Alle inzendingen over verloren gewaande ri

het is stil in april niemand weet waar de vogels blijven sommige zijn opgenomen op cd’s video’s te horen uit openstaande ramen van vermoedelijk gestilde medelanders de papegaai van blijdorp die van rí-tá-rí-tá-rí-tá-rí-tá is ook al uitgevogeld naar men zegt verdonkeremaand voor het land van herkomst alleen de spreeuw in lemmer…

Tussen roze rode bloemen ruikt hij het zoet van zachte zomerwind vindt resterende sporen van verloren gewaand vlinderkind even heel even maar een vleugje liefs was zij in zijn levenslabyrint…

Waar ben je geweest Verloren, gewaande vriend Eerst een omhelzing Dat heb jij wel verdiend Kon je niet vinden Weggerukt, afgezonderd Verlangen verstoord En nu, zo verwonderd Over de glimlach, zo gemist In omhelzing losgemaakt Vandaag, zo'n mooie dag Ingebeeld en ontwaakt...…

duinpan legerstee een verloren gewaand land liefde's dwaalwegen ...once upon a time... sterrenbacchanaal haast half verblind door liefde paradijsvogel…

Was de vondst na 43 jaar te A. van de trouwring van boer H. nu elf jaar onder de groene plakken onder een tegel midden op de straat zodat de weduwe nog alleen thuis alle kinderen inmiddels uit huis nu met drie zit om over te waken Alleen de pastoor blijkt geinformeerd liet de beste man de moed nu te vroeg zakken toen achtte hij het in de…

als door een sluier overvallen is de leegte juist nu zo groot daar het zicht vertroebelt doch nog net zienderogen voorbij vaart aan degene die al even verloren was gewaand tellen de tranen niet die het oproept maar ongeschreid zullen blijven, al kleuren ze inherent aan het gemis dat dwars door alles snijdt nu het moment daar is…

Vloed in mijn hoofd gezichten vervagen en gaan onder terwijl het jouwe boven komt drijven Vreemde gevoelens in mijn ziel gevoelens ooit verloren gewaand nu hardnekkig kloppend in mijn hart Vragen waar nooit een antwoord op volgt het aanwezig zijn doet zo pijn zonder jou…

Geen groter schrik dan bespied gewaand, geritsel van kleine mensen, die ruimte zoekend als druppels water, hunkerend om hun transparantie niet te missen om uit het stroomverval van het leven te geraken, om in een ogenblik een verloren liefdete achterhalen, gewonnen in een tijd die je werd geschonken, op een andere mannier beklonken,…

Gevangen zijn in vrijheid kan haar inwoners niet bevrijden de stad begroet, verdrinkt ons in verloren gewaande stromen..…

ik vond de tijd terug mijn verloren gewaande tijd.…

oude waarden raken vervangen door dollartekens in ogen droef nog van vermoord verleden gestaag regent het biljetten en het overstroomde land wordt schraler in het hart waaruit de eer wegvloeit buffels loeien en hanen kraaien spijtig van verloren trots er straalt gewaand goud in de glimlach geen vreugde in gemeenschap wanneer de wereld…

Op een dozijnmatige ochtend, tussen handdoek en hemd, welde onverwacht uit koele diepte een stem op, een verloren gewaand stuk papier, een vergeeld krantenknipsel als perkament van herinnering. Zelfs de geur vloeide zich een weg door de duisternis. Nu ben je een gezicht zonder naam, een gedicht zonder titel.…

gewaande droom…

Ik zie jou daar staan met handen vol liefde de angst om te geven volkomen misplaatst Jouw hart zonder muur geraakt door mijn passie laat liefde herleven toont nakend jouw ziel Golven van hartstocht breken mijn gedachten de sluizen gaan open warmte keert het tij Verborgen gevoel geopend verlangen verloren gewaand gevlochten verdriet…

Alleen, in eenzaam verdriet glinsteren tranensporen over ingevallen wangen maar niemand die het ziet Zoekend, hoop, verwachting een verloren gewaand gevoel bestaat er nog vriendschap of blijft die stille verachting Smekend, wat nu te doen hoe ooit opnieuw beginnen in een huis, schreeuwend van herinnering, aan toen De radio speelt…

Zo kwetsbaar, zo klein, hoe het voelt, om tussen vele mensen toch eenzaam te zijn.…

als langzaam de reis begint je afdaalt in je verloren gewaande jeugd komt het ontwaken bij iedere herinnering en ruik je het gras waartussen je lag met de helden uit je nagespeeld avontuur met op de achtergrond de murmelende rijksweg als een zich met water vullende beek de hoge pluimen van de suikerfabriek in Puttershoek het glimmen van…

als langzaam de reis begint je afdaalt in je verloren gewaande jeugd komt het ontwaken bij iedere herinnering en ruik je het gras waartussen je lag met de helden uit je nagespeelde avontuur met op de achtergrond de murmelende rijksweg als een zich met water vullende beek de hoge pluimen van de suikerfabriek in Puttershoek het glimmen…

Geen troost, geen lichtpunt slechts een nachtenlang mat aanwaaien van deemstering die eindelijk op één plaats hoop schenkt achter donker water stijgt geleidelijk strand rijpt langzaam een morgen en misschien daar wacht het lang verloren gewaande vasteland In werkelijkheid verzinkt in nevel het hart…

Verloren gewaande mensen met de ogen dicht, in schroom te drijven zonder een klacht om daarin een laatste last te dragen.…

Entmes in weitas spoeden broeders pomologen op vroege zondagochtend richting Achterhoek, treffen Zoete Brederode aan, decennia verloren gewaand. Kloofhanden tasten eerbiedig de eens majestueuze stam, als een mannenstem aanvangt, een tweede invalt, in zuivere canon: ‘Schurft aan dwergteelt! Sijsjespeer in erfgoedsfeer!’…

Inslagen scheuren het veilig gewaande fort en leggen een oude inhoud bloot van dieper dan diepe lagen, wat met beton gewapend was wankelt op het zwakke fundament…

Een kleine knuist, een rode plastic molen Tot hoge snelheid door de wind gemaand Lang heb ik me in verlorenheid gewaand In Niemandsland, in duizendjarig dolen De losse vlinders, onderweg gestolen Maakten dat ik getemd leek en meegaand Me in het maaiveld bukte, bang, betraand Woede en trots en macht en moed verholen Slaand met een vangnet…

Verscheurd breng je verkrachte wanhoop ademloos wordt een laatste toeslag uitgestoten als schaamrood knaagt aan een schitterende fontein met verstoft geweten wanneer avonden rood kleuren stijgt de mens voor een laatste maal boven zichzelf uit en zoekt op vleugels van aflandige wind naar verloren gewaande duiten jij schatert, spuugt…

ik bemin jouw zinnenstrelende flanken zij wiegen als bedeesde golven met ruisende klanken ik blaas mijn streling langs wuivende haren in stotende zuchten speel ik muziek op gewaande snaren…

Nu is de letter ‘u’ weer in de maand: En wéér heb ik mij in de herfst gewaand.…

rode ballen in de boom het toetje met slag en room groene takken voor het raam het "oh zo gezellig saam" het opgeklopte eten en het drinken wederom op het nieuwe jaar klinken alle oprecht gemeende onechte wensen van lang verloren gewaande mensen de krantenjongens die vragen om fooien het laveren tussen levenden en dooien de winkels met…

mijn borstjes met stijve tepels in de spiegel zeggen dat ik vrouw ben Tonny zijn handen beroeren mijn schouders ik ril van afschuw nooit van Tonny maar van zijn eega lig ik ieder nacht woelend wakker met een gewaande erectie wil ik haar wild en nu…

Vragen geen antwoorden nieuwsgierig zijn, niet alles weten - dat is de azimut van 't alziend oog hoog boven 't zenit der arctische pool ontdekkingsreiziger naar samenhang schatgraver delvend naar verloren gewaande vergeten feiten begin van wijsheid tocht van de geest soms struikelend tot aan de meet dat weten kent…

Wanneer ochtend geen nieuwe morgen meer is en de nacht haar vals licht ontwijkt ademen uren in alle rust de tijd in en uit de wind waait tijdloos door alle dagen glimlachend schrijdt de klok wijselijk voorbij verloren gewaand verlangen waar het gewonde hart weken snijdt splijt een eerste narcis de aarde in licht bevroren grond, haar hart…