Alle inzendingen over vervloeken

Geen troost, geen zoete woorden Geen gehuichel aan m’n graf Ik ben u vóór, ik beken Mijn leven was u tot straf Vervloek me als ik verstijf Vervloek me als m’n mond niet meer sluit en mijn ziel zal in rottend vel de tranenrivier afdrijven naar de kolken van de hel…

Gouden woorden van de overwonnen angst die ik zoek verbergen mijn gedachten in de blik van de tijd die me nooit vragend aankijkt als ik mijn ontwaken weer vervloek…

waar was je op de momenten dat ik je nodig had uren van bange afwachting van vrees en verlating alleen in zwarte duisternis stemmen krijsend in mijn dromen je was er niet om me te troosten te zalven met je liefde je was in jouw wereld van bedrog en eigenwaan ik wil je haten en verbannen in het diepst van mijn ziel vervloeken tot…

Vraag me wie ik ben en ik zal kijken naar je ogen in het moment dat ik niet meer verdwijn in de leegte die zo weinig vraagt en iedereen zijn ogen sluit en ik blind weet waarom ik mijn ogen niet meer vervloek…

hij is mijn grijze haren mijn slapeloze nacht hij is mijn angst mijn liefde mijn zwakheid en mijn kracht ik vervloek het en vergeef hem wel zevenduizend keer hij is mijn kind ik hou van hem niet minder en niet meer.…

nu de spiegel me in de ogen kijkt en ik beschaamd mijn blik afwend om de stukjes naakt die mijn huid verhullen vervloek ik dit beeld tot bijgeloof en kras mezelf gelukkig…

Hij is mijn grijze haren mijn slapeloze nacht hij is mijn angst mijn liefde mijn zwakheid en mijn kracht ik vervloek het en vergeef hem wel zevenduizend keer hij is mijn kind ik hou van hem niet minder en niet meer.…

Geprezen zij dit nu Waarin ik dit schrijven kan Woorden pijnloos kan laten dansen Laat dit altijd mijn nu zijn En niet het nu worden van de mensen op de geriatrische afdeling Dat godsamme Ook eens míjn nu zal zijn Dan zal ik het nu vervloeken En er niets aan hebben Dat het nu ooit anders was…

deze vierkante meters Ik vervloek de boiler Onder de lauwe douche Denk ik aan die andere plek Die andere plek voor mij, voor ons Die er niet is Nog niet, nog niet Nog niet…

tussen kierende gordijnen kaatst de zon stof dwarrelt stenen in het hoofd vervloekend leven zwelt de kater nee voorlopig even geen kopjes meer…

Vervloek vervlakking en verzwelling. Zwelg niet maar zwijg in taalverstilling. Schrijf als het komt: ritme en rilling. (Met dank aan Ida Gerhardt en Lucebert)…

dag dorre dag nu ga ik slapen ik vervloek je zonovergoten vrolijkheid, je tijd, je mensen, en je niet aflatend gezeur, je iedere dag weer 'zin' te geven.....…

En door de lanen Zag zij hem gaan en Sprak geen vervloeking maar weende zeer. Sprak geen vervloeking... Doch, bijna blijde, Beval de maagden: Laat immermeer De zetels staan en De lampen aan en De poort geopend, de slotbrug neer. En toen, na jaren, Melaats, een zwerver Ter poorte klaagde: Uw zóon keert weer...…

Steevast vervloek ik in godsherejezusnaam onkuis gescheld zoals l.. en ook k..! © Inge Boulonois…

Ik vervloek je maar zoek je onder ieder steen. Hoop is nabij maar ik voel me alleen. De wijsheid die ik zoek, komt niet uit een boek. Regels geschreven in eeuwenoud bloed. Geef me, een houvast om door te gaan. Geef me, een reden voor ons bestaan. Ik zoek, blijf zoeken tot ik vind. Mijn hoop, de vervloeking die ons bind.…

