Alle inzendingen over verloren lucht

Hoop gloort als Alles is verloren Lucht komt als Verstikking dreigt Niet altijd is hij verloren Die normaal gesproken zwijgt Diaconessenhuis Meppel, vrijdag 6 juli 2012 In liefde opgedragen aan mijn schoonbroer Anton van der Giessen, bewoner van de Sleutelbloem, Stichting Van Boeijen, Havelte, verzorgingshuis voor mensen met verstandelijke…

en weer klad ik hoop tegen de muur als ontelbare, grijze wolken rond gefluisterd in blinde stormen en al wat ik ben blijft bestaan in immer onbestemde regen wanneer dag na dag de stenen verpulveren tot stuifzand in de wind een stem in dag tot nacht gezwart breekt de laatste gebeden als ver weg het kind schreit door de schaduwen…

Ik heb de blauwe lucht gezien, iets meer bewust - misschien -…

Verloochen nooit je afkomst Wees trots op wie je bent Beleef het leven als iets wat Begin noch einde kent…

Een klein stukje land waar het veilig is Na een avond Halloween besef je wat dollen is En wat de werkelijkheid is wat hier geschreven staat Daar laat ik veel Halloween achter maar ook van heel veel waarde Ik hoef geen wedstrijd te winnen geen gat te overspringen mezelf hoef ik niet te bewijzen En daarom zeg ik genoeg geouwehoer in niemandsland…

Hier woonde ik, uur gewaar noch dag, verloren in diep droomprieel – tot ik veel vreemde steden zag, en nam van ‘t grote leed mijn deel. Ik weifel bij de tuinbank die ‘t geheim van diepe stonden weet… Was dit wellicht mijn laatste lied van eigen lief en eigen leed?……

Gelijk Gij niet gezegd hebt, toen Ge zocht mijn ziel, verloren schaap, in bitter lijden - een lijden met U groeiend door de tijden, en dat zich, slinger-rank van doornen, vlocht rondom uw huivre leden, tot het mocht als dolken-kroon u door de slapen snijden: ‘genoeg! ik deed genoeg u te bevrijden!’…

Die waterkou moet de lucht uit desnoods door een flinke bui want deze venijnige kou, ik zeg je: dat is helemaal niks voor mij!…

Toen samen met jou. Rode lippen, gras zo groen. Zorgeloos die tijd.…

Blaadjes die vallen. Bomen worden kaal. Straten worden donker. Laatste granen gaan door het gemaal. Het gras wordt bruin en rot. Donkere dagen komen eraan. Traditie getrouw doet een ouder echtpaar de lichtjes aan. Samen voor nog heel even... lichtjes hebben helaas ook niet het eeuwige leven....…

Dansende deken door de lucht Bevrucht mijn ogen met jouw water Doorzie de dingen vanuit jouw optiek Zo hoog en droog, vooruit geblazen Grijs en grauw, een kleurenpracht Laat de zon nu door en maak de wereld Vrolijk als een kind dat met wolken Altijd buiten wil spelen. En Voor eens en voor altijd in jouw armen Wil liggen.…

zongebleekte lucht vervagende regenboog bewolkte kleuren…

Ik ben lucht voor mijn vader in een hoekje getrapt en vergeten.... Ik ben niks ik ben niemand en nergens toe in staat dan te janken in m'n slaap.... Zie mij kijk maar goed van voor naar achter ik spring in het rond.... Maar daaronder koud en kil warmte ken ik niet want ik ben de lucht die ik adem niet waard…

en dan ineens is alles weg verdwenen zonder reden geen zicht meer op wat was of ooit pretentie had te zijn opgelost is de verwachting dat stilte voor zichzelf sprak geen wonder, zonder stem is nog nooit iemand gehoord een spiegel komt pas in beweging als een voorbeeld wordt gesteld alleen, waar is de beeldvorming van een ongrijpbare illusie…

Ik ben een handje lucht dat wordt weggeblazen door een zuchtje wind vervlogen, vergaan en voor altijd Weg…

als lucht ondoordringbaar uch uch maar lucht is maar uch uch waar?…

toch komt er een straal licht door de wolken heen de lucht is net een portret wat iets vertellen moet donkergrijs scherp besneden langs het wit en blauw het wordt iets warmer op een gezicht ergens in de wereld wat een klein beetje licht niet doen kan voor je gemoedstoestand onzichtbare lijnen scheiden alles en iedereen van de ware wil…

het zingend lied blijft in de stilte hangen bij de grote ruimte van geschreven gezangen die men in de wereld klinken ziet tegen de lome luchten van vervuld verdriet…

dat stukje lucht is soms een gat en soms een wolk een blauwe wolk…

Als een bedelende kandelaar in het donker Als een rivier in zijn stroom zoekend naar de zee Als een vogel hoger zou vliegen dan hij de lucht kan zien Als een mens verloren zingt naar haar ziel Dan gaat daar mijn alles en voor even.…

Verloren in verlangen kijken jouw ogen mij aan handen houden gevangen willen me niet laten gaan Zachtjes teken jij mijn mond als een lijntje in de lucht licht geopende lippen verliezen een diepe zucht Rillend wil ik behouden wat verloren is gegaan teder wil ik omvatten onbereikbaar laat ik gaan…

De lucht die jij ademt.. Mijn lucht die jij ademt.. Onze lucht die we samen ademen.. Stralende gezichten zie ik in de lucht, de volgens vliegen rond en ik zucht. De blauwe helderheid weerspiegelt de regendruppels in mijn ogen. De druppels om mij heen, komend uit de mooie heldere lucht.. De lucht, mijn lucht, onze lucht ...…

Verloren in de diepte, ver beneden de lucht.…

Zo kalm als op een vlot van helderheid en rust, gelegen op mijn rug dreef ik de ochtend in, het ochtendlicht, land, lucht en water waren één en zonder dat er van hun eigenheid maar iets verloren ging. ------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2011.…

De vlucht van de vlinder uit het oog verloren de grijze lucht wordt steeds grijzer steeds witter Eens was het vier uur in de middag een zomer in een zeer blauwe lucht en vlinders een vlucht vol vleugelkleuren O kinderen der onwetendheid het is langzaam heel langzaam wit geworden enkel nog afwezigheid vol tranen…

een kille stilte nadert de dam ik proef de droefheid die mijn oog vernam verloren grond zwevend in de hel lucht is een gevoel van armoe het voelt zich onwel een stem in de geesten in de ziel verniel vergaan niet meer bestaan verlaten en verloren niet voor geluk geboren de ziel nadert de dam en springt de diepte in het leven nooit…

Er vliegt een bezorgdrone van Amazon door de lucht Een pakje, losgelaten uit de Amazon klauwtjes In de vlucht Landt aan een parachuutje in de wind Met een zucht Op het daarvoor bestemde grasveldje Terwijl de drone terugvliegt naar Amazon-Home Waar het volgende pakje alweer klaar ligt Voor een vlucht met de Drone.…

Ik ben geboren en dood gegaan Ik ben opgebloeid en stil vergaan Ik ben vertrokken en blijven staan Ik heb geluisterd en niets verstaan Ik heb gesproken en niets gezegd Ik heb getwist en niets weerlegd Ik ben geschreven en nooit verzonden Ik ben verloren en nooit gevonden…

als uit een krant geknipt gewone zwartwit beelden verloren in de tijd de rand blijft rafelig hoe scherp de schaar ook snijdt verstild zitten zij hier voorgoed gevangen in hun eigen denkpatroon verfstreken op een doek of letters op papier de lippen bewegen wel maar geluid blijft binnen gesprek met hun ik-figuur die ook geen antwoord…

ineens was alles voorbij jij wilde geen liefde meer van mij ik zou je er om kunnen haten maar ach wat zou het baten ik zou kwaad op je kunnen zijn want onze tijden samen waren zo fijn maar ik zal me in stilte hullen want wat is er om de stilte te vullen de leegte die jij bij mij achter liet daarom heb ik nu veel verdriet terugdenken…