Netgedichten

netgedicht (nr. 20.765):

schrikbeeld

de tijd bleef even haperen
voor de alledaagse vitrine
met de aanblik op dreigend somber

en aan de overzijde een helder licht
uitnodigend geestdriftig naar een speelse uitstalling
versierd met een dynamisch leven

waarop hij zichzelf over een andere steven wende
en werd meegesleurd door een ontroering van bloeiend geluk

verlangend vluchtte hij het schrikbeeld voorbij
en viel opgelucht in de omhelzende armen
van zijn immer verloren gewaande droom