Iedereen in diep verdriet is, vervloek je het leven duizend keer. Dus laat het zo zijn, dat het niet voor niets is geweest. Geef anderen niet die verschrikkelijke pijn, dus denk eraan, het leven is niet altijd een feest.…

ik blijf toch wel vervloek mij, verzoek mij ik ga niet weg zoen mij met zoete lippen ik blijf nog even kijk mij recht in het gelaat was mij de oren ik blijf toch wel degene die ik ben ik ga niet weg…

De iPhone en de iPad registreren Elk wespennest zorgvuldig en secuur En wie 'm kwijtmaakt en dat kan vervloeken: Je iPhone is nu simpel op te zoeken…

kerelings wend ik des dichters droom wentel ik mijzelve de zomer loom in een vermetel gebaar klaar ik verneveld geheel najaar deels, ijskoud versplinterd heb ik de pegels overwinterd vervolgens, neem ik met rente terugkerend, mijn eigen lente…

je wilt er niet aan want je bestaat maar vroeg of laat moet je gaan ouders vervloekend vrienden verblijdend onafwendbaar afglijdend niet meer zoekend we gaan allemaal doodgewoon dood sterven is heel normaal maar niet te rijmen…

de kom in mijn handen trilt en zabbert als de verschoppeling op de mat verwoed dep ik streel ik vervloek ik de schoft water druppelt langs de blessen van het beest versnijdt zijn bloed en mijn hart ‘t meest .…

Wie zijn tv-programma ‘SPOORLOOS’ noemt - Een titel die hij nu wel zal vervloeken - Is bezig om de goden te verzoeken, Hij is een keer tot spoorloos zijn gedoemd. In mijn Latijn, al is ook dat niet best: Derk Bolt weet nu dat nomen omen est.…

Vervloek me, vliespotige krijsende engel, belaag me. Hoe walgelijk ook het slijk de einder moet bereikt. Het wassen begint er, het beter tij. Van kindsbeen, van huis uit is mij ingefluisterd: op water lopen kan, voor wie bereid is om de zee te drinken. --------------------------------------- uit: 'Verschiet', 2001.…

Hoor ze wanhopig, radeloos janken "Wáár is't nog veilig bonussen beleggen" "Ik voorspel, straks kunnen ze naar ons dreggen" Hoe zielig, die toppers van de banken Hoort ze die handdruk in Euro's vervloeken Was ie maar veilig in gevulde koeken…

Wat je allemaal niet meer mag zeggen Negerzoenen Jodenkoeken Zwarte Piet Teveel om op te sommen vul het zelf maar in Wat wel mag in het spinrag van de hypocrisie De Heer van het boek der boeken vervloeken Wat dringt als een speer door de zielen van de kinderen van de Heer…

Vooral maar doen: de goden eerst verzoeken, En dan je eigen Zeekr gaan vervloeken.…

mijn ogen tranen en de lucht is vervuld van zoveel bloesem de wind jubelt om mijn oren brengt het zaad bevruchting en leven ik nies in een wolk van kleuren die de velden verspreiden ik vervloek de maaier en prijs de wilde bloemen die mijn ziel ontroeren…

Zo is, nu wij elkaar hierom vervloeken, De Europese eenheid ver te zoeken.…

Deel je gave biologisch waarin jij verschilt jouw empathie de letterlijke ruimte zelfstandig autonoom loos mannenboeken doordrenkt met koude macht vervloek achteloze filosofieën der krijgskunst overstroom ons empathie verteder ons blijf vrouw.…

voluit valt het doek de onwetenden verlaten de voorraadschuur handen bebloed zij krijgen wanhoopsplinters over zich heen sommigen keren op hun stappen terug vervloeken de vlag van het vaderland maar knielen voor de willekeur van meesters zij ontdoen zich van hun mantel ontbloten de borst toch zij zijn beschaamd al zij die onwetend zijn…