Alle inzendingen over verlatingsangst

Je hebt me wel getekend, dikke verlatingsangst, vet troef Nog steeds een tranendal, je wel vergeven hoor. Ook wel netjes in net jouw valkuilen getuind, weet je best Nog steeds adoratie voor je, blijf wel degelijk jouw dochter. Laatste afspraak kwam ik na, kan het nooit laten Omstreeks middernacht de ster aan de hemel treffen ook raken.…

Mij zal je niet vinden Ik kan mij niet binden Je zal mij niet kennen Bevestiging van mijn liefde vind je niet Laat echte liefde achter me en vlucht in de volgende kik Ik ren,ik vlucht Voel geen liefde voor mij, laat me gaan in mijn onbereikbare bestaan Hecht niet, want ik durf niet Raak me niet, bereik me niet Voel me niet, want ik vlucht…

Ik wil niet alleen zijn. Maar... alleen zijn is fijn! Niemand die me echt kan pijn doen En toch... toch snak ik naar een zoen! Kan je me graag zien om wie ik ben? Ook al weet ik niet goed of ik mezelf wel ken. Ik zal mijn best doen voor jou! Laat me alsjeblieft niet in de kou! Help! Je komt te dicht! Blijf niet bij me uit een plicht…

de peuter huilde elke dag wanneer moeder uit het zicht verdween zijn ogen zochten gevuld met tranen om zich heen hij brulde en stampte op de vloer denkend dat mama hem achter liet de puber claimde uit angst ging zeuren dreigen en volgen pijnigde zich met de gedachte dat zijn geliefde hem verachtte de man…

Hoe triestig achtergevels, verlaten in regennevels met vensters, waarachter schimmen staren Dode meisjes die vrouwen baren. Zo verzinkt de jeugd in water en pas vele jaren later, sijpelen met het droeve water beelden van een puberende schoolverlater.…

Niets of niemand zal bij me blijven; niets of niemand dan deze vier: deze pen, dit lamplicht, dit bureau, dit papier In de wanhoop van mijn verlatingsangst ben ik hiervoor het bangst; dat ook zij zullen deserteren…

In de wanhoop van mijn verlatingsangst ben ik hiervoor het bangst: dat ook zij zullen deserteren...…

Ik denk aan jou dag en nacht je laat me stralen als een bloem in de woestijn je bent lief maar je bent niet van mij nog niet van mij wat als je mij niet toekomt wat als het niet waar is wat je zegt mijn hart trekt zich terug en hoort niet wat je zegt en ziet niet hoe lief je bent ik ben bang bang om verlaten te worden verlaten te worden…

ik voel me misselijk m'n keel zit dicht m'n verstand gaat tegen m'n gevoel in het botst ik sluit me op ik wil je niet meer om me heen het liefst dichtbij me maar zo bang dat ik je kwijtraak en daarom maar helemaal niet. vertrouwen het is er zo weinig ik kan het mezelf niet geven ik huil en bid de sterke ik is zwak…

ik was omringd door lange schaduwen van de ondergaande zon zag ze langzaam nader komen uit een nog onbekende bron zij contrasteerden met het dieper wordend rood zwart geeft geen geheimen bloot ik voelde hoe duister won van het laatste streepje aan de horizon de obstakels zijn gebleven heb verlatingsangst dit late uur geen plaats…

De dagen dat ik niet naar jou verlangde Zijn op 1 hand wel te tellen Misschien is het zelfs minder En kan ik het geen dag zonder jou stellen Misschien is het gelogen Als ik niet naar jou verlang Dit gevoel dat maakt me hulpeloos, Afhankelijk en zelfs bang Stel dat jij iets anders wilt Iets anders zonder mij Kan ik nog functioneren Zonder…

biggelen dik en nat mijn tranen om het uitspatten van mijn droom:: "Nu je echt voor die ander hebt gekozen wil ik al mijn zoute tranen lozen en laten meevoeren zwaar en loom in die troebele treurige beekse stroom" Ik schrik op en knipper met mijn ogen m'n liefde ligt heel gewoon naast mij het was slechts een droomvervoering want verlatingsangst…

terwijl zij slaapt ligt hij nog wakker bang dat zij hem verlaat als zij ontwaakt slaapt hij toch, de stakker en ziet niet dat zij gaat…

Blijf nog bij me Blijf nog even Alsjeblieft, verlaat mij niet Alleen jij herkent mijn sterke punten Alleen jij bent het die dat nog ziet Blijf nog bij me Blijf nog even Toe nou, ga niet weg Alleen jij bent het die naar mij luistert Alleen jij begrijpt het wat ik zeg Blijf nog bij me Blijf nog even Ik smeek het je, ga niet heen Samen…

Als een kamerplant wacht ik op water Water wat jij mij geeft Zonder kan ik niet groeien Tenminste, ik heb dat idee Gewend aan wat ik krijg Hier doe ik het dus maar mee Want water heb ik nodig Maar regen, daar ben ik niet van Al is het maar voor even, wachten kan ik niet lang Als een kamerplant bij het raam Kijk ik naar beneden Zo…

Verkouden vertelde je over verlatingsangst, verlies. Die dag vroeg je ook of ik misschien de naad van je zwarte jas wilde dichten, en door je kapotte zak kon ik erbij. Met roze draad, nog op de machien, dichtte ik de gaten.…

Als de dood het lichaam heeft ontbonden verbindt het door verlatingsangst getroffen kind de namen van haar ouders onomwonden. Omringd door wat er van hen over is, de fel begeerde schilderijen, beschrijft het kind met ingetogen droefenis de pennenvruchten die haar moeder lijkt te breien.…

Het is zuivere verlatingsangst, die bange mensen tegenhoudt. Liefde is altijd moedig. Altijd trouw.…

verlangen in het licht van gevoelens drijven wolken wollig op klanken van melodieuze heimwee kitsch verstaat de schoonheid van twijfel die jou is toevertrouwd en naast elkaar verzameld in ivoor en porselein geldt de wet van herhalen tijdens zielszware voetstappen op een in inkt verlaten zolder spreekt het papieren vliegtuig over verlatingsangst…

longen Deels gevuld met Het water waarin Je de laatste weken Veilig gezwommen Had in je moeders Warme buik - Ondanks je acht Pond moest je Toch nog de couveuse In, waar jij je Verlaten voelde Van hen die je Met liefde verwachtten En die alleen maar Bij jou wilden zijn - Acht jaar ben je al Als je gedreven door Verlatingsangst…

dwaalden gleden langzaam van de wereld af verloren stukjes bewustzijn er vielen gaten in de trap die we omhoog gingen waar de stappen zich vertilden aan ons gewicht het niet helderder werd in de toch steeds ijlere lucht een vochtige kou begon ons parten te spelen want zonder richting verdwalen in een niet aardse omgeving geeft verlatingsangst…

Laat mij dageraad aan je voeten werpen en met licht beschijnen je pad mijn diensten wil ik aan je onderwerpen liefste zo ik jou altijd heb liefgehad bloemenkransen om je haren hangen jou kleden als schone vestaalse maagd benaderen met al mijn verlangen en liefde zo het jou alleen behaagt. Ach, de wereld is anders dan men wenst zag ik toch…

Onverwacht tuimelt zij binnen zij is de aller schoonste uit schijn bestaan haar vurigste zinnen een wervelen met vleugels velijn die zich om mij heen slaan vol tederheid oeverloos kwijtraken zijgend in een liefde die zich dol gelaafd mij terstond wil verzaken opzadelen met de ergste pijn denkbaar omdat zij vroeg of laat de vlucht opnieuw…

Vandaag mijn neus en mond afgelikt Bewijs dat je me echt wel mag Niet zo evident Je werd misbruikt opgesloten neergehaald Enge verlatingsangst ergens zo normaal Me herkend aan de hand van mijn parfum ook geur Wat heb ik je ook geduldig toegefluisterd en geaaid Werkte prima Samen op de bank ingedommeld Warmte Beloftevol Hopelijk spenderen…

men heelt er bloemkooloor of voetbalknie versleten voeten, blafhoest, eksterogen verstuikte enkels, tennisellebogen verlatingsangst, eczeem of difterie de zwaarste ajaksitis, allergie vermoeide borsten na langdurig zogen een aangetast -de drank hè- denkvermogen een gonorroe, moderne poëzie de bof, de plankenkoorts, de rode hond men weet…

Het is niet zozeer de verlatingsangst, maar juist het verlaten worden op zich dat me de strop omdoet. Als ze daarna ook nog eens toenadering gaan zoeken, raakt mijn zeef compleet verstopt. Dat noemt men ook wel borderline. Of simpelweg intens verdriet om de gedoemde eenzaamheid.…

Zondige gedachten ontrafelen truttige truitjes tot spannende spaghetti de buurvrouw toont haar tattoos puur uit verlatingsangst Senioren happen appels zonder handen uit een ton vol water wie heeft zijn eigen tanden nog Forse negerinnen met ogen als wielklemmen sjouwen halve varkens de koelcel uit De voorbodes van een straat-BBQ hangen…

Welkom verlatingsangst! Welkom faalangst! Welkom doodsangst! Is dit jullie volle omvang en zwaarte? Goed, dan weet ik dat Jullie zijn met z'n drieën, zie ik Ik wil graag met jullie kennismaken Dit voel ik dus bij het afscheid, Elisabeth Is dit alles? Dat moet ik wel zeker weten Ligt er niet nog meer in een hinderlaag te wachten?…

Met lippenstift had jij geschreven in paars violet dat jij moest gaan Onze verhouding hield jou klein Begon te huilen met mijn armen op het tafelblad, mijn hoofd erop Juist op dat moment vroeg ik me af wat voor hout er was gebruikt welke boom er was omgezaagd, en als de boom er niet geweest was Van diep binnenin begon gelach botten versplinterend…

Onrustig mijn slaap Een nachtmerrie baart Mijn dromen verjaagt Want wat men ook zegt Het krijgt me niet weg Van die blik in jouw ogen Waar de kwelling in lag Die ik toen niet zag Had niets in de gaten Gedreven door mijn angst Te worden verlaten…