan een eigen leven in lijf en ziel door leegte…

onbeduidend lijkt het bedreigde meer waarlangs zovele houten krotten met golfplaat afgedekt oververhit en rottend wankel op hun palen staan in muskietenwolken mooi oogt het glanzende groen van drijvende velden waterkers die welhaast de watervlakte dichten wat verder naar de horizon waar duister geld verdeelt en heerst achter zwaar bewaakte…

Harde woorden lokken harde woorden uit Het is daarom beter om vriendelijk te blijven En verkeerde, harde woorden te verdrijven Lieve woorden lokken lieve woorden uit. Daarom, laten we lief zijn voor elkaar Zoals God het ons heeft gezegd En Hij in Zijn woord heeft vastgelegd Dat is waar en zeker een goed gebaar.…

Zal ik het leed van gisteren verdrijven Zal ik wat in me omgaat op gaan schrijven Zal ik wat ertoe doet laten beklijven Zal ik me inhouden, bescheiden blijven Ik wil geen zout in open wonden wrijven Noch wat in het verschiet ligt overdrijven Ik kan geen leed van gisteren verdrijven Wat met geen enkele pen is te beschrijven Ik hoop dat…

Jouw warme lippen verdrijven alle kilte kussen zacht stilte…

Om de verveling te verdrijven hebben we de hond opgegeten en het cafe kort en klein geslagen.…

De dame stapt uit de huwelijksboot voor hij op de klippen loopt; vijf mooie huwelijken verdrijven nu haar winter…

Armen vol warmte verdrijven de kou, ik tintel in jou, jij proeft mij geluk is wij…

Vaak stonk ik vroeger naar sigarenrook Zodat mijn vrouw mij ’s nachts bestraffend vroeg: “Zo, was je weer eens stiekem in de kroeg?”, Maar na het rookverbod ruikt ze het ook. “Je stinkt,” zegt zij, “alweer naar ananas En dus kan ik wel raden waar je was.”…

de wereld treurt ligt lockdown in zuchten en klagen vandaag ijl en blauw in de warme voorjaarszon in 't volle zicht van vogels, ik nestel me op het balkon en luister met een hart dat tegen eigen ribben slaat alles zingt stijgt op naar boven met warmte binnenin dat uitstraalt naar de mensen in 't volle zicht van vogels in het openluchtconcert…

Het gordijn is dicht, blokkeert het licht Lampen schijnen over mij en mooie pleinen Natuurlijke schoonheden die op mijn beeldscherm verschijnen Voel mijn vingers op de toetsen die de tijd verdrijven Alle tijd verdrijvend leef ik het leven dat lijkt op het mijne…

uitgeschreven dromen in een envelop geschoven worden meegegeven aan de wind opdat wolken de innerlijke leegte zullen verdrijven om de zon te omarmen ochtendgloren kleurt goud…

Het was heel vreemd Het te ontmoeten Onbekend voor mij Kwam het binnensluipen Zonder te groeten Toen men het herkende Was het gruwelijk mis Het wilde niet meer wijken Omdat kanker nu eenmaal zo is Toch zal ik vechten blijven, om de binnensluiper te verdrijven…

Wij sluiten ons bij Vlaanderen graag aan En Frankrijk wil Wallonië inlijven De tijd zal de identiteit verdrijven Wanneer dit werkelijk zo door zal gaan Wat zou je nog de tijdsgeest persifleren Als zelfs de lànden met elkaar fuseren?…

Hij heeft om de verveling te verdrijven Nu tijd om leuke limericks te schrijven.…

kiespijn wacht niet. afzien baat niet. buikligging misschien en achterom kijken? buitengewone knuffels bestaan wijselijk; ze zijn in de huid geschreven door die ene wijze uil die zijn blik op mijn schouders tikt en in zijn hoop mij in een potje yoghurt legt waarin ik kan drenken, mijn mond bijt minder; verdoezeld dat…

vertel me wie ik ben en ik zal jou beschrijven eenzaamheid verdrijven mond en oren zijn vertel me wie ik was en ik zal mij vertonen vuile was verschonen hand en voeten zijn vertel me wat ik word en ik zal jou geloven met hart en ziel beloven altijd hier te zijn…

uit de warboel van de jeugd groeide uiteindelijk toch orde rust en zekerheid van alles op tijd en op de juiste plaats maar hoe saai die voorspelbaarheid nu blanke dagen wapperen wijzers weifelend de tijd verdrijven blijft mij niets meer te doen…

Na al ons pijnlijk tijd verdrijven weet ik eigenlijk niet zo goed wat ik jou nog zeggen moet, en toch zit ik dit vers te schrijven. Hoop op slagen heb ik al niet meer, dus dat het aan jou is, is gelogen, maar in de weemoed in mijn ogen lees je steeds de strekking weer.…

Even leek je stem mijn stilte te verdrijven. Even maar, slechts even ging het op liefde lijken.…

Nu zijn gezinnen in Amerika In wéér zo´n soap van huidskleur aan het ruilen Zo blijven ze de beeldbuis maar vervuilen En steeds komt iets waanzinnigers daarná De enkeling die nog zichzelf wil blijven Zal men vanzelf ooit tot een soap verdrijven…

het antwoord komt langzaam boven drijven het vuur in mij is niet te doven het zal altijd zo blijven je kan die toorts nu eenmaal niet zomaar verdrijven.…

Vandaag gaan we het eindelijk beleven De eerste officiële rokjesdag Maar toch doe ik daarover mijn beklag Omdat het door de krant wordt voorgeschreven De blote benen die de kou verdrijven Ze zouden een verrassing moeten blijven.…

Hij staat met beide poten in de klei Het slaaptekort uit beider oog te wrijven De tirannie der pubers te verdrijven En denkt: die staking komt steeds dichterbij Ook in het onderwijs heerst hollanditis Meer specifiek: 'docentenmeningitis'...…

Er is een hedendaagse inquisitie Als taak heeft deze het herzien van woorden Om daarmee tal van teksten te vermoorden Verbloemender wellicht klinkt woordpolitie Pas op, snel ligt bij zulk geouwehoer Een Acte van Verdrijving op de loer…

waar het geluid van stilgezwegen woorden oorverdovend in het niets verdwijnt het lachen naar elkaar voor even verdwenen zichzelf hernieuwt in smekende ogen verdrijven stormen zichzelf in een zucht stilte verschijnt in schuilende armen…

Mocht je weten dat ik aan je denk dat mijn leven zich ontvouwt rond de plooien in de tijd van wel en niet dicht bij je zijn Mocht je weten dat ik aan je denk schenk dan leven aan mijn dromen zorg voor 't verdrijven van de tijd van dromen van tot werkelijkheid…

Dus vraag ik, om dat angstbeeld te verdrijven, of u mij een placebo voor kunt schrijven.…

O liefste in jouw armen Kan ik me verstoppen Tegen jouw boezem Mijn tijd verdrijven Verveel me liefste Want ik heb ontdekt Als wij vrijen vliegt De tijd en dat wil ik niet Alsjeblieft breng me chagrijn want Met jou wil ik voorgoed gelukkig zijn…