Alle inzendingen over vermoeidheid

Wandelaar, om u de waarheid te zeggen u kunt zo moe van het lopen niet zijn als ik van het leggen.…

Lief heb ik Jou zoveel Je bent Mijn lichaam En gedachte Mijn twijfel In de nachten Zonder jou Aan wie Wie ik ben Wat ik zou willen Anders dan jou…

Hij zag er vermoeid uit ik wilde hem verlaten zijn magere hand ging omhoog Ik wachtte Hij zei niets lag achterover met zijn ogen gesloten een tochtvlaag ging door de kamer de kaarsen sputterden Schaduwen bewogen er kwam duisternis over zijn gezicht het licht brandde weer gestaag Ik zag zijn ogen, die me, nog helder uit hun diepe kassen…

elke afwijzing een stapje verder op weg naar nergens heen. tot geen poging meer tot inkeer want dit pad keert nimmer weer steeds weer verder naar beneden tot het onbegrensde dal waar tot de dag van heden nooit een mens je zoeken zal Ook dit leven heeft geen grepen dus steeds kansloos stort het neer nimmer wordt er iets begrepen en de…

Hij zag er vermoeid uit ik wilde hem verlaten zijn magere hand ging omhoog ik wachtte hij zei niets lag achterover met zijn ogen gesloten een tochtvlaag ging door de kamer de kaarsen sputterden schaduwen bewogen er kwam duisternis over zijn gezicht het licht brandde weer gestaag ik zag zijn ogen, die me nog helder uit hun diepe kassen…

vermoeidheid is een reden om eens geen gedicht te schrijven... leemte is misschien een beter alibi ofschoon uit leemte iets kan groeien dat wellicht beklijft en zich toch weer laat beschrijven…

En zwijgend leggen wij onze vermoeidheid In het gras, en de jaren die zwaar En donker sliepen in de zoom Van onze jas ontbloten zich daarboven In een jongenskeel en dansen op En neer in een vochtige meisjesmond Als wij, de grote mensen, moe zijn Van het praten, Van het praten, Van het praten met elkaar, Gaan wij de tuin in en verzwijgen…

verveelde gezichten op hun bestemming aangeland snel achter de pc want het werk moet af en in de lunchpauze er even tussenuit op een draf tot een uur of 2 De middag vliegt voorbij dan staan we weer in de rij voor trein en bus of in de file :-( we hebben het weer geklaard de dagelijkse klus we ploffen neer op de bank voor de buis vermoeid…

Geen gedonder maar schouders eronder geen geklaag maar doorgaan gestaag het zit niet mee maar sterk zijn voor twee Helaas wil dit niet altijd lukken lijkt alles als loodzwaar te drukken voelt 't kleinste ding als mokerslag op zo'n "alles zit tegen" dag Terwijl je diep van binnen weet: dit is het vergrootglas dat vermoeidheid heet…

oude koolwitjes boven vermoeide bloemen vleugelwieken zacht laatste eitjes zijn gelegd herfstregen talmt nog even…

Werkend leven alles gegeven geveld vermoeide held geleden gestreden uitgeteld vermoeide held afgeschreven niet opgegeven sta versteld vermoeide held opgeveerd teruggekeerd hersteld moedige held…

Ik voel me weer zo vreselijk moe Krijg mijn ogen nauwelijks open Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Het is meer kruipen dan lopen Ik voel me weer zo vreselijk moe Ik ploeter en ik zwoeg Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Het is gewoon te vroeg Ik voel me weer zo vreselijk moe Ik heb nog maar één wens Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Was ik maar…

Mijn kaars brandt aan twee kanten het vuur vlamt verteerd door gedachten Verlicht en verloren verwacht toch verdwaald verdoofd en verspeeld vlinders vermoord Een vlucht naar het einde gezwommen verzopen vechtend tegen de stroom in vermoeid verbroken ...…

De oude sering staat krom gebogen te wachten op het nieuwe leven dat de lente hem belooft te geven als de nachtvorst is vervlogen Ik kijk dromend naar de boom en zucht weer komt er een nieuw voorjaar aan waarvan ik vraag hoe die zal vergaan omdat mijn winter er niet voor vlucht Te lang heeft de kou mij in zijn macht ik ben vergeten hoe…

Vermoeid zoek ik naar pogingen om toch te blijven staan. Uren zoeken op het internet, naar een antwoord dat mij helpen kan. Wat moet ik nu zeggen, ik schrik al van de bel. Verdrietig kijk ik naar buiten, morgen is het Pasen, althans voor de meeste mensen dan. Zo zijn mijn dagen geworden en ik ben nog niet eens oud.…

Opeens was het genoeg en viel de moedeloosheid van nergens zin in. onbegrepen, omdat er niets gebeurde waardoor je langer niet verdroeg. het was gewoon genoeg. Te lang te veel gedragen een leven langzaam leeggelopen waar in de laatste jaren je nergens meer om vroeg het was gewoon genoeg. Een hoop zo lang vervlogen behoeften steeds maar…

Antwoorden en vragen, een verschuivende waarheidszin, afkomst en geaardheid als terugkerend onderwerp de uitkomst niet in het geding spannen alleen de doden hun vermoeide paarden uit elke onhaalbare hindernis in de barrage van de tijd wordt ervaren als gemis waarin schaduwen bleker worden, rekken zich uit in een eindeloze reis…

Het lege lokaal Gevuld met een eiken houten stoel Waarop een vermoeide oude man zijn tijd doorbrengt Na jaren van steun Zijn best gedaan Is de vermoeide oude man uitgespeeld…

schoonheid, woonplaatsen der wijzen, Eenzame baaien, steden dichtbevolkt, Zonnewoestijnen, poolland zwaar onbewolkt, Hoogvlakte en diepzee, doel van jeugd en grijzen, Heelal door mensenhand moeizaam gemaakt, Chaos, geordend en tezaam gebonden, Naar wetten, overtreden en geschonden, Geheel en deel der schepping nooit gestaakt, Uw meester is vermoeid…

je handen wuiven een vermoeid gebaar je bent wel klaar met het pro forma groeten je oogt mat maar vindt de rode loper nog het pad om op te strijden elkaar die plaats benijden houd je op de been ambitie telt want om talent geven ze geen cent een marionet het liefst nog knettergek zij trekken aan de touwtjes jezelf zijn is vallen…

Kom bij mij, allen die vermoeid zijn Als uw lasten zwaar zijn om te dragen U door verdriet en pijn bent verslagen” Jezus zegt: “Ik zal er altijd voor u zijn.” Wees er zeker van: “Ik zal u rust geven Kom maar bij mij, ik zal voor u zorgen Nu, vandaag en iedere nieuwe morgen” Wat kan dat een troost zijn in ons leven.…

Overbeladen door herinnering torst ge, viool, langs ’t late levens-pad, druk en geluk – heel de ervarings-schat: hoe zwoegt ge - kreunend om vermindering! Dat het vervlotene nog eens verzadigt, dank zij uw klank: het lot gedoogt het niet. Geen vol genot, of ’t weet van vol verdriet. Geen levens-doen niet door berouw beschadigd. Wees,…

“Kom bij mij, allen die vermoeid zijn Als uw lasten zwaar zijn om te dragen U door verdriet en pijn bent verslagen” Jezus zegt: “Ik zal er altijd voor u zijn”. “Wees er zeker van: Ik zal u rust geven Kom maar bij mij, ik zal voor u zorgen Nu, vandaag en iedere nieuwe morgen” Wat kan dat een troost zijn in ons leven.…

De bestudering Van het grote oppervlak Vermoeide ogen…

Ik aarzel om hem iets te zeggen, zo intens -- vermoeid glimlacht hij.…

onder steile zandkleurige haartjes zie ik je tederheid jongetje in glanzende ogen als van een gazelle voorzichtig tast je ademloos bijna vermoeid zo vermoeid naar houvast nog altijd heb ik je lief jongetje jongetje met de gazelle ogen roerloos woon je rust je slaap je in mijn hart…

de vermoeide vorst gooit zuchtend zijn aureool in het bloesemveld…

Vermoeide vogel Vliegt over eens verlaten land Afghanistan…

de vermoeide geest leunend tegen het leven zoekt daar een rustpunt…

Verdwaalde tranen doorkruisen uitgedroogd zand, vermoeid en eenzaam